Ομιλία του μακαριστού π.Αθανασίου Μυτιληναίου (t2006)
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν 5η Ὁμιλία του στὸν προφ. Δανιὴλ τῆς 15-11-1981)
. Νὰ ξέρετε, παιδιά, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου· διότι ὅταν θὰ γίνῃ μία ἰσοπέδωσις θρησκευτικὴ καὶ πολιτική, κυβερνητική, καὶ θὰ ὑπάρξη ἕνας μόνον ποὺ θὰ κυβερνήση τὸν κόσμον, αὐτὸς ὁ ἕνας κατὰ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Πατέρες -ἔρχονται δὲ τὰ Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιὼν πλάϊ νὰ μᾶς τὸ ποῦν, ποὺ εἶναι τελείως ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Γραφήν, εἶναι προϊόντα τῶν Ἑβραίων-, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Ἔτσι ὁ Οἰκουμενισμός, χωρὶς περιστροφές, χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως ἀπὸ τὸν μακαρίτην τὸν πατέρα Ἰουστίνο Πόποβιτς, Σέρβο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλους ἐπιφανεῖς θεολόγους Ὀρθοδόξους, ἀντίχριστον σύστημα, ὁ Οἰκουμενισμός! … Χωρὶς δηλαδὴ περιστροφές.
. Ἔτσι ἐδῶ ὁ Ναβουχοδονόσορ θέλει νὰ δημιουργήση ἕνα θρησκευτικὸν Οἰκουμενισμόν. Δηλαδὴ βλέπει κανένας ὅτι οἱ ρίζες πραγμάτων ποὺ ἐπιχειροῦνται στὴν ἐποχή μας δὲν εἶναι καινούργιες, εἶναι παλιές, εἶναι πολὺ βαθειές, ἀνήκουν μέσα στὴν Ἱστορία. Ἀλλὰ ὁ Ναβουχοδονόσορ ἤθελε νὰ ἐπιτύχη καὶ κάτι ἄλλο· ἤθελε νὰ ἐπιτύχη μίαν ἐθνικὴ ἑνότητα· καὶ αὐτὴ ἡ ἐθνικὴ ἑνότητα ἦταν, ἂν ὅλοι οἱ λαοί, οἱ ὑπὸ κατοχὴν λαοί, ἐλάτρευαν τὸν θεὸν Μαρδοὺχ …
. Ξέρουμε ὅτι οἱ Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες θεοποιοῦσαν τὸν ἑαυτόν τους. Ἡ θεοποίησις τῶν αὐτοκρατόρων δὲν ἔχει ἁπλῶς θρησκευτικὸν χαρακτήρα, ἀλλὰ καὶ πολιτικόν· διότι μόλις ἀνεκηρύσσετο ἕνας αὐτοκράτωρ, ἀμέσως ἔφτιαχναν ἀγάλματά του σ᾽ ὅλη τὴν ρωμαϊκὴν ἐπικράτεια, καὶ διετάσσοντο ὅλοι οἱ ὑπὸ κατοχὴν λαοὶ νὰ προσκυνοῦν τὸ ἄγαλμα τοῦ θεοῦ αὐτοκράτορος καὶ νὰ προσφέρουν εἰς αὐτὸ θυσίες. Γιατί; Χάριν πολιτικῆς ἑνότητος: Εἶναι κάτι ἀνάλογο ποὺ σήμερα συμβαίνει μὲ τὴν Ε.Ο.Κ. Προσέξτε νὰ ἰδῆτε.
. Σᾶς εἶπα, δὲν εἶναι καινούργια πράγματα· εἶναι πολὺ – πολὺ παλιὰ αὐτά. Ἡ Ε.Ο.Κ. εἶναι ἕνας οἰκονομικὸς ὀργανισμός. Φαινομενικὰ εἶναι ἕνας οἰκονομικὸς ὀργανισμός, (πραγματικὰ) εἶναι κάτι πολὺ περισσότερο. Ἂν ἀνοίξετε τὴν παλιὰ ἐγκυκλοπαίδεια τοῦ Πυρσοῦ, ὑπάρχει ἕνα πολὺ μεγάλο ἄρθρο εἶναι δύο-τρεῖς σελίδες μεγάλες- ποὺ ἀναφέρονται σ᾽ αὐτὴν τὴν ἀπόπειρα τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης, εὐθὺς μετὰ τὸν πρῶτον παγκόσμιον πόλεμον, μὲ ξεκίνημα τὴν οἰκονομικὴν ἑνότητα τῆς Εὐρώπης καὶ μὲ ἀποτέλεσμα – μὲ τέρμα τὴν πολιτικὴν ἑνότητα τῆς Εὐρώπης.
. Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ὑπάρχει ἕνας συνεταιρισμός, συνεταιρισμὸς σιταριοῦ. Πηγαίνουν ὅλοι οἱ παραγωγοὶ τὸ σιτάρι τους στὸν συνεταιρισμό. Αὐτὸς ὁ συνεταιρισμὸς ν᾽ ἀρχίςῃ νὰ λέη -πέρα ἀπὸ τὴν περίπτωσι συλλογῆς σίτου-, νὰ λέῃ στοὺς ἀνθρώπους, στοὺς παραγωγούς, καὶ νὰ ὁρίζη ἕναν τρόπο ζωῆς ποὺ νὰ εἶναι ὅμοιος στὰ σπίτια τους! Θὰ σᾶς φαινόταν παράξενο αὐτό; Δηλαδὴ νὰ ἐξαγγέλλη μέτρα ὁ συνεταιρισμός, ποὺ νὰ προσαρμόζωνται ὅλοι οἱ συνεταῖροι κάτω ἀπὸ τὰ μέτρα τοῦ συνεταιρισμοῦ. Εἶναι ἀδιανόητον! Ὁ συνεταιρισμὸς δὲν ἐνδιαφέρεται παρὰ μόνον νὰ παραλάβῃ τὸ σιτάρι. Τί θὰ κάνῃς σπίτι σου ἐσύ, τί θὰ φᾷς, πῶς περνᾷς μὲ τὴν γυναίκα σου καὶ τὰ παιδιά σου, τί πιστεύεις, αὐτὸ δὲν ἐνδιαφέρει τὸν συνεταιρισμό.
. Ἀλλὰ τὸν οἰκονομικὸν συνεταιρισμὸν ποὺ λέγεται Ε.Ο.Κ. ἐνδιαφέρει. Γι᾽ αὐτὸ ἔρχεται καὶ λέει στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ὅτι θὰ εἰσαχθῃ αὐτὸς ὁ νόμος, ἐκεῖνος ὁ νόμος, ἐκεῖνος ὁ νόμος … Φέρ᾽ εἰπεῖν· οἱ χιλιασταὶ θὰ κινοῦνται ἔτσι, οἱ ὁμοφυλόφιλοι -μὲ τὸ συμπάθειο, νὰ μὲ συγχωρῆτε- θὰ γίνη νόμος καὶ θὰ ἀμνηστευθοῦν, ἡ μοιχεία θὰ ἀμνηστευθῃ, οἱ ἀμβλώσεις – οἱ ἐκτρώσεις, θὰ γίνῃ νόμος, νὰ ἀμνηστευθοῦν· δὲν θὰ καταδικάζεται πλέον οὔτε ὁ γιατρὸς οὔτε ὁ ἄνθρωπος, ἡ γυναίκα ποὺ κάνει ἄμβλωσι – ἔκτρωσι· ὄχι αὐτὰ γιατί; Λέει γιὰ νὰ ἔχωμε προσαρμογὴ ἀπὸ νομοθετικῆς πλευρᾶς μὲ τὴν Εὐρώπη! Γιατί; Γιὰ ποιὸν λόγο; Γιὰ νὰ ᾽χωμε Ἡνωμένη Εὐρώπη· γιὰ νὰ πρέπῃ νὰ σκεφτώμαστε ὅλοι τὸ ἴδιο! …
. Ἔτσι, ἀνοίγομε διάπλατα τὶς πόρτες καὶ δεχόμεθα τοὺς ἀνθρώπους ὅπως εἶναι. Εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ κάνωμε κάθε ἀβαρία -μὰ κάθε ἀβαρία! ἀκόμη νὰ ἀμνηστευσωμε καὶ τὴν πορνεία – Τὸ ξανατονίζω· νὰ ἀμνηστεύσωμε στοὺς ἀνθρώπους μας ὅτι κατανοοῦμε δῆθεν τὸν κόσμον – Ἀκοῦστε· «κατανοοῦμε τὸν κόσμον»!- καὶ ὅτι θὰ πρέπῃ μὲ κάθε τρόπο νὰ τὸν βοηθήσουμε, κάνοντας στραβὰ μάτια σ᾽ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἔχει! Ἔτσι, θὰ δεχθοῦμε σιωπηρὰ καὶ τὴν ἔκτρωσι καὶ ἄλλα πράγματα. Καὶ πολλὰ ἄλλα πράγματα! …
. Μὴ νομίζετε, ἀγαπητοί μου, πὼς εἶναι οὐτοπιστικὰ αὐτὰ ποὺ σᾶς λέγω. Αὐτὰ γίνoνται σήμερα! Ἂν ξέρατε πῶς σκεφτόμαστε! Ἂν ξέρατε πῶς σκέφτονται τὰ μυαλὰ τῶν κληρικῶν! Οἱ ποιμένες … Καὶ δὲν ὁμιλῶ γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους ποιμένες τοῦ προτεσταντικοῦ καὶ τοῦ ρωμαιοκαθολικοῦ κόσμου. Ὤ, ἐκεῖ ὑπάρχει … φρῖξον, ἥλιε! Ὁμιλῶ γιὰ μᾶς! Γιά μᾶς! …
(* ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν 19η ὁμιλία του στὴν Ἀποκάλυψη τῆς 29-3-1981)
[περιοδ. «Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ», τ. 32/2011]
καὶ περιοδ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» φ. 695, Μάϊος 2011.
Στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου