Πράκτορες Θανάτου

Τσιρόπουλος Κώστας

Ἡ οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ ξέσπασε καὶ συνταράζει τὴν οἰκουμένη ὁλόκληρη σήμερα, ἀπογυμνώνει τὸν ἄνθρωπο τῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς πενιχρὲς - ἀλλὰ λυσσαλέα διαφημιζόμενες - βεβαιότητες ποὺ καλλιεργοῦν συστηματικὰ τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ πολύμορφοι πράκτορες τοῦ πνευματικοῦ μηδενισμοῦ.

Ἐπιδιώκοντας νὰ σκοτώσουν τὸν Θεὸ - τὴν θρησκεία, τὴν Πατρίδα, τοὺς θεσμοὺς ποὺ ἐπὶ αἰῶνες οἱ ἄνθρωποι ἐχαλκούργησαν μὲ κόπο κι ἐπιμονὴ γιὰ νὰ ἀποκτήσουν στήριγμα στὴν εὔθραυστη ἐγκοσμιότητά τους, - ὄχι πλέον ἄνθρωποι ἁπλοὶ ἀλλὰ πανεπιστημιακοὶ οἰηματίες καὶ στοχαστὲς ἐπίπεδοι, λυσσαλέοι ὑπηρέτες τοῦ πνευματικοῦ μηδενισμοῦ, ἅπλωσαν σὲ ὅλο τὸν κόσμο μίαν ἐπίπεδη, γοητευτικὴ ἐγκοσμιότητα - μοναδικὸ ἀντιστύλι στὴν βεβαιότητα τοῦ θανάτου ὡς τέλους τῆς περιπέτειας τοῦ Ἀνθρώπου - ὡς ὄντος ποὺ τὰ ἄνω θωρεῖ. 

Πολλὲς κατοικίες, πολλὰ μέσα μετακίνησης, πολλὲς διασκεδάσεις, - συχνὰ ὑπὸ τὸ προσωπεῖο ἑνὸς δυσοίωνου «πολιτισμοῦ», - πολλὲς ἀπολαύσεις τοῦ σαρκικοῦ ἀνθρώπου ὥστε νὰ καταπνιγεῖ τελείως, νὰ ἐξοντωθεῖ ὁ ὄρθιος, ὁ εὐθύς, ὁ ἄγρυπνος ἐσωτερικὰ ἄνθρωπος. Νὰ πιστέψει, καὶ νὰ δεχθεῖ πὼς πεθαίνοντας, πεθαίνει τελειωτικά, πεθαίνει πλήρως, δὲν ὑπάρχει τίποτε πίσω ἀπὸ τὸ σκοτεινό, συχνὰ ζοφερό, παραπέτασμα τοῦ θανάτου. Ἑπομένως, ἂς χαροῦν, ὅσοι μποροῦν, ὅπως μποροῦν οἱ θνητοὶ τὴν ἐγκοσμιότητά τους κι ἂς καταπνίξουν ἐντός τους ὁποιοδήποτε πνευματικὸ σκίρτημα, κάθε μεταφυσικὸ διερώτημα, ὁποιαδήποτε νοσταλγικὴ ἔφεση πρὸς μία πραγματικότητα, ὑπέρτερη ἐτούτης ποὺ ἁπλώνει μαυλιστικὰ ἐμπρός τους ἡ καταναλωτικὴ κοινωνία.

Ἔτσι, ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα, ὑποχείρια καὶ τοῦ μεγάλου κεφαλαίου - λυσσαλέου ἐχθροῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ πνεύματος - καὶ τῶν ἡγετῶν τοῦ σημερινοῦ κόσμου, πολιτικῶν καὶ δημοσιογράφων, ζεῖ καὶ λειτουργεῖ γιὰ νὰ καταναλώνει, - δὲν καταναλώνει γιὰ νὰ ζεῖ - ἔχοντας ἀποδεχθεῖ τὸν θάνατο ὡς φορέα τοῦ μηδενός, ἔχοντας ἑπομένως ποδοπατήσει τὸν Θεὸ καὶ τὸν πνευματικὸ πολιτισμὸ ποὺ ἀνορθώνει τὸν ἄνθρωπο.

Ποῦ νὰ στραφεῖ, ὅμως, αὐτὸς ὁ ἀπογυμνωμένος ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος ὁ παγιδευμένος ἀπὸ τὴν ματαιότητα τοῦ χρόνου, τώρα ποὺ ξέσπασε, ζοφερή, ἡ οἰκονομικὴ κρίση, αὐτὴ ἡ ὑστερία ποὺ τὸν ἀπογυμνώνει ἀπὸ τὴν βεβαιότητα τῆς ἐγκοσμιότητάς του, ποὺ τὸν παρωθεῖ, ὄχι πλέον νὰ ἀπολαμβάνει ἀλλὰ νὰ ἀναρωτιέται; Καὶ τί θὰ τοῦ εἰποῦν σήμερα ὅσοι εὐφυέστατοι πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι τὸν προέτρεπαν ἐπίμονα νὰ χαρεῖ τὴν ζωὴ αὐτὴ ὡς μοναδικὴ ποὺ τοῦ δόθηκε, λακτίζοντας τὸν «πειρασμὸ» τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποψιλώνοντας τὴν οὐσία τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ, ὑποβιβάζοντὰς τον σὲ διασκέδαση;

Ἡ οἰκονομικὴ αὐτὴ κρίση δημιουργεῖ συγκλονιστικὰ ρήγματα στὴν συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου τῶν καιρῶν μας διότι ξεγυμνώνει τὴν καταναλωτικὴ κοινωνία ἀπὸ τὴν λικνιστικὴ γοητεία τοῦ μηδενὸς καὶ τὸν παρωθεῖ νὰ ἐπανέλθει στὰ μεγάλα, διαχρονικὰ διερωτήματα - καὶ νὰ ψαύσει ἴσως τὴν ἱερὴ ἐλπίδα μιᾶς ζωῆς μετὰ τὴν ζωὴ αὐτή, ἑνὸς κόσμου πέρα ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς κατανάλωσης, μιᾶς πραγματικότητας ποὺ κι ὅταν θαμπόφεγγε, τὴν προπηλάκιζε ὑπὸ τὶς εὐφυεῖς ἰαχὲς τῶν «μορφωμένων», τῶν «φημισμένων», τῶν «σπουδαίων» τῆς ἀρρωστημένης πλέον αὐτῆς κοινωνίας. Διότι ὅταν μία ἀνθρώπινη κοινωνία τρέφεται μόνο μὲ χρῆμα, μὲ τὶς ἐγκόσμιες τροφὲς ποὺ αὐτὸ τὶς προσφέρει, ἀρρωσταίνει βαριὰ καὶ προγεύεται τὸν ἀφανισμό της.

Καὶ τώρα, τί θὰ δώσει ὁ ἄνθρωπος τῶν καιρῶν μας ὡς ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς του; Πῶς, μεθυσμένος ἀπὸ τὴν τρυφηλὴ ἐγκοσμιότητά του, νὰ λησμονήσει τὸν θάνατο ποὺ καιροφυλακτεῖ ἐκ γενετῆς στὴν θύρα τοῦ κόσμου, καὶ νὰ ξαναθυμηθεῖ πὼς ὑπάρχει ὁ Θεὸς καὶ πὼς μέσα στὸ σαρκίο του ποὺ κινδυνεύει, ἀγρυπνεῖ μιὰ ψυχή;

πηγη:  http://www.agiazoni.gr