'' Ίνα ώσιν έν''

Κ.Σ.

Ο Αγ. Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906. Το οσιακό τέλος τον βρήκε, όπως το επιθυμούσε, στα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια. Εκεί, μυστικά και αθόρυβα, όπως έζησε, παρέδωσε την ψυχή του στον Νυμφίο Χριστό, το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 1991. Τα τελευταία λόγια, τα οποία ακούστηκαν από το στόμα του ήταν από την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου (Ιωαν.ιζ,1-26), που πολύ αγαπούσε και συχνά επαναλάμβανε: '' Ίνα ώσιν εν''. 

Στις 27 Νοεμβρίου 2013, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανακήρυξε τον όσιο Γέροντα Πορφύριο και επίσημα άγιο. Η μνήμη του εορτάζεται στις 2 Δεκεμβρίου.

          '' Η Αγάπη προς τον αδελφό καλλιεργεί την αγάπη προς τον Θεό

Ένα είναι το ζητούμενο στη ζωή μας, η αγάπη, η λατρεία στον Χριστό και η αγάπη στους συνανθρώπους μας. Να είμαστε όλοι ένα, με κεφαλή τον Χριστό. Έτσι μόνο θα αποκτήσομε την χάρι, τον ουρανό, την αιώνια ζωή.

Η αγάπη προς τον αδελφό καλλιεργεί την αγάπη προς τον Θεό. Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσομε όλους τους ανθρώπους μυστικά. Θα νιώθομε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ' τους ανθρώπους. Γιατί, ''ο μη αγαπών τον αδελφόν αυτού, ον εώρακε, τον Θεόν, ον ουχ εώρακε, πώς δύναται αγαπάν?''. Ν' αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση. Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος. Μία αγάπη που ζητάει ανταπόδοση είναι ιδιοτελής. Δεν είναι γνήσια, καθαρή, ακραιφνής.

Να τους αγαπάτε και να τους συμπονάτε όλους. '' Και είτε πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη...υμείς δε εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους''. Αυτό είναι Εκκλησία· εγώ, εσύ, αυτός, ο άλλος να αισθανόμαστε ότι είμαστε μέλη Χριστού, ότι είμαστε ένα. Η φιλαυτία είναι εγωισμός. Να μη ζητάμε, ''εγώ να σταθώ, εγώ να πάω στον Παράδεισο'', αλλά να νιώθομε για όλους αυτή την αγάπη. Καταλάβατε? Αυτό είναι ταπείνωση.

Έτσι, αν ζούμε ενωμένοι, θα είμαστε μακάριοι, θα ζούμε στον Παράδεισο. Ο κάθε διπλανός μας, ο κάθε πλησίον μας είναι ''σαρξ εκ της σαρκός μας''. Μπορώ ν' αδιαφορήσω γι' αυτόν, μπορώ να τον πικράνω, μπορώ να τον μισήσω? Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας μας. Να γίνομε όλοι ένα εν Θεώ. Αν αυτό κάνομε, γινόμαστε δικοί  Του. Τίποτα καλύτερο δεν υπάρχει απ' αυτή την ενότητα. Αυτό είναι η Εκκλησία. Αυτό είναι η Ορθοδοξία. Αυτός είναι ο Παράδεισος. Ας διαβάσομε απ' τον ευαγγελιστή Ιωάννη την αρχιερατική προσευχή. Προσέξτε τους στίχους: '' Ίνα ώσιν έν, καθώς ημείς...ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοί... ίνα ώσιν έν, καθώς ημείς έν  εσμέν...ίνα ώσι τετελειωμένοι εις έν...ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ' εμού''. Βλέπετε? Το λέει και το ξαναλέει. Τονίζει την ενότητα. Να είμαστε όλοι ένα, ένα με κεφαλή τον Χριστό! Όπως ένα είναι ο Χριστός με τον Πατέρα. Εδώ κρύβεται το μεγαλύτερο βάθος του μυστηρίου της Εκκλησίας μας. Καμμία θρησκεία δεν λέγει κάτι τέτοιο. Κανείς δεν ζητάει αυτή τη λεπτότητα που ζητάει ο Χριστός. Εκεί βρίσκεται το πλήρωμα. Σ' αυτή την ενότητα, σ' αυτή την αγάπη, την εν Χριστώ. ...

Υπεράνω όλων η αγάπη. Εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί, παιδιά μου, είναι η αγάπη για τον άλλο, η ψυχή του. Ό,τι κάνομε, προσευχή, συμβουλή, υπόδειξη, να το κάνομε με αγάπη. Χωρίς την αγάπη η προσευχή δεν ωφελεί, η συμβουλή πληγώνει, η υπόδειξη βλάπτει και καταστρέφει τον άλλον, που αισθάνεται αν τον αγαπάμε ή δεν τον αγαπάμε και αντιδρά αναλόγως. Αγάπη, αγάπη, αγάπη! Η αγάπη στον αδελφό μας προετοιμάζει ν' αγαπήσομε περισσότερο τον Χριστό. Ωραίο δεν είναι?

Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, αδιαφορώντας για τη στάση τους. Όταν έλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας μιλάνε με καλοσύνη. Θα νιώθομε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους. Είναι εγωισμός να θέλομε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη. Ας μη μας στενοχωρεί το αντίθετο. Ας αφήσομε τους άλλους να μας μιλάνε όπως αισθάνονται. Ας μη ζητιανεύουμε την αγάπη. Επιδίωξή μας να είναι ν' αγαπάμε και να προσευχόμαστε με όλη μας την ψυχή για εκείνους. Τότε θα προσέξομε ότι όλοι θα μας αγαπάνε χωρίς να το επιδιώκομε, χωρίς καθόλου να ζητιανεύομε την αγάπη τους. Θα μας αγαπάνε ελεύθερα και ειλικρινά, από τα βάθη της καρδιάς τους, χωρίς να τους εκβιάζομε. Όταν αγαπάμε χωρίς να επιδιώκομε να μας αγαπάνε, θα μαζεύονται όλοι κοντά μας σαν τις μέλισσες. Αυτό ισχύει για όλους μας...''.

( Πηγή: για τον βίο του αγ. Πορφυρίου και το απόσπασμα, σελ. 417-421, το βιβλίο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Βίος και Λόγοι, εκδ. Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά, 2019). 

Ο αγ. Πορφύριος, γεμάτος από αγάπη για τον Χριστό και για τους ανθρώπους αγαπούσε πολύ και το περιβάλλον, τα ζώα, τα πουλιά, τα φυτά και έλεγε: '' Να χαίρεσθε όσα μας περιβάλλουν. Όλα μας διδάσκουν και μας οδηγούν στον Θεό. Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ΄ τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό. Τα λουλούδια, για παράδειγμα, έχουν τη χάρη τους, μας διδάσκουν με το άρωμά τους, με το μεγαλείο τους. Μας μιλούν για την αγάπη του Θεού. Σκορπούν το άρωμά τους, την ομορφιά τους σε αμαρτωλούς και δικαίους.

Για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής...''. ( πηγή το ίδιο βιβλίο, το απόσπασμα σελ. 503)

   Άγιος Πορφύριος· ένας επίγειος άγγελος από την εφηβεία του! Που ζητούσε όχι θαύματα αλλά έναν καρκίνο για να πάσχει μαζί με τον αγαπημένο του Ιησού (από το βιβλίο: Από την αγιότητα στην τελειότητα Η ενδημία του Πνεύματος σε καιρό πανδημίας, Αρσενίου Κωτσόπουλου, Αρχιμ., εκδ. Αγαθός Λόγος, 2022).

                                                         

                                                    Να έχουμε όλοι την βοήθεια του Αγ. Πορφυρίου

                                                                            Κ.Σ.