Γ΄ ΜΕΡΟΣ
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Τὰ ἐπιχειρήματα ὅσων τὰ χρησιμοποιοῦν
α. Τὸ ἐπιχείρημα τῆς εὐκολίας, ὅπως π.χ. «γράφω greeklish γιατί βαριέμαι νὰ γράφω τόνους»! Ποιοὺς τόνους ἆραγε; Τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ ποὺ ἀπέμεινε μὲ τὸ μονοτονικό; Αὐτὸς ἂν ἔμπαινε σ’ ἕνα Γαλλικὸ forum συζητήσεων καὶ δὲν ἔγραφε καὶ τοὺς 4 τόνους τῆς Γαλλικῆς (ὀξεῖα, βαρεῖα, περισπωμένη καὶ trema) θὰ τὸν ἐξοστρακίσουν γιὰ τὸν βιασμὸ τῆς Γαλλικῆς καὶ θὰ ἔφευγε ἀπ’ αὐτὸ ἀδιαμαρτύρητα!
Φαντάζεστε τὰ Ρωσικά, τὰ Ἀραβικὰ ἢ καὶ τὰ Ἑβραϊκὰ γραμμένα σὲ λατινικὸ ἀλφάβητο; Ἂς τὸ ποῦμε αὐτὸ σ’ ἕνα Ρῶσο, ἕνα Ἄραβα κι ἕνα Ἑβραῖο καὶ θὰ δοῦμε τὶς θὰ μᾶς ἀπαντήσουν! Τὴν ἴδια ἀντίδραση θὰ ἔχει κι ἕνας Ἄγγλος, ἂν τοῦ ποῦμε νὰ γράψει τὴ λέξη «knighthood» πιὸ ἁπλὰ ἢ τὴ λέξη «tough» νὰ τὴν γράψει «taf»!
Ὑπόψη ὅτι ὁ ὀλιγογράμματος ἄνθρωπος, ποὺ δὲν εἶχε τὴ δυνατότητα νὰ μάθει περισσότερα, προσπαθεῖ πολὺ νὰ γράψει σωστά, κι ἔτσι εἶναι πολὺ πιὸ μορφωμένους ἀπ’ τοὺς ἄλλους τοῦ «ὢχ ἀδελφέ, δὲ βαριέσαι»…
β. Τὸ ἐπιχείρημα τοῦ νὰ μᾶς καταλαβαίνουν τάχα! Ποιοί; Οὐσιαστικὰ οἱ Ἕλληνες δὲν εἶναι αὐτοί; Γιατί ἂν δὲν πρόκειται γιὰ Ἕλληνες, ἀλλὰ γιὰ Κινέζους ἂς ποῦμε, τότε νὰ γράψουμε καὶ Chinese-lish!!! Ἆραγε θὰ συνεννοηθοῦμε ποτέ; Προβληματιστήκαμε, γιατί καὶ οἱ ἄλλοι λαοὶ δὲν κάνουν τὸ ἴδιο μὲ τὴ γλῶσσα τους; Αὐτοὶ δὲν ἔχουν τὴν ἀνάγκη νὰ ἐπικοινωνήσουν καὶ νὰ τοὺς καταλαβαίνουν; Γιατί ἐπιτέλους αὐτὸς ποὺ δὲν γνωρίζει καλὰ τὴ γλῶσσα νὰ μὴ θέλει νὰ μάθει κάτι παραπάνω, ἀλλὰ νὰ θέλει ὅλοι οἱ ἄλλοι παντοιοτρόπως νὰ κατέβουν στὸ δικό του φτωχότατο ἐπίπεδο;
Ἀποτελοῦν μετεξέλιξη τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας;
Σὲ καμμιὰ περίπτωση! Γιατί πρόκειται καθαρὰ γιὰ ἐξωτερικὴ παρέμβαση κι ἕνα ἐπιβαλλόμενο μιμητισμὸ κι ὄχι γιὰ τὴν ἐκ τῶν ἔνδον μεταβολὴ τῆς γλώσσας μας, σὲ βαθμὸ ποὺ ν’ ἀμφιβάλλει πιὰ κανείς, ἂν πρόκειται γιὰ κείμενο Ἑλληνικό!
Τὰ greeklish, ὅπως εἶπαν, εἶναι μία γραφὴ ἄριστα συνυφασμένη μὲ τὸ φαινόμενο τῆς λεξιπενίας, τῆς λατινοποίησης (κατ’ ἄλλους τῆς ἀγγλοσαξοποίησης, ὅπως χαρακτηριστικὰ λένε) τῆς γλώσσας μας, τὴν … ἀριθμοποίησή της καὶ τοῦ γλωσσικοῦ μιμητισμοῦ ποὺ χαρακτηρίζει πολλοὺς ἀπ’ τοὺς νεοέλληνες!
Ἡ ἀντίδραση τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν
Τὴν ἔντονη ἀνησυχία τους καὶ τὴν πρόθεσή τους νὰ ἀντισταθοῦν ἔχουν καιρὸ τώρα ἐκφράσει 40 Ἀκαδημαϊκοὶ γιὰ τὴν τάση ἀντικατάστασης τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου ἀπ’ τὸ Λατινικό.
Εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν καὶ οἱ Ἀκαδημαϊκοὶ δὲν παρεμβαίνουν συχνὰ σὲ ὅσα ἀπασχολοῦν τὴν ἐπικαιρότητα καὶ τὴν κοινωνία. Ὅταν ὅμως τὸ κάνουν, ξέρουμε ὅτι τὰ πράγματα εἶναι σοβαρά.
Τὸ κείμενο τῆς διακήρυξης ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἔχει ἀρχίσει νὰ ἐκδηλώνεται μία τάση νὰ ἀντικατασταθεῖ τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο ἀπ’ τὸ Λατινικό. Ἡ τάση αὐτὴ γίνεται φανερὴ κυρίως σὲ κείμενα παραγόμενα ἀπὸ ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστὲς -μὲ χρῆστες κρατικὲς ὑπηρεσίες καὶ ΑΕΙ- σὲ κείμενα προβαλλόμενα ἀπ’ τὴν τηλεόραση καὶ ἀπὸ σχετικὲς προτροπὲς ξένων ραδιοφωνικῶν σταθμῶν.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ἡ προσπάθεια αὐτή, ἡ ὁποία θὰ καταφέρει καίριο πλῆγμα κατὰ τῆς Ἑλληνικῆς σκέψης καὶ ὅλων τῶν πτυχῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ποὺ ἐκφράζονται μὲ γραπτὰ κείμενα, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν γένει ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν, ἔφτασε μέχρι νὰ ἀπασχολήσει τὸν Τύπο καὶ νὰ ἀποτελέσει ἀντικείμενο ἐρωτήσεων βουλευτῶν πρὸς τὸν ὑπουργὸ Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων.
Ἡ γλῶσσα μας, ἡ ἀρχαιότατη, ἀλλὰ πάντα σύγχρονη καὶ ζῶσα, αὐτὴ ἡ γλῶσσα ποὺ ἐμπλούτισε ὄχι μόνο τὴ Λατινική, ἀλλὰ καὶ τὶς κυριότερες Εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες, ποὺ ἔχει καὶ ὀπτικὰ συνδεθεῖ ἄρρηκτα μὲ τὸ ἀλφάβητό μας, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑποστεῖ μείωση μὲ τὴν κατάργησή του ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ δεχθοῦμε ὡς Ἕλληνες τὴ μεταμφίεση τῆς γραφῆς μας μὲ τὴν κατάργηση πολλῶν γραμμάτων της ποὺ δὲν πέρασαν στὸ λατινικὸ ἀλφάβητο, καὶ μὲ τὴν ἀντικατάστασή τους ἀπὸ ἄλλα ὑποτίθεται ἠχητικῶς παραπλήσια γράμματά του.
Ὅταν ἄλλοι λαοί, ὅπως π.χ. Γάλλοι καὶ Ἱσπανοὶ μάχονται ἕως σήμερα νὰ διατηρήσουν μέχρι τὴν τελευταία τους λεπτομέρεια τὸν τρόπο γραφῆς τῶν κειμένων τους μὲ τὸ δικό τους ἀλφάβητο, ἐδῶ, μὲ τὴ δικαιολογία τῆς δῆθεν διευκόλυνσής μας στὴν παγκόσμια ἐπικοινωνία, ἐπιχειρεῖται ἡ ἀντικατάσταση τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου τῶν 2.500 καὶ πλέον χρόνων μὲ τὸ Λατινικό.
Θεωροῦμε ἀνόσια ἀλλὰ κι ἀνόητη κάθε προσπάθεια νὰ ἀντικατασταθεῖ ἡ Ἑλληνικὴ γραφὴ στὸ λίκνο της, ἐφ’ ὅσον μάλιστα σὲ ἄλλες χῶρες, ἀνάλογες ἀπόπειρες μεταβολῆς τοῦ τρόπου γραφῆς -σὲ μερικὲς περιπτώσεις πολὺ δυσχερέστερης τῆς ἑλληνικῆς- προσέκρουσαν στὴν καθολικὴ καὶ ὀργισμένη ἀντίδραση τῶν λαῶν τῶν χωρῶν αὐτῶν. Ὅπως καὶ ἐπὶ Ἑνετῶν, ὅταν αὐτοὶ στὰ μέρη ποὺ κυριαρχοῦσαν προσπάθησαν ν’ ἀντικαταστήσουν στὰ ἑλληνικὰ κείμενα τοὺς Ἑλληνικοὺς χαρακτῆρες μὲ Λατινικούς, ἔτσι καὶ τώρα θὰ ἀντισταθοῦμε, καλώντας ὅλους τοὺς συνέλληνες ν’ ἀντιδράσουν γιὰ τὴν πρόρριζα ἐξαφάνιση τῶν ἀνίερων αὐτῶν σχεδίων».
Ὄχι ἄλλα παιχνίδια μὲ τὴ γλῶσσα μας!
Μὴ τὸ ἐπιτρέψουμε ἄλλο αὐτό. Ὥς ἐδῶ! Καὶ γιὰ τὸ πόσο σπουδαῖο πρᾶγμα εἶναι ἡ γλώσσα, ἡ γλώσσα τοῦ κάθε λαοῦ, καὶ περισσότερο ὅλων ἡ δική μας, ἡ μάνα γλώσσα, ἡ γλῶσσα μὲ τὴν τόσο μακραίωνη ἱστορία, ἀρκοῦν τοῦτες οἱ διακηρύξεις:
Ὁ Λένιν εἶχε πεῖ: «Ἂν θέλεις νὰ ἐξαφανίσεις ἕνα λαό, ἐξαφάνισε τὴ γλῶσσα του»!
Κάτι ποὺ θυμίζει αὐτὸ ποὺ ἔλεγε καὶ ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Ὅσο ξεπέφτει ἡ γλῶσσα, τόσο ξεπέφτει ὁ λαός».
Ὁ Τζ. Ὄργουελ εἶχε τονίσει: «Περιορισμὸς τῆς γλώσσας σημαίνει στραγγαλισμὸς τῆς σκέψης. Κι ἀργότερα, πολὺ ἀργότερα ἴσως, τὸ ἀποτέλεσμα. Τὸ ἄτομο ὄχι πιὰ ΑΤΟΜΟ, ἀλλὰ ΠΙΟΝΙ»!!!
Ὁ ἐθνικός μας ποιητὴς Δ. Σολωμὸς ἔλεγε: «Ἄλλο δὲν ἔχω στὸ νοῦ μου πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλῶσσα». Γιατί, ἁπλούστατα, ἡ γλῶσσα, ἡ σωστὴ χρήση της, ὁδηγεῖ στὴν ἐλευθερία.
Ὁ Ἅγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς τόνιζε συνέχεια στοὺς ὑπόδουλους Ἕλληνες: «Νὰ κρατᾶτε ψηλὰ τὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα. Αὐτὴ θὰ σώσει τὸ Ἔθνος μας».
Ὁ Καθηγητὴς Στέλιος Ράμφος εἶπε: «Ἡ γλῶσσα ἐνσαρκώνει μὲ τὸν τρόπο της τὸ πνεῦμα τοῦ Ἔθνους».
Ὁ ἱστορικὸς Κ. Παπαρηγόπουλος, μὲ ἀφορμὴ τὸ γεγονὸς πὼς τὰ Εὐαγγέλια, τὰ ἔργα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὕμνοι κ.λπ. γράφτηκαν στὴ γλῶσσα μας, γράφει: «Τὰ πάντα εἶχον παρασκευασθῆ ἵνα διὰ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης λαλήσῃ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον».
Ὁ Ὀδ. Ἐλύτης κατὰ τὴ βράβευσή του μὲ τὸ βραβεῖο Νόμπελ, εἶπε στὴν Ἀκαδημία τῆς Στοκχόλμης: «Μοῦ δόθηκε νὰ γράφω σὲ μία γλῶσσα ποὺ μιλιέται μόνον ἀπὸ μερικὰ ἑκατομμύρια ἀνθρώπων. Παρ’ ὅλα αὐτά, μία γλῶσσα ποὺ μιλιέται 2500 χρόνια χωρὶς διακοπὴ καὶ μὲ ἐλάχιστες διαφορές… Ἡ χώρα μου εἶναι μικρὴ σὲ ἔκταση καὶ ἀπέραντη σὲ ἔκταση χρόνου».
Ὁ γλωσσολόγος Γ. Χατζηδάκις εἶχε πεῖ: «Πάντες ὁμολογοῦμεν ὅτι ἀπὸ τοῦ Ὁμήρου μέχρι σήμερον ἕν ἔθνος, τὸ Ἑλληνικὸν ἀπαρτίζομεν καὶ μίαν γλῶσσαν, τὴν Ἑλληνικὴν λαλοῦμεν»
Ὁ Ἀκαδημαϊκὸς Κ. Δεσποτόπουλος ἀναφέρει: «Τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο εἶναι τόσο πολύτιμο ὅσο ὁ Παρθενώνας καὶ ἡ υἱοθέτηση τοῦ λατινικοῦ ἀποτελεῖ ἐκβαρβαρισμό… Τὸ Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο εἶναι ἕνα κειμήλιο τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ ποὺ δὲν πρέπει νὰ τὸ ἐγκαταλείψουμε».
Ἡ Γαλλίδα Ἀκαδημαϊκὸς Jacgueline De Romilly διακήρυξε: «Εἶναι ἀπίστευτη ἡ ἐπίδραση ποὺ ἄσκησαν σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς ἐποχὲς καὶ σὲ πολλὲς χῶρες, ὄχι μόνο τὰ Ἑλληνικὰ ἔργα καὶ ἡ Ἑλληνικὴ σκέψη, ἀλλὰ καὶ οἱ Ἑλληνικὲς λέξεις».
Εἶχε πεῖ ὁ Ψυχάρης: «Γλῶσσα καὶ πατρίδα εἶναι τὸ ἴδιο. Νὰ πολεμᾶ κανεὶς γιὰ τὴν πατρίδα του ἢ γιὰ τὴν ἐθνική του γλῶσσα εἶναι ἕνας ὁ ἀγώνας. Πάντα “ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης”…».
Ἂς προσέξουμε καὶ τοῦτο ποὺ εἶχε πεῖ ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπ. Ἀμερικῆς Ἰάκωβος: «Ὅ,τι χάνεται ἀπ’ τὴ γλῶσσα μας, χάνεται ἀπ’ τὴν Πατρίδα μας»!
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κωστὴς Παλαμᾶς ἔλεγε: «Γιὰ τὴ μητέρα γλῶσσα μας τὰ λάβαρα κρατῆστε».
Συμπέρασμα
Ὅσο θὰ διευρύνεται ἡ χρήση τοῦ διαδικτύου, κι ὅσο θὰ κάνουν χρήση του αὐτοὶ ποὺ ἀγαποῦν τὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἐκεῖνοι δηλαδὴ ποὺ θέλουν νὰ τὴν χρησιμοποιοῦν σωστά, ποὺ «δὲν βαριοῦνται» καὶ «δὲν βιάζονται», τόσο θὰ ἀπομονώνονται καὶ θὰ λιγοστεύουν ἐκεῖνοι μὲ τὴν ἀναίτια καὶ τόσο ἀδικαιολόγητη αὐτὴ μιμητικὴ συνήθεια.
Δὲν φτάνει ποὺ τὸ λεξιλόγιό μας περιορίστηκε πλέον στὶς 200-300 λέξεις, ἂν τὶς γράψουμε καὶ στὰ greeklish, τότε τὸ ἑπόμενο βῆμα εἶναι αὐτὸ τῶν… κόμικς, μὲ ἐκεῖνα τά… ΖΖΖΖΖΖΖΖ… ΓΚΡ… ΜΠΑΜ…!!! Ἢ ὅπως αὐτὸ τῶν ζῴων ποὺ γρυλίζουν κάτι, ἀλλὰ πάντα τὸ ἴδιο λένε μέχρι νὰ πεθάνουν!!!
Ὁ κίνδυνος γιὰ τὴ γλῶσσα μας, ὅσο ὑπάρχει, προέρχεται καθαρὰ ἀπ’ τοὺς ἀνθρώπους (τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ) κι ὄχι ἀπ’ τὶς μηχανὲς καὶ τὶς τεχνολογίες. Μὴ τὰ ρίχνουμε ὅλα σ’ αὐτές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου