Ουαί υποκριτές!

Πόσο εύκολο είναι να κρίνεις κάποιον με βάση μια "πληρωμένη" και αλλοιωμένη πληροφορία; Να βάζεις σάλτσες.... να παραποιείς τα γεγονότα και να παρουσιάζεις το θύμα ως θύτη; Πόσο επικίνδυνο είναι να οδηγείς τον "θύτη" - θύμα στην απελπισία και στον κίνδυνο αυτοκτονίας; Πόσο αδιάκριτο είναι επίσης να οδηγείς και το υποτιθέμενο θύμα που προσπαθείς να υπερασπιστείς με σθένος και δήθεν να προστατεύσεις στην αυτοκτονία; Ο στόχος σου ποιός είναι; Να τους διορθώσεις; ή μήπως να τους καταστρέψεις την ψυχή; Να τους οδηγήσεις, προτού προλάβουν να μετανοήσουν, στην κόλαση; (Αλλά πιστεύεις στη δύναμη της μετανοίας, στη δύναμη της συγχώρησης (βλ. Μτ. ιη΄ 15-22); Πιστεύεις ότι υπάρχει Διάβολος, ότι υπάρχει κόλαση; Αν όχι, φοβάμαι ότι δεν μπορείς να με καταλάβεις...)

Γι' αυτό ο Κύριος όταν του πήγαν μια μοιχαλίδα (βλ. Ιω. η΄1-11) και του έλεγαν ότι αξίζει να την λιθοβολήσουν, άρχισε να γράφει στην άμμο... Τί έγραφε; Έγραφε παρόμοια (και όχι μόνο) αμαρτήματα εκείνων που την κατηγορούσαν και τους αποδείκνυε ότι κι εκείνοι είναι εξίσου ένοχοι, άρα δεν μπορούν να την κρίνουν! Και όντως έσκυβαν τα κεφάλια και αποχωρούσαν. Στο τέλος έμεινε μόνον ο Κύριος με τη μοιχαλίδα οπότε της είπε ότι αφού δεν έμεινε κανείς άμεμπτος να την κατηγορήσει, τότε κι ο ίδιος ο Κύριος την συγχωρεί, αρκεί να αλλάξει ζωή, δηλαδή να μετανοήσει. 

Κάτι παρόμοιο θα μπορούσα να πώ κι εγώ τώρα... Εσύ πόρνε δημοσιογράφε, εσύ μοιχέ (που απλά δεν σε έχουν πιάσει ακόμα), εσύ που προβάλλεις την αμαρτία από τις τηλεοπτικές σειρές ή άλλες εκπομπές που αναμεταδίδεις στο βρωμοκάναλό σου, εσύ που σκοτώνεις τον συνάδελφό σου με την γλώσσα σου και τις συκοφαντίες σου, εσύ που μαχαιρώνεις πισώπλατα τους αδερφούς ή συναδέλφους σου, εσύ που βλασφημείς και βρίζεις τον Θεό και Δημιουργό σου, εσύ που υποτιμάς τη νοημοσύνη των υπολοίπων, εσύ που είσαι αλαζόνας - υπερόπτης, ή έστω εσύ που έχεις σκεφτεί να κάνεις κάτι σοβαρό (όπως φόνο, μοιχεία κ.α.) απλά από φόβο δεν το κάνεις, αλλά στο μυαλό σου το φαντασιώνεσαι.... εσύ πώς τολμάς και κρίνεις; Υποκριτή! "καί τά μήπω πεπραγμένα, γεγραμμένα σοι τυγχάνει"! (βλ. ακολουθία θείας μεταλήψεως, ευχή ζ΄). Υποκριτή μετανόησε γρήγορα, γιατί έρχεται η ώρα που δεν θα μπορείς να το κάνεις, έρχεται η ώρα που θα σταθείς μπροστά στο φοβερό βήμα του Χριστού και αυτό μπορεί να μην αργήσει τόσο πολύ όσο φαντάζεσαι.

Πότε θα μάθουμε επιτέλους ότι δεν μας έχει δοθεί η εξουσία να κρίνουμε, πόσο μάλλον να συκοφαντούμε και να εξουθενώνουμε τον πεσμένο αδερφό μας (βλ. Μτ. ζ΄ 1-6); Ποιός πραγματικά αισθάνεται τόσο άμεμπτος που νομίζει ότι μπορεί να το κάνει; Αντίθετα με τους περισσοτέρους από εμάς, κάποιοι μοναχοί όταν έβλεπαν τον αδερφό τους να πέφτει σε μια σοβαρή αμαρτία, θρηνούσαν κι έλεγαν "αχ, σήμερα αυτός, αύριο οπωσδήποτε κι εμείς...". Βλέπουμε λοιπόν ποια είναι η σωστή στάση. 

Πού ξέρεις αδερφέ εσύ που κατακρίνεις τον πεσμένο αδερφό σου ότι δεν μετανόησε; Βλέπεις την πτώση (και μάλιστα πολλές φορές με αλλοιωμένες πληροφορίες από τρίτους). Την μετάνοια όμως ΔΕΝ την βλέπεις. Πώς επομένως τον κατακρίνεις; Δεν φοβάσαι ότι μπορεί γι' αυτό τον λόγο ο Θεός να επιτρέψει και σε εσένα αργότερα παρόμοιο ή και μεγαλύτερο πειρασμό; Είσαι τόσο σίγουρος ότι εσύ θα τον αντέξεις; 

Ίσως κάποιος να σκανδαλιστεί και να πεί ότι προσπαθώ να δικαιολογήσω τον αμαρτωλό. Κάθε άλλο... Η αμαρτία φέρνει θάνατο και ο αμαρτωλός θα αναγκαστεί να ζήσει με τις συνέπειες των κακών επιλογών του. Ο στόχος μας πρέπει να είναι να τον αγκαλιάσουμε με αγάπη, να συναισθανθεί την αμαρτία, να την μισήσει και να αλλάξει στάση ζωής, να μετανοήσει. Αυτό σημαίνει μετάνοια, να αλλάξεις δρόμο προς τον Θεό, όχι απλά να πεις μία συγγνώμη. Να ταπεινωθείς, να συντριβείς... αλλά όχι να απελπιστείς. Να δεχτείς αγόγγυστα την παιδαγωγική τιμωρία του Θεού ή και των ανθρώπων, αλλά με την στάση σου, με τη ζωή σου στο εξής να δώσεις το φωτεινό παράδειγμα...

Και να μην ξεχνάμε: η Αγία Μαρία η Αιγυπτία ήταν πόρνη κι έγινε Αγία, ο Πέτρος πρόδωσε τον Χριστό, αλλά αφού μετανόησε έγινε Πρωτοκορυφαίος Απόστολος, ο Παύλος από διώκτης και "φονιάς" χριστιανών (αφού συναινούσε) έγινε ο Απόστολος των Εθνών. Ο Κύριος ήρθε στη γη για να σώσει το απολωλός (Λκ. ιε΄ 1-7). Και τελικά πετύχαινε να φέρνει σε μετάνοια πόρνες, τελώνες και αμαρτωλούς. Αυτούς που παραδέχονταν ότι είναι τυφλοί τους έδινε το φως, αυτούς που έλεγαν ότι δήθεν έβλεπαν, αυτούς που ήταν υπερήφανοι τους έλεγχε και τους άφηνε στην πλάνη τους...

Γεώργιος

"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ"