Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: Το πάθος είναι ωσάν το φίδι που έχει μέσα του το φαρμάκι. Υπάρχουν μεγάλα φίδια, τα οποία φυσούν, το φύσημά τους είναι δηλητηριώδες

Παράθεση

Οι πνευματικοί άνθρωποι εγωνίζονται να μην ανοίξουν εις τον εχθρόν μήτε πόρτα, μήτε παράθυρον, μήτε οπήν. Η κατά πράξιν αμαρτία, αυτή που γίνεται όχι με την καρδίαν, αλλά με το στόμα, με την πράξιν, πολλές φορές είναι δύσκολον να γίνη, πρέπει να συντρέξουν πολλά πράγματα δια να συντελεσθή. Η κατά διάνοιαν όμως αμαρτία είναι πάρα πολύ εύκολος, δηλαδή ο άνθρωπος δύναται εις οιανδήποτε ώραν και τόπον και χρόνον να διαπράξη την κατά διάνοιαν αμαρτίαν, χωρίς κανείς να το γνωρίζη. Η εξωτερική πράξις πολλές φορές εμποδίζεται να γίνη, αφ’ ενός διότι πρέπει να συντρέξουν πολλοί παράγοντες, αφ’ ετέρου δε και από εντροπήν. Αντιθέτως η εσωτερική αμαρτία, η κατά διάνοιαν αμαρτία ημπορεί να πείση τον άνθρωπον να εγκληματή εσωτερικά, χωρίς να γίνεται αντιληπτός.

Αύτη η εσωτερική αμαρτία δεν φαίνεται, δεν την βλέπουν οι άνθρωποι, αλλά την βλέπει ο Θεός. Και αν δεν φοβούμεθα τους ανθρώπους και δεν εντρεπώμεθα, διότι δεν γίνεται φανερή εις αυτούς, πρέπει να φοβούμεθα τον Θεόν, διότι γίνεται ενώπιον Αυτού αυτό το διανοητικόν, το ηθικόν έγκλημα. Πολλοί άνθρωποι ξεγελιούνται, είναι ο εγωϊσμός εις το μέσον, αυτός κάνει την μεγαλύτερη δουλειά. Πρώτον γίνεται εσωτερικά η προδοσία και κατόπιν εξωτερικεύεται δια των μελών του σώματος. Άρα χρειάζεται μία ισχυρά, συνεχής προσοχή, όπως είπαμε, μία ισχυρά νήψις. 

Να υπάρχει φρουρός και σκοπός μέσα μας, που να παρακολουθή τους εισερχομένους και εξερχομένους λογισμούς, να τους εξετάζη την ταυτότητα, ίνα μη εισέλθουν κατάσκοποι και δημιουργήσουν μέσα εις το κράτος της ψυχής εμφύλιον πόλεμον. Χρειάζεται το όμμα της ψυχής να είναι πολύ καθαρόν και δυνατόν, να βλέπη μακρόθεν τον εχθρόν και να λαμβάνη τα κατάλληλα μέτρα. Πόσοι και πόσοι λογισμοί δεν μας επιτίθενται συνεχώς; Ποικίλοι, κάθε πάθος και οι ιδικοί του λογισμοί. Και αν η ψυχή βλέπη καθαρά, εμποδίζει τους λογισμούς από μακράν. Από την «μυρωδιά» ακόμη ότι πρόκειται τοιούτον πάθος να ξεσηκωθή, αμέσως προετοιμάζεται και τοποθετεί σκοπούς και ανοίγει προχώματα και είναι έτοιμη να αντιμετωπίση την επίθεσιν αυτού του πάθους. Οι άνθρωποι αιχμαλωτίζονται. 

Το πάθος είναι ωσάν το φίδι που έχει μέσα του το φαρμάκι. Υπάρχουν μεγάλα φίδια, τα οποία φυσούν, το φύσημά τους είναι δηλητηριώδες, με το φύσημα που κάνουν, δηλητηριάζουν ό,τι υπάρχει ζωντανόν εις τον χώρον αυτόν και κατόπιν το καταβροχθίζουν. Έτσι και το φίδι της αμαρτίας. Από μακράν σκορπίζει το δηλητήριον, την ηδονήν και παραλύει ο νους, παραλύουν αι δυνάμεις, αιχμαλωτίζεται από το πάθος ο άνθρωπος και αθέλητα φέρεται προς το κακόν. Οι άνθρωποι, όταν ευρίσκωνται εις αυτήν την κατάστασιν της αιχμαλωσίας, διαμαρτύρονται και λέγουν: «Μα δεν ημπορώ να αντισταθώ, μα δεν ημπορώ να κάνω τίποτε εκείνην την ώραν». Η απάντηση είναι: Πρέπει να ληφθούν κατάλληλα μέτρα, δια να μη φθάση ο νους και η καρδία να αιχμαλωτισθούν, να αφοπλισθούν. 

Από την πείραν του πράγματος, μόλις ο νοητός όφις σκορπίση το δηλητήριον, από μακράν ακόμη, προτού φθάση αυτό μέχρις ημών και δηλητηριάση τον νουν και την ψυχήν, να λάβωμεν τα μέτρα μας, ώστε να διαφύγωμεν τον κίνδυνον. Διότι όταν δηλητηριασθώμεν, τότε πλέον δεν ημπορούμεν να ενεργήσωμεν καθόλου. Όταν ο άνθρωπος νικηθή εις τους λογισμούς της αμαρτίας υποχωρώντας εις φαντασίας, από εκεί, από την φαντασίαν είναι το κακόν όλον! Και όταν έχη υποστή πολλά ναυάγια πνευματικά διανοητικά και έχη πληγωθή επανειλημμένως από τας φιληδόνους φαντασίας, τότε, μόλις ο σατανάς επανέλθη πάλιν με τας ομοίους φαντασίας, μόλις τας εμφανίση εις τον νουν, αμέσως ο άνθρωπος αιχμαλωτίζεται. Δια τούτο χρειάζεται να μην υποχωρή ο μοναχός, δια να μη σταθεροποιούνται και ισχυροποιούνται τα πάθη και αι φαντασίαι.

Γέροντος Εφραίμ Αριζόνας 

πηγη: https://www.agiooros.net/forum