Εδώ και δύο μέρες σκέφτομαι διαρκώς την σειρά για τον Άγιο Παΐσιο. Την ανέμενα με αγωνία...

 

Εδώ και δύο μέρες σκέφτομαι διαρκώς την σειρά για τον Άγιο Παΐσιο.  Την ανέμενα με αγωνία και είχα κάποιες επιφυλάξεις, όπως με όλα τα πολυσυζητημένα θεάματα.

Ομολογώ ότι μου άρεσε πάρα πολύ. Από ένα σημείο και μετά έκλαιγα συνεχώς. Και ανατρίχιασα στην σκηνή αυτή που ο Άγιος Αρσένιος έβγαλε αυτή την κραυγή... 

Καθώς το έβλεπα ανατρίχιαζα καθώς συνειδητοποιούσα τι παιζόταν στην ελληνική τηλεόραση του 2022. Ένα ανδρόγυνο να γονατίζει μαζί και να προσεύχεται. Άνθρωποι να λένε ήμαρτον, ευλόγησον πάτερ.

Η Καππαδοκία να λέγεται Ελλάδα. Η γιαγιά να αφηγείται θρύλους στα εγγόνια της. Ο ιερέας να καλεί σε εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι να ΑΚΟΥΝ με σεβασμό τον ιερέα...

Και πόσα ακόμα, που δεν χωρούν σε μια ανάρτηση.

Χάρηκα που αυτή η σειρά παίζεται στην ελληνική τηλεόραση του 2022. Χάρηκα που άρεσε τόσο πολύ. Χάρηκα που ξεσήκωσε τους "προοδευτικούς". Χάρηκα που διάβαζα σχόλια από νέα παιδιά, που ομολογούσαν πως ένιωσαν να σκιρτά η καρδιά τους καθώς έβλεπαν τις σκηνές αυτές. Χάρηκα που βλέπω ότι λαχταράμε να ξαναβρούμε τις αξίες. 

Δεν τρέφω αυταπάτες. Μια σειρά τηλεοπτική είναι. Τα μυαλά και οι ζωές χρειάζονται πολλή καλλιέργεια για να αλλάξουν. Μα, πιστεύω πως αυτό που έγινε είναι σημαντικό. Είναι συμβολικό. Δίνει ένα μήνυμα, που όποιος έχει αυτιά το ακούει. 

Πιστεύω πως ο Άγιος, όπως όλοι οι Άγιοι, πρεσβεύει για την Ελλάδα. Και ο Θεός λειτουργεί με τρόπους που εμείς δεν κατανοούμε. Κι όπως η ταινία του Αγίου Νεκταρίου έγινε αφορμή για όμορφα πράγματα, πιστεύω ότι και αυτή η σειρά θα κάνει το ίδιο. 

Υ.Γ. αυτή η κραυγή "Θεέ μου!!!!"... τι σκηνή... όλη η λαχτάρα και ο καημός του ξεριζωμού, λες και ταξίδεψε 100 χρόνια μετά και έφτασε Εδώ...

 

πηγη