«Καί μεταμορφώθηκε μπροστά τους καί ἔλαμψε τό πρόσωπό Του ὅπως ὁ ἥλιος καί τά ροῦχα του ἔγιναν λευκά σάν τό φῶς»ματθ. Ιζ΄ : 2

«Ὁ Θεός εἶπε: «Κανένας ἀπ᾿ ὅσους θά δοῦν τό πρόσωπό μου δέν θά ζήσει» (Ἐξ. Λγ΄ : 20). 

Γι᾿ αὐτό λοιπόν, ἐπειδή κανένας μας δέν μποροῦσε νά ἀτενίσει τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καί νά ζήσει, μαζί μέ τήν ἀνθρώπινη φύση πῆρε καί τήν ἀνθρώπινη μορφή, γιά νά μπορέσουμε μέσα ἀπό αὐτή νά Τόν δοῦμε καί νά ζήσουμε.

Καί ὅταν θέλησε μόλις λίγο νά φανερώσει αὐτό τό Θεανδρικό πρόσωπο δοξασμένο στό ὄρος Θαβώρ, ὅταν ἔλαμψε σάν τόν ἥλιο, οἱ Μαθητές ἔπεσαν καταγῆς ἀπό τόν φόβο τους.

Ἄν τό σωματικό Θεανθρώπινο πρόσωπο ἔλαμψε, ὄχι ὅπως εἶναι φυσικό, ἀλλά ὅπως μποροῦσαν νά τό ἀτενίσουν οἱ Μαθητές καί πάλι ἐκεῖνοι φοβήθηκαν καί δέν μπόρεσαν νά ἀντέξουν, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀντιληφθεῖ κανείς ἤ νά κατανοήσει τήν Ἴδια τή θεία Φύση;»

 Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων,

Κατήχηση Φωτιζομένων Ι, σελ. 265