Πολλοί από μας, αδελφοί μου, δεν γνωρίζουμε πως πρέπει να προσερχόμαστε για να κοινωνήσουμε. Ας δούμε λοιπόν μερικά βασικά πράγματα για τη στάση μας αυτή την ιερή στιγμή όταν πλέον βρισκόμαστε μπροστά στο ιερό ποτήριο :
Ø Της Θ. Κοινωνίας πρέπει να προηγείται η συμμετοχή στη θ. Λειτουργία.
Στη διάρκεια της ο πιστός προσεύχεται με θέρμη να τον αξιώσει ο Θεός να μεταλάβει των αγιασμάτων, χωρίς να ζημιωθεί εξ αιτίας της αναξιότητας του. Δηλαδή, η θ. Κοινωνία, να μην αποβεί σε βάρος του και τον κατακρίνει. «Μη εις κρίμα η εις κατάκριμα».
Ø Πριν από τη Θ. Κοινωνία είναι καλό και ωφέλιμο ο πιστός να διαβάζει τις ευχές της θ. Μεταλήψεως, από βραδύς η το πρωί στο σπίτι, πριν ξεκινήσει για την Εκκλησία.
Ø Την ώρα της Θ. Κοινωνίας μπαίνει κάθε πιστός στη σειρά του, χωρίς να σπρώχνει η να βιάζεται, με ευλάβεια, χωρίς φωνές, διεκδικήσεις προτεραιότητας, διαγκωνισμούς και ύβρεις.
Σε τίποτε δεν μας ωφελεί το να προσερχόμαστε για την Μετάληψη ανταλλάσσοντας πικρές λέξεις με τους αδελφούς μας, επειδή θέλουμε εμείς η αυτοί να φτάσουμε πρώτοι στο Αγ. Ποτήριο ή το ακόμα χειρότερο επειδή σιχαινόμαστε τον προηγούμενο μας.. Αντί φιλονικιών, οφείλουμε καθώς πλησιάζουμε στο ‘Αγ. Ποτήριο, να προσευχόμαστε να μας αξιώσει ο Θεός της τιμής να κοινωνήσουμε το σώμα Του και το αίμα Του.
Καλό όμως είναι να προσφέρουμε προτεραιότητα στα παιδιά, στις μητέρες με μωρά στην αγκαλιά, στους γέροντες και στους αναπήρους.
Ø Στεκόμαστε λοιπόν μπροστά στο Άγιο Ποτήριο με υπομονή και έλλειψη βιασύνης, έστω κι αν χρειαστεί να κοινωνήσουμε τελευταίοι.
Στεκόμαστε πάντοτε ο ένας πίσω από τον άλλον αφήνοντας υποχρεωτικά διάδρομο για να φεύγουν όσοι κοινωνούν και ποτέ δεν σχολιάζουμε ή και φιλονικούμε αν κάποιος «πιο έξυπνος από μας» μας πήρε τη θέση και πέρασε μπροστά μας.
«Τι τρέχεις τόσον βιαστικός να πλησιάσεις; είπε μου. Ένεκα ποιας αιτίας επείγεσαι να δεις σφαγιασμένο το πρόβατο; Εάν χρειαζόταν να στέκεσαι καθ’ όλη τη διάρκεια της «μέρας» και να παρατηρείς τη θυσία, θα την χόρταινες; Τι λέγεις; … Τώρα λοιπόν, πού πρόκειται να προσέλθεις και να κοινώνησες, αισθάνεσαι τόσον μεγάλο κάματο σε τόσο βραχύ χρονικό διάστημα; Δεν αντιλαμβάνεσαι, ότι με τον τρόπον αυτό πρόκειται να τα χάσεις όλα;» (Ομιλία εις το όνομα του κοιμητηρίου κα! εις τον Σταυρόν, 2, 473-474),
Ø Φτάνοντας μπροστά στον Ιερέα κάνουμε τον σταυρό μας και παίρνουμε με προσοχή από το χέρι του προηγούμενου πιστού, που κοινώνησε, το μάκτρο, δηλαδή το κόκκινο πανί, το όποιο πιάνουμε με τα δυο μας χέρια και το τοποθετούμε κάτω από το σαγόνι μας απλωμένο..
Έτσι προφυλάσσουμε τη Θ. Κοινωνία από ενδεχόμενη πτώση κάποιου «μαργαρίτη» κάτω, πράγμα που αν συμβεί είναι μεγάλη αμαρτία. «Μαργαρίτης» ονομάζεται και το απειροελάχιστο τμήμα του Αγ. Άρτου, που είναι Σώμα Χρίστου.
Αμέσως λέμε το μικρό όνομα μας ευκρινώς για να το ακούσει ο ιερεύς, ώστε να το μνημονεύσει όταν θα μας κοινωνεί, λέγοντας: «μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού… σώμα και αίμα Χρίστου εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».
Ø Ανοίγουμε το στόμα μας καλά και περιμένουμε τον ιερέα να βάλει μέσα την λαβίδα, δηλαδή το κουταλάκι με τη Θ. Κοινωνία.
Και τότε κλείνουμε το στόμα μας. Μερικοί δεν ανοίγουν καλά το στόμα τους η το κλείνουν πριν η λαβίδα μπει μέσα, άλλοι προσπαθούν να «ρουφήξουν» από μακριά τη Θ. Κοινωνία, με κίνδυνο να υπάρξει ζημιά. Ο ιερεύς μόλις ο πιστός κλείσει το στόμα του, τραβά έξω την λαβίδα και ο πιστός καταπίνει τη Θ. Κοινωνία.
Ø Αμέσως μετά, με το κόκκινο πανί, το μάκτρο, σκουπιζόμαστε στο στόμα και το ξαναδίνουμε στον Ιερέα ή στον επόμενο.
Δεν το αφήνουμε να κρεμαστεί κάτω. Στο σημείο αυτό πρέπει να έχουμε υπόψη πόσο μεγάλη ασέβεια είναι να προσέρχονται οι γυναίκες να κοινωνήσουν με βαμμένα τα χείλη! Πράγμα που εκτός των άλλων, έχει και τα αηδιαστικά αποτελέσματα να μένει το χρώμα στην αγία Λαβίδα και το μάκτρο.
Ø Ο πιστός που κοινώνησε κάνει το σημείο του Σταυρού και απέρχεται προσευχόμενος.
Επιστρέφουμε στη θέση μας για να παρακολουθήσουμε την υπόλοιπη Θ. Λειτουργία μέχρι το «Δι΄ ευχών. Εκτός αν θέλουμε να μοιάσουμε στον Ιούδα που τα παράτησε όλα κι αποχώρησε από το μυστικό Δείπνο.
«Τι κάνεις, άνθρωπε; -Λέγει ο ι. Χρυσόστομος.- Όταν ό Χριστός είναι παρών, όταν άγγελοι παραστέκονται, όταν είναι ενώπιον μας η φρικτή αυτή τράπεζα, όταν οι αδελφοί σου μυσταγωγούνται ακόμη, συ τους εγκαταλείπεις και φεύγεις έξω; Και σε ένα συνηθισμένο γεύμα αν προσκληθείς, έστω και αν νωρίτερα από τους άλλους χορτάσεις, δεν τολμάς να φυγής πρότερα από τους φίλους σου, όταν οι άλλοι ακόμη εξακολουθούν να τρώγουν. Εδώ δε, ενώ τα Θεία Μυστήρια ακόμη επιτελούνται, ενώ η ιερά τελετή ακόμη δεν έχει τελειώσει, συ τα αφήνεις όλα στη μέση και αναχωρείς. Πώς αυτά είναι άξια συγγνώμης; Ποια δε απολογία θα βρεις; Θέλετε να πω τίνος έργο κάμνουν όσοι αναχωρούν προτού να συμπληρωθεί ή Ευχαριστία και δεν περιμένουν να αναφέρουν στο Θεό τις ευχαριστήριες ωδές επί τη λήξει του Ιερού Μυστηρίου; Ίσως να σας φανεί) υπερβολικό αυτό, πού πρόκειται να λεχθεί αλλά είναιανάγκη να το πω. Και το απαιτεί ή ραθυμία πού δείχνουν οι πολλοί. Αυτοί λοιπόν ομοιάζουν με τον Ιούδα» (Εις το βάπτισμα του Χριστού, 2, 441-442).
Ø Καλό είναι να διαβάσουμε την Ευχαριστία, δηλαδή τις ειδικές ευχές που η Εκκλησία έχει συντάξει για να διαβάζονται μετά τη Θεία Κοινωνία. Είναι η απόδοση ευχαριστιών και ευγνωμοσύνης προς τον κατοικήσαντα εντός μας Λυτρωτή και Κύριο μας.
Ø Στο τέλος, όπως έχει επικρατήσει παίρνουμε το αντίδωρο και αποχωρούμε γεμάτοι ειρήνη και αγάπη και θεία ζεστασιά. Το αντίδωρο βέβαια το παίρνουμε ως εκ περισσού. Λάβαμε το Δώρο δια της Θ. Κοινωνίας. Δεν μας χρειάζεται αντίδωρο. Όμως επιβάλλεται μετά τη Θ. Κοινωνία κάτι να φάμε και κάτι να πιούμε για να ξεπλύνουμε το στόμα μας από τη Θ. Κοινωνία. Το αντίδωρο βοήθα στο καθάρισμα του στόματος μας από υπολείμματα μαργαριτών. Αν, επιστρέφοντας στο σπίτι μας πιούμε και νερό, αυτό ολοκληρώνει.
Πηγή: http://www.hristospanagia.gr , https://paraklisi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου