Άλλες προσωπικότητες χάνονται στη λήθη μετά θάνατον, ο Άγιος Παΐσιος όσο περνούν τα χρόνια - τόσο μεγαλώνει το αποτύπωμά του στην κοινωνία
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Άγιος Παΐσιος: Στους διαταραγμένους καιρούς που ζούμε όπου για πολλούς οι αξίες τείνουν να γίνουν ένας φευγαλέος καπνός και τα ιδανικά της ζωής απομυθοποιούνται και ξεθωριάζουν, το διαμέτρημα του Αγίου Παϊσίου όχι μόνο δεν ελαττώνεται, άλλα 29 χρόνια μετά την οσιακή κοίμησή του, ο «ασυρματιστής του Θεού» συντονίζεται όλο και περισσότερο στη συχνότητα που χτυπά η καρδιά της Ελληνορθοδοξίας.
Μήπως δεν είναι αυτό ένα διαρκές θαύμα; Ποιος ηγέτης, ποιος διάσημος, ποια κοσμική προσωπικότητα έχει τη δυνατότητα να μιλά σε ψυχές, να αλλάζει ζωές, να εμπνέει συνειδήσεις, να θαυματουργεί, να διαμορφώνει καταστάσεις σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά τον θάνατό του; Μόνο τα θεϊκά, τα αιώνια και τα αληθινά μπορούν να σπάσουν τον νόμο της σιωπής που συντροφεύει έναν τάφο.
Ο Άγιος Παΐσιος είναι μια αδιάκοπη υπενθύμιση για το πόσο ζωντανή είναι η Ορθοδοξία μας. Όλος του ο βίος ήταν λουσμένος από το ανέσπερο φως της Αναστάσεως, και η ακτινοβολία της αγιότητάς του όχι μόνο δεν σκοτείνιασε από το παροδικό σύννεφο του θανάτου, άλλα έγινε υπέρλαμπρο άστρο που φωτίζει το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.
Και αν τον καιρό που ζούσε ο Άγιος, το κελί της ευλογημένης Παναγούδας είχε γίνει πνευματικό κέντρο για χιλιάδες χριστιανούς, ο σπόρος που άφησε πίσω του απέδωσε ατελείωτη καρποφορία, και έτσι σήμερα όλη η Ελλάδα, ολάκερη η χριστιανοσύνη απανταχού της γης έχει γίνει μια νοητή «Παναγούδα», με αμέτρητες ψυχές να ξαποσταίνουν στους λόγους του Αγίου για να βρουν πνευματική δροσιά και να λαμβάνουν ατίμητη παρηγοριά και μόνο από τη μορφή του.
Για κάθε στεναχώρια, κάθε πόνο και αγωνία της ζωής, κάπου θα βρεθεί να αναπαυθεί το «είναι» μας σε μια φωτογραφία του Αγίου Παϊσίου με τα σταυρωμένα χεράκια του, να ατενίζει την τραυματισμένη καρδιά μας με αυτό το διαπεραστικό, το υπερκόσμιο βλέμμα που καθρεφτίζει όλο το μεγαλείο της υπερουράνιας λαμπρότητας. Για κάθε φουρτούνα που συναντάμε στο ταξίδι του βίου μας, κάπου θα μας περιμένει ένα βιβλιαράκι με την Παράκληση του Αγίου Παϊσίου, για να γλυκαθεί η ψυχή με τα «κεράσματα» του και να νοιώσουμε φτερά στα πόδια μετά το «Δι’ ευχών».
Ο Άγιος Παΐσιος έχει έναν λόγο για τον καθένα από εμάς, σε κάθε φάση της ζωής μας. Είναι μια αστείρευτη πηγή για όσους διαθέτουν ακόμα την αίσθηση της πνευματικής δίψας και δεν έχουν καταδικάσει το χωράφι της ψυχής τους σε ξηρασία. Όχι μόνο στην εορτή του, άλλα και όλο τον χρόνο θα ήταν καλό να ανατρέχουμε στα ουράνια μαργαριτάρια που έχουν βγει από αυτό το στόμα.
Ο Άγιος θύμισε ξανά στην παρηκμασμένη Ελλάδα μας, τι είναι φιλότιμο, τι είναι πνευματική αρχοντιά, τι είναι ο καλός λογισμός, τι είναι ο πόνος για την πατρίδα, τι είναι το θυσιαστικό πνεύμα για χάρη του πλησίον. Στους λόγους του, ο καθένας μας θα βρει μια συμβουλή, μία παρότρυνση, μία παρηγορητική κουβέντα, μια απάντηση σε πνευματικό θέμα μας, μία εξήγηση ενός κοινωνικού θέματος με λιτό και καθάριο λόγο. Ακόμα έχει για εμάς και την παιδαγωγία, την επίπληξη του πατέρα προς το παιδί του που κινδυνεύει, την πνευματική αφύπνιση.
Ένα ταπεινό γεροντάκι που τελείωσε μόνο το Δημοτικό σχολείο και ακολούθησε τον δρόμο του ησυχασμού για όλη τη ζωή του, έγινε διδάσκαλος της Ρωμιοσύνης και ολόκληρης της οικουμένης. Βλέπεις νέους ανθρώπους που γεννήθηκαν πολλά χρόνια μετά την εποχή του Αγίου, να φυτρώνει στις καρδιές τους ιερός πόθος για να τον ανακαλύψουν, να τον εξερευνήσουν, να επισκεφτούν τον τάφο του και τα προσκυνήματά του.
Είναι η «μαγιά» η ευλογημένη και η χάρη του Αγίου Πνεύματος που στερεώνει τους σπόρους της αγιότητας στις νέες γενιές. Είναι η επέμβαση του ίδιου του Χριστού σε όλες τις καλοπροαίρετες ψυχές που δεν συμβιβάζονται με τα κοσμικά ξυλοκέρατα και στρέφονται στην τροφή του πνεύματος και τις αιώνιες σταθερές.
Είναι ο Θεός που εκδηλώνει την παρουσία του στον κόσμο μέσα από τους βίους των Αγίων Του και αναπαύεται στα μονοπάτια που περπάτησαν οι αγαπημένοι φίλοι Του. Το μονοπάτι που βάδισε ο Άγιος Παΐσιος, είναι γεμάτο από ανόθευτη αγάπη, από ευλογίες, από θαύματα, άλλα και από αυτοθυσία, από πόνο και μαρτύριο προς δόξαν Θεού και βοήθεια του συνανθρώπου.
Αυτό το ταπεινό μονοπάτι που κάποτε μετά βίας χαράκωνε το χώμα, έγινε μετά πολυσύχναστος δρόμος και σήμερα έγινε ολόκληρη «λεωφόρος» ψυχών που οδηγεί πιστούς προς τη Βασιλεία του Θεού, την άνω Ιερουσαλήμ. Αυτό είναι το μεγαλείο της αγιότητας του πολυαγαπημένου μας Παϊσίου.
πηγη: sportime.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου