Άγγελοι φωτεινοί; Άγιοι ή δαίμονες;
Πριν μερικούς μήνες, ζήτησε να με δει μια οικογένεια.Ο σύζυγος, η σύζυγος και τα τρία παιδάκια τους.Με το που τους είδα, ένιωσα ότι κάτι δεν πάει καλά.
- "Πάτερ, την ευχή σας.Είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι.Πάμε στην ενορία μας,
εκκλησιαζόμαστε, και προσευχόμαστε.Θέλουμε να μας εύχεσθε.
Ο πρώτος μας γυιός, που είναι 7 ετών,(μου τον έδειξαν), βλέπει μέσα στο σπίτι μας αγγέλους, και αγίους και συνέχεια μιλάει μαζί τους. Το θεωρούμε μεγάλη ευλογία, αλλά αποξενώνεται από μας, και όλο μαζί τους έχει μόνον επαφή!"
Αυτό το λεγόμενο, δεν μου άρεσε καθόλου.Ο δε μικρός, όμορφο παιδάκι, είχε βλέμμα μυστήριο, απλανές, και σε άλλο κόσμο δικό του. Σαν να ήθελε μονίμως να φύγει. Δεν είχε ησυχία, ούτε έδειχνε ευλογημένο και χαριτωμένο "ζώντας με αγγέλους και αγίους".
Ο πατέρας συνέχισε:
"Μας εξηγεί με ποιούς μιλάει, και μας τους περιγράφει. Μας λέει ότι μέσα στο σπίτι παίζει μαζί τους, και μάλιστα παίζει κρυφτό ή κυνηγητό, με τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον Βαπτιστή!"
- Παιδιά μου, μια στιγμή! Ακούστε, πριν συνεχίστε.
Όλα αυτά είναι παρατραβηγμένα! Δεν είναι άγιες καταστάσεις αυτές!
Έρχεται ο Τίμιος Πρόδρομος να παίξει κρυφτό με τον έναν γυιό σας;
Είναι δυνατόν; Και γιατί δεν παίζει και με τα άλλα δύο παιδιά, τα πιο μικρά;
-"Γιατί εμείς θεωρούμε ότι, ο πρώτος γυιός μας είναι ο εκλεκτός του Θεού!
Πιστεύουμε ότι ο Θεός θα μας τον αξιώσει πνευματικά πολύ ψηλά!
Το είπαμε αυτό και στον ιερέα της ενορίας μας.
Πιστεύουμε ότι ο γυιός μας θα φτάσει μέχρι και...Πατριάρχης να γίνει!"
Ήσαν ανένδοτοι να δεχτούν τα όσα τους έλεγα.
Μάταια.
Δεν συνέχισα.
Μου έφερε ταραχή η επιμονή τους, και γενικά όλη τους η παρουσία,
παρόλα τα δήθεν "θεικά χαρίσματα" του παιδιού τους, και τα δικά τους γενικότερα, ότι γνωρίζουν τον τάδε κληρικό, ότι μιλάνε τόσες ξένες γλώσσες, κι ένα σωρό ανωφελή και χαζά.Τους διάβασα οικογενειακώς μια ευχή ασθενείας, ψυχικής και σωματικής, κι αποχώρησαν, αφού ο δεύτερος γυιός τους(6 ετών), ενώ πήγε στη τουαλέττα, κάπου έπεσε, έσκισε το φρύδι του και γέμισε παντού αίματα!
Έκτοτε, άρχισαν να έρχονται, που και που, σε ακολουθίες της μονής μας, αλλά για λίγο. Τα παιδιά ήσαν πολύ ζωηρά. Δεν στεκόντουσαν με τίποτε.
Ο δε πρώτος υιός με τα χαρίσματα τα "ιερά", ήταν πάντα σαν χαμένο μέσα στο ναό. Όταν θυμιάτιζα έδειχνε...σαν αγρίμι!
Η μορφή του παιδιού, το πρόσωπό του, με φόβιζε. Με έπιανε ταχυπαλμία!
Σαν να έβλεπα...τον έξω από δω!
Στο σχολείο που το έβλεπα, του μιλούσα, το χαιρετούσα, αλλά ήταν πάντα ανέκφραστο, και σαν να του μιλούσε ο τοίχος!
Σήμερα, ήλθε και με ζήτησε ο πατέρας.
Απουσίαζα όμως σε διακονία.
Άφησε να μου δώσουν το εξής μήνυμα, ότι: ζουν πλέον μια κόλαση με το παιδί αυτό!
Επιτέθηκε στον ίδιο τον πατέρα του, να τον χτυπήσει, και τον έγδαρε στο πρόσωπο!
Ζήτησε να πηδήξει από τον τέταρτο όροφο, κάποιου κτιρίου κοντά στην οικία τους!
Κι εχθές το βρήκαν να έχει βρεί μια τριχιά, να την έχει περασμένη στο λαιμό του, και να προσπασθεί να φουρκιστεί!
Ανησυχούν πολύ για την ψυχική του πλέον, αλλά και σωματική του υγεία και ακεραιότητα. Τρέμουν, μήπως ο μικρός σκοτωθεί, αυτοκτονήσει!
Φοβερά όλα αυτά, τραγικά, και των ημερών μας πολλά παρόμοια!
Ο Θεός να φυλάει!
Θεέ μου!
Λύτρωσέ μας από την τυραννία του σατανά!
Μη φεύγεις από κοντά μας, ούτε δευτερόπλεπτο!
π.Ιγνάτιος Καζάκος Ηγούμενος Ιεράς Μονής Των Ποιμένων - Αγία Γή
Περισσότερα κείμενα του Πατέρα Ιγνάτιου μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του: ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΑΠΟ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΚΑΖΑΚΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΤΗΣΤΕ => ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου