Ετοιμάζονταν στο Μοναστήρι για αγρυπνία στη μνήμη του Αγίου Εφραίμ.
Ένας παράλυτος, τους ζήτησε να παρευρεθεί. Πράγματι τον έφεραν οι συγγενείς του, κουβαλώντας τον στο Μοναστήρι μέχρι μέσα στην Εκκλησία. Δεν σταμάτησε στιγμή να κλαίει και να προσεύχεται στον Άγιο παρακαλώντας τον:
– «Ελέησέ με Άγιε του Θεού, λυπήσου με και κάνε με καλά. Συγχώρεσε τις αμαρτίες μου, γιατί εγώ φταίω που υποφέρω».
Ήταν τόσο δραματική η παρουσία του, που όλοι έκλαψαν. Έφτασε η ώρα που θα πηγαίνανε στον τάφο να ψάλλουν. Ξεκίνησε η πομπή, με την αδελφή Μακαρία να κρατάει τα Άγια Λείψανα, να βγει από την Εκκλησία.
Ξαφνικά τον είδαν όλοι να σηκώνεται, να κάνει τον Σταυρό του και να ακολουθεί την πομπή, περπατώντας μόνος του ως τον τάφο.
Από τότε όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν δεν σταματούσε να μιλάει για την θαυματουργή χάρη του Θεού και του Αγίου Εφραίμ.
Παρουσιάζοντας τον εαυτόν του σαν ζωντανό παράδειγμα, προέτρεπε τους πάντες να πιστεύουν και να δοξάζουν τον Κύριο.
Μια Κυριακή που είχε πάει επίσκεψη στο Μοναστήρι, είχαν πάει ένα παιδάκι μισοπαράλυτο.
Μόλις το είδε, γονάτισε και κλαίγοντας παρακαλούσε τον Άγιο Εφραίμ να το γιατρέψει όπως γιάτρεψε κι εκείνον. Έτσι κι έγινε.
Ο Άγιος Εφραίμ, Εκδόσεις Ένθεος Βίος
πηγη: https://simeiakairwn.wordpress.com/
https://www.elromio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου