ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ
ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΤΗΣ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΗΣ
(Ποίημα Διονυσίου Ιερομονάχου)
Ο Ιερεύς:
Ευλογητὸς ο Θεὸς ημών, πάντοτε· νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ο Χορός:
Αμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιοθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. ’Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. Εταπείνωσε εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνας, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, πρός σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν τό θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Και ευθύς το.
Ήχος δ΄
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α΄ Ἐξομολογείσθε τω Κυρίῳ, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον Αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β΄ Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ΄ Παρὰ Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστὴ εν ὀφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα παρόντα Τροπάρια.
Την χαριτόβρυτον πιστοί της Παρθένου, Θείαν Εικόνα προσκυνούντες εν πίστει, χαρμονικώς υμνήσωμεν βοώντες αυτή χαίροις ο αέναος ποταμός των θαυμάτων, πίστει τους προστρέχοντας άπαντας καταρδεύων, την προστασίαν έχοιμεν την σην, θλίψεσι πάσαις, Εικών θαυματόβρυτε.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ου σιωπήσομεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι ειμή γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου· σους γαρ δούλους σῴζει αεὶ ἐκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός ν΄ (50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου˙ Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι˙ πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ,ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ΄εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασην του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου˙ αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ˙ Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα˙ Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ωδή α΄ Ειρμός Ήχος πλ. δ΄
Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα και διελούσα θάλασσαν. Ισραήλ δε φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τω Θεώ αναμέλποντα.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Από χειλέων ρυπαρών εφύμνιον, δέξαι νυν μόνη Αγνή, ως πριν ο υιός σου, ο Θεός και πλάστης μου, της χήρας κατεδέξατο, τα λεπτά και την λύσιν, των οφλημάτων παράσχου μοι, ίνα κατά χρέος γεραίρω σε.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Επιδρομαί των αλαστόρων θλίβουσιν, Ελλάδα την ταπεινήν, και πολλαί κακώσεις, εύροσαν τους δούλους σου, ημάς θεοχαρίτωτε, αλλά τη θεαυγεί σου, Εικόνι πόθω προστρέχοντες, λύσιν των δεινών εξαιτούμεθα.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ο σος λαός επί το σον κατέφυγεν, Εκτύπωμα ιερόν, και ευλαβώς τούτο, προσκυνεί δεόμενος` μη ουν παρίδης άχραντε, τας αυτού τυραννίας, αιχμαλωσίας δημοσιεύσεις τε, ας κακούργων πάσχει ωμότητι.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ευλογημένη η Θεόν κυήσασα, τούτον δυσώπει αεί, υπέρ των σων δούλων, των δεινά και οίκτιστα, πασχόντων Παναμώμητε, εξ ιδίων πταισμάτων, και υπερφώτω Εικόνι σου πίστει προστρεχόντων πανάχραντε.
Ωδή γ΄ Ειρμός
Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, και της Εκκλησίας δομήτορ, συ με στερέωσον, εν τη αγάπη τη ση, των εφετών η ακρότης, των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Της Ελλάδος την ζάλην, και τα φρικτά κύματα, τα επαπειλούντα σοις δούλοις, άρδην τον όλεθρον, τρέψον πανύμνητε, εις βαθυτάτην γαλήνην, τω αμάχω σθένει σου ως ταύτης πρόμαχος.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Τους εν τήδε τη ποίμνη, τη ση Αγνή Δέσποινα, πάσης επηρείας του βίου και περιστάσεως, τήρει απήμονας, αλλά και ταύτην συντήρει, ση δυνάμει άτρωτον, ώ Παναμώμητε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ουκ ισχύει Παρθένε˙ το αχανές πέλαγος, των σων θαυμασίων και ξένων γλώσσα η βρότειος, εκδιηγήσασθαι, ά καθ’ εκάστην δεικνύεις, τοις πιστώς προστρέχουσι θεία Εικόνι Σου.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Των δαιμόνων εφόδους, και τας πικράς Δέσποινα, και πολυχρονίους σων δούλων, νόσους απέλασον, ίνα δοξάζωμεν, ανευφημούντές σε πόθω, ήν αγγέλων άϋλοι γλώσσαι γεραίρουσι.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασία.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄ «Τα άνω ζητών»
Πρεσβεία θερμή και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι˙ Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.
Ωδή δ΄ Ειρμός
Συ μου ισχύς Κύριε, συ μου και δύναμις, συ Θεός μου, συ μου αγαλλίαμα, ο πατρικούς, κόλπους μη λιπών, και την ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό συν τω προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω, Τη δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Κτήσον Αγνή, τον πολυτάραχον κλύδωνα, και τον σάλον τον επεγειρόμενον, κατά της σης, ποίμνης της οικτράς, και αθλίως ταύτην καταβυθίζοντα άπασαν, βυθώ της απωλείας, παγκρατεί Σου δυνάμει, της σης χάριτος μόνη Πανύμνητε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Τις εξειπείν, ώ Υπερένδοξε Δέσποινα, εξισχύει, τας τερατουργίας σου, τας υετού, πόντου τε αυτού, σταγόνας και ψάμμον, υπερβαινούσας τρανώτατα, ως Μήτηρ γαρ Υψίστου, το σθένος κεκτημένη, πάντα πράττεις εν μόνω τω βούλεσθαι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Τα πονηρά, Κόρη πανάχραντε πνεύματα, τους σους δούλους, καταδυναστεύοντα, και αφειδώς, άγχοντα αυτούς, απέλασον τάχος, αλλά και κίνδυνον άπαντα, και νόσους ανιάτους, εκδίωξον σων δούλων, ίνα Σε κατά χρέος δοξάζωμεν.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Συ μου ισχύς, Συ μου και δύναμις Δέσποινα, εκβοά Σοι, ο ταλαιπωρούμενος, υπό δεινής νόσου τληπαθώς, και τη ση Εικόνι, προσπίπτει επικαλούμενος, θεράπευσόν με Κόρη, πανταχού και κηρύξω, την οξείάν Σου Άχραντε δύναμιν.
Ωδή ε΄ Ειρμός
Ίνα τι με απώσω, από του προσώπου σου το φως το άδυτον, και εκάλυψέ με, το αλλότριον σκότος τον δείλαιον; Αλλ’ επίστρεψόν με, και προς το φως των εντολών σου, τας οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Στεναγμοί της Σης ποίμνης, θρήνοί τε και δάκρυα νυν επληθύνθησαν˙ αι γαρ ανομίαι κεφαλήν την αυτής υπερήραντο, άξια γουν όντως, ών περ ειργάσατο αφρόνως, τα επίχειρα ήδη κομίζεται.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Την οργήν του Υιού Σου, και την αγανάκτησιν Παρθένε πρόφθασον, εξιλεουμένη, μητρικαίς σου πρεσβείαις μητρόθεε, ίνα μη εις τέλους, αθλίως ποίμνην εξαλείψη, Σην τιμώσαν, Εικόνα υπέρτιμον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Νοσηλείας και πάθη, χαλεπάς παρέσεις τε, ώ Υπερένδοξε, και αρθρίτιν νόσον, την δο νούσαν τον νουν και διάνοιαν, των ανθρώπων Κόρη, τη θεϊκή Σου δυναστεία, κατακοίμησον τάχος δεόμεθα.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πειρασμών και κινδύνων, και δεινών κακώσεων, Κόρη τους δούλους Σου, τους πιστώς τιμώντας και την Σην προσκυνούντας πανσέβαστον, Πάναγνε, Εικόνα, δείξον Παρθένε ανωτέρους, και περίσωζε μόνη πανάχραντε.
Ωδή στ΄ Ειρμός
Την δέησιν εκχεώ προς Κύριον, και αυτώ απαγγελώ μου τας θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, και η ζωή μου τω Άδη προσήγγισε, και δέομαι ως Ιωνάς, Εκ φθοράς, ο Θεός με ανάγαγε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Τω θείω Σου νυν ναώ προστρέχομεν, οι παντίαις συνεχόμενοι νόσοις, πίστει θερμή, την Εικόνα Σου Κόρη, την θαυματόβρυτον κατασπαζόμενοι, και πάντων δη των δυσχερών, θάττον λύσιν Αγνή κομιζόμεθα.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Ενώτισαι νυν ημών Πανύμνητε, τας δεήσεις των εις Σε προστρεχόντων, ότι δειναί, των κακών τρικυμίαι, περιεκύκλωσαν ημάς ώ Μητρόθεε, και όλεθρον τον παντελή, απειλούσι διο τούτων λύτρωσαι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Εικόνα Σου την σεπτήν Υπέραγνε, προσκυνούντας ευλαβώς τους σους δούλους, ρύσαι δεινών και παντοίων κινδύνων, και εξ εχθρών αοράτων Πανύμνητε, και ορωμένων των δεινώς, τυραννούντων ημάς Παναμώμητε.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Συνάχθητε της Ελλάδος θρέμματα, και προσπέσατε εξ όλης καρδίας, τη φωταυτή της Πανάγνου Εικόνι, περιπαθώς εξαιτούντες τα πρόσφορα, και τεύξεσθε ως αληθώς, παρ’ αυτής τα αιτήματα χαίροντες.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους Σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις Σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄
Προστασία των χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς˙ αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντών Σε.
Προκείμενον.
Μνησθήσομαι του ονόματος σου εν πάση γενεά και γενεά. (δις)
Στίχος: Άκουσον, θύγατερ, και ίδε, και κλίνον το ους σου, και επιλάθου του λαού σου, και του οίκου του πατρός σου. Και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου.
Του ονόματός σου μνησθήσομαι εν πάση γενεά και γενεά.
Ο Ιερεύς: Και υπέρ του καταξιωθήναι… και τα λοιπά.
Ευαγγέλιον.
Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής, εις πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής, και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη, και είπεν, Ευλογημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ, Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί τηv ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ, από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί. Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός, και άγιοv το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις, και υπέστρεψεν εις τον οίκοv αυτής.
Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ταις της Παναχράντου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος: Ελεήμων ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος
των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Ήχος πλ. β΄ «Όλην αποθέμενοι»
Μη παρίδης δέησιν, των αναξίων σων δούλων, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι τάχιστα, και βοήθησον, θλίψεις γαρ πάσχομεν, φέρειν ου σθένομεν, των δαιμόνων τα τοξεύματα, σκέπην ουκ έχομεν, ου δε που φυγείν οι πανάθλιοι˙ πάντοθεν πολεμούμενοι, και παραμυθία ουκ έστι πλην σου, Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη παραβλέψης την δέησιν, των παρακαλούντων Σε.
Ο Ιερεύς: Σώσον ο Θεὸς τον λαόν σου…
Κύριε, ελέησον (ιβ΄)
Ωδή ζ΄ Ειρμός
Παίδες Εβραίων εν καμίνω, κατεπάτησαν την φλόγα θαρσαλέως, και εις δρόσον το πυρ μετέβαλον βοώντες, Ευλογητός ει Κύριε, ο Θεός εις τους αιώνας.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Θλίψεις, οδύναι και κακώσεις, ήδη εύρωσαν Ελλάδα την αθλίαν, και πιστών σου Αγνή, το πλήρωμα βοά σοι, ρύσαι ημάς Πανύμνητε, της δεινής πανωλεθρίας.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Θραύσον Παρθένε των ανόμων τα φρυάγματα και τας ορμάς Κυρία, τας ατάκτους αυτών, ημάς δε τους σους δούλους, ειρήνευσον αείποτε, εις αιώνάς Σε υμνούντας.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Σκέπη Παρθένε τοις σοις δούλοις, και αντίληψις γενού και σωτηρία, τοις εν πίστει τη ση, προστρέχουσιν Εικόνι, και πειρασμών και θλίψεων, εξελού ημάς Κυρία.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάθη ποικίλα πυρετούς τε, καχεξίας τε και νόσους ανιάτους, τη αμάχω σου νυν, και θεία προστασία, σων δούλων εξοστράκισον, υπερένδοξε Κυρία.
Ωδή η΄ Ειρμός
Τον εν όρει αγίω δοξασθέντα, και εν βάτω πυρί το της Αειπαρθένου, τω Μωυσή μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Την Εικόνα, την σην καταπλουτούντες Θεομήτωρ πηγήν θαυμάτων ξένων, τω σω ναώ προστρέχοντες λαμβάνομεν, σώματος την ρώσιν, και ψυχής ομού τε αγνή Παρθενομήτωρ.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Ως τυφλοίς τε το φως Συ εδωρήσω, και πεσόντας εξ ύψους ελυτρώσω, και νυν ημών καταύγασον τα όμματα, των εσκοτισμένων, και της αμαρτίας, ανάστησον του χάους.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Οι εν νόσοις, Παρθένε ανιάτους, ιατήρα σε έχομεν εν πάσαις, σκέπη τη ση διο νυν καταφεύγομεν, ίασιν αφθόνως, Πάναγνε παράσχου, ημίν τοις σοις οικέταις.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Τους παντοίοις δεινοίς ενοχλουμένους, και Εικόνι τη ση προσερχομένους, Παρθενομήτωρ λύτρωσιν τους δούλους σου, τρέπουσα εν τάχει, εις χαράν βαθείαν την τούτων αθυμίαν.
Ωδή θ΄ Ειρμός
Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, και της γης κατεπλάγη τα πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοις άνθρωποις σωματικώς, και η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα των ουρανών διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων και ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι..
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Το πένθος της Ελλάδος και κατηφές, εις χαράν μεταποίησον Άχραντε, και χαρμονήν, ότι σε προστάτιν εν πειρασμοίς, λιμένα τε πανεύδιον, κέκτηται εν σάλω των συμφορών, ελπίδας σωτηρίας, προς σε Κυρία πάσας, ανατιθείσα Υπερένδοξε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Συντήρει σους θεράποντας Αγαθή, πειρασμών και κινδύνων και θλίψεων και συμφορών, χαλεπών ορμών τε των εναγών, και μιαιφόνων Άχραντε, των κατατρυχόντων ημάς αεί, τους θείους Σου τιμώντας, Εικόνα μετά πόθου, και προσκυνούντας Κόρη Πάναγνε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ποικίλας νοσηλείας και χαλεπάς, πυρετούς, ποδαλγίας, παρέσεις τε και δυσμενούς, επηρείας πάσας και προσβολάς, σων οικετών Πανύμνητε, εκποδών νυν ποίησον Αγαθή, τω πόθω προσιόντων, Εικόνι τη σεπτή Σου, και Σε πιστώς τιμώντων Πάναγνε.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Μονήν την θαυμασίαν Σου και κλεινήν, ήν εις θείαν κατοίκησιν Άχραντε, την σην αεί, Κόρη ηρετίσω και τους αυτή, ασκητικώς μονάζοντας, πάντιμον Εικόνα Σου και σεπτήν, ως όλβον κεκτημένους, και πύργον ασφαλείας, κινδύνων σώζε Παναμώμητε.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την Αειμακάριστον, και Παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών. Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και Ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Μεγαλυνάρια.
Δεύτε την Εικόνα την Ιεράν, της Προυσιωτίσσης, ασπασώμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων, νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην, και χάριν άφθονον.
Σφαίρας ουρανίους φωταγωγείς, αχράντω οικήσει, την υδρόγειον δε βολαίς, αρρήτων θαυμάτων, αυγάζεις όθεν πίστει πάντες σε προσκυνούμεν, ώ Προυσιώτισσα.
Τυφλοίς την ανάβλεψιν και κωφοίς, την ευηκοϊαν, και αλάλοις λύσιν γλωσσών, νέμεις Θεοτόκε, πιστώς σου δεομένοις, βαβαί σων θαυμασίων, Κόρη μητράνανδρε.
Ύδωρ ανέπήγασας θαυμαστώς, εκ πέτρας ανίκμου, Θεοτόκε τη ση Μονή, εξ ου οι πιόντες, ηδύτητος πληρούνται, Χριστόν υμνολογούντες, και σε δοξάζοντες.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις)
Δόξα Πατρὶ και Υιώ και Αγίῳ Πνεύματι.
Και νυν και αεὶ και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα
συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας
ημών ένεκεν τού ονόματός Σου.
Κύριε ελέησον. (τρις)
Δόξα Πατρὶ και Υιώ και Αγίῳ Πνεύματι.
Και νυν και αεὶ και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτῳ το όνομά Σου, ελθέτῳ η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επὶ της γης· τον άρτον ημών των επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλὰ ρύσαι ημάς απὸ του πονηρού.
Ο Ιερεὺς: Ότι σου έστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και ἀεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
«Απολυτίκον»
Ηχος α΄. «Της Συνόδου της πρώτης»
Της Ελλάδος απάσης Συ προΐστασαι πρόμαχος, και τερατουργός εξαισίων τη εκ Προύσης Εικόνι σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ, και γαρ φωτίζεις εν τάχει τους τυφλούς, δεινούς τε απελαύνεις δαίμονας, και παραλύτους δε συσφίγγεις Αγαθή˙ κρημνών τε σώζεις και πάσης βλάβης τους σοι προστρέχοντας˙ δόξα τω σω ασπόρω τοκετώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια Σου τοιαύτα τέρατα.
Ο Ιερεύς μνημονεύει των υπέρ ων η Παράκλησις.
Εις την Απόλυσιν ψάλλομεν τα παρόντα.
Ήχος β΄. «Ότε εκ του ξύλου»
Πάντων των τιμώντων σου Αγνή, την σεπτήν Εικόνα και πίστει, ασπαζομένων αυτήν, Άχραντε προΐστασαι, ως προστασία πιστών, λυτρουμένη των θλίψεων, αυτούς και κινδύνων, όθεν σοι προσπίπτομεν, ταύτην τιμώντες σεπτώς, Μήτερ και βοώμεν εν πίστει, ρύσαι και ημάς τους Σους δούλους, πάντων των δεινών τε και κακώσεων.
Πάντων προστατεύεις Αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει την κραταιά σου χειρί˙ άλλην γαρ ουκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου. Όθεν σοι προσπίπτομεν ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.
Ήχος πλ. δ΄
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι
ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β΄
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού,
φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν
πηγη: https://filiodestopoulou.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου