Είχε πάει μία κυρία νά εξομολογηθεί σέ έναν πνευματικό, καί αυτή είχε πολύ περιποιηθεί τόν εαυτό της, είχε βαφτεί, είχε πάρα πολύ φροντίσει τόν εαυτό της, αλλά η ψυχή τής διψούσε ακόμα καί δέν ενοιωθε ευτυχισμένη. Καί της λέει ο πνευματικός μέ πολύ αγάπη.
Δέν τήν μάλωσε γιά αυτό πού έβλεπε, γιατί αυτός έβλεπε πιό βαθιά.
Καί τής λέει, γιατί βάφεσαι τόσο πολύ;
Καί απαντάει αυτή μέ ειλικρίνεια, γιατί λέει πάτερ θέλω νά φαίνομαι ωραία, θέλω νά φαίνομαι όμορφη. Είναι κακό, πάτερ;
Καί της λέει ο πνευματικός της καθόλου κακό, πολύ καλό. Άν ήξερες όμως, της λέει, πόσο ωραία είσαι;
Εγώ σέ βλέπω πανέμορφη. Έχεις χαρίσματα, έχεις στήν ψυχή σου μία ωραιότητα πού δέν τήν έχεις καταλάβει. Άν τήν καταλάβεις, δέν θά χρειαστεί νά έχεις αγωνία γιά νά γίνεις όμορφη, γιατί είσαι ήδη όμορφη!
Δηλαδή αυτό πού πάμε νά πετύχουμε στήν Εκκλησία, είναι ήδη μές στήν καρδιά μας, μές στόν πυρήνα τής υπάρξεώς μας. Υπάρχει! Ποιό δηλαδή;
Η χάρη τού Αγίου Πνεύματος πού τήν έχουμε ήδη μέσα μας.
Νά τό καταλάβουμε, νά τό φανερώσουμε στή ζωή μας καί νά τό ζήσουμε στή σχέση μας.
πηγη: http://imverias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου