Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

Ο άκακος και σιωπηλός δια Χριστόν Σαλός Γερο – Κωνσταντίνος (Αγγελής)


Ο άκακος και σιωπηλός δια Χριστόν Σαλός Γερο – Κωνσταντίνος (Αγγελής) γεννήθηκε στο Καλέντσι της Δωδώνης στην Ήπειρο, στις 10 Φεβρουαρίου 1898. Τον πατέρα του τον έλεγαν Σταύρο και την μητέρα του Ανθούλα.

Λεπτομέρειες από τα πρώτα χρόνια της μοναχικής ζωής του δεν γνωρίζουμε, αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι είχε κάνει παλιά στην Ι. Μονή Διονυσίου ως αρχάριος.


Χρόνια όμως συνέχεια τον έβλεπε κανείς να εμφανίζεται γύρω στις Καρυές και να μένει σ’ ένα γκρεμισμένο κελλί της Μονής Κουτλουμουσίου  (παλιά ήταν Μονύδριο των φιλαδέλφων α’ του Αγίου Γεωργίου.Εκεί λοιπόν σε μια γωνιά του γκρεμισμένου κτιρίου που έπεφταν λιγότερα νερά από την στέγη και έμπαινε λιγότερο κρύο από τα σπασμένα παράθυρα και τις πόρτες, είχε κάτι κουρελιασμένες κουβέρτες και έμοιαζε σαν αετός στην φωλιά του.

Εξωτερικά ο Γερό – Κωνσταντίνος δεν φαινόταν τι είναι διότι μόνο σκουφί και γένια είχε που έδειχναν για καλόγερο.

Πάντα τον σκέπαζε μια παλιά χλαίνη με ένα σχοινί σφιχτά δεμένο στην μέση και έδειχνε για κοσμικός. Εσωτερικά όμως ήταν ντυμένος με την χάρη του αγγελικού σχήματος, η οποία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.



Όποιος τον έβλεπε από μακριά τον Γέροντα τον περνούσε για δυστυχισμένο φτωχό άνθρωπο η τρελό..Αλλά από κοντά όταν έβλεπε κανείς το λαμπερό του πρόσωπο, καταλάβαινε ότι κάποιο μυστήριο κρύβεται σ’ αυτόν τον ευλογημένο άνθρωπο και δεν τον θεωρούσε για τρελό, αλλά τρελούς θεωρούσε εκείνους που έλεγαν τρελό τον Γερό – Κωνσταντίνο.

Ο Γερο – Κώστας (έτσι τον έλεγαν), ενώ ζούσε στις συνθήκες που ανέφερα με τελεία εγκατάλειψη του εαυτού του, και ενώ ούτε πλενόταν, εν τούτοις ήταν καθαρός, γιατί ζούσε σαν πετεινό του ουρανού.Με ανθρώπους σπάνια μιλούσε, ενώ με τον Θεό πάντοτε δια της αδιάλειπτου προσευχής. Πολλές φορές ηρπάζετο ο νους του και όταν συνερχόταν έκανε κάτι κινήσεις με το χέρι του για να θολώσει τα νερά χωρίς να πει τίποτα και έφευγε.Φυσικά, για τους κοσμικούς ανθρώπους αυτή η συμπεριφορά του ήταν παρεξηγήσιμη. Ακόμα και όταν τους έλεγα κανένα προφητικό, και αυτό τους φαινόταν για ανοησία.

Ο Γερο – Κωνσταντίνος είχε εσωτερική καθαρότητα, γι ‘ αυτό έβλεπε καθαρά πολύ μακριά! Σε μια γωνιά στα χαλάσματα είχε την φωλιά του ε τις κουρελιασμένες κουβέρτες και δίπλα του ένα ψαλτήρι και ένα ωρολόγιο της εκκλησίας.Το δε νοικοκυριό του ήταν ένα τενεκάκι από κουτί κονσέρβας με ένα σύρμα για χερούλι! Αυτή  ήταν όλη η περιουσία του! Κάθε Σάββατο περνούσε συνήθως από δύο κονάκια στις Καρυές και οι πατέρες του έβαζαν κάτι από τα περισσεύματα στο τενεκάκι του. Περνούσε πάντα σιωπηλά, χωρίς να ζητάει είχε αρχοντιά.



Εάν οι άλλοι απασχολημένοι ήταν έφευγε χωρίς να πει τίποτα. Κάπου κάπου περνούσε και από τα μπακάλικα και έπαιρνε μόνος  του σαν σπουργίτης πέντε – έξι ελιές στο χέρι του και έφευγε.Οι μπακάληδες το θεωρούσαν αυτό ευλογία γιατί αγαπούσαν τον Γερό – Κώστα. Εάν κανείς του έβαζε χρήματα στην τσέπη του κρυφά, τα άφηνε και αυτός κρυφά στα μπακάλικα και έφευγε.

Το 1969, επειδή έρχονταν πολλοί κοσμικοί ευρωπαίοι, και τον νόμιζαν για τρελό, έτσι όπως εμφανιζόταν στις Καρυές, οι αρχές έστειλαν στο τρελοκομείο τον άνθρωπο του Θεού.

Εκεί στην κλινική αφού τον εξέτασαν οι γιατροί δεν του βρήκαν τίποτε. Ενώ τον βρήκαν υγιέστατο, τον έστειλαν από το τρελοκομείο στο γηροκομείο.

Εκεί, επειδή είχε βρεθεί τελείως ξαφνικά σε κοσμικό περιβάλλον – στην Θεσσαλονίκη- έπιανε μια γωνιά και έλεγε την ευχή, και από τα μάτια του κυλούσαν συνέχεια τα δάκρυα σαν χάνδρες.

Απορούσε το καημένο γεροντάκι και έλεγε στην αδελφή: «Γιατί μ’ έφεραν εδώ;»



Εκεί πέρασε την επίλοιπη ζωή του ο δια Χριστόν Σαλός α’ ο οποίος ταλαιπωρήθηκε από εμάς τους κοσμικά έξυπνους.

Δεν έχει σημασία που κοιμήθηκε κι αν κοιμήθηκε στο γηροκομείο και όχι στο Άγιον Όρος ο Γερο – Κώστας. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι θα ξύπνησε στον Παράδεισο, ο πολύ έξυπνος, ο δια Χριστόν Σαλός α’ Γερο – Κωνσταντίνος.

Την ευχή του να έχουμε. Αμήν.


Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»

Πηγή: βίντεο στο youtube

πηγη: https://oikohouse.wordpress.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου