Να αγαπάς. Να αγαπάς πολύ και με όλη σου την καρδιά. Η αγάπη έχει την τάση να θεραπεύει όλες τις πληγές. Να ομορφαίνει τη ζωή. Να διώχνει τα σκοτάδια…
Αν δεν μπορείς να αγαπάς, τουλάχιστον να συγχωρείς. Ξεκίνα από τα απλά. Τα μικρά. Τα καθημερινά. Τα «σου είπα και μου είπες». Είναι λυτρωτική και για σένα η συγχώρεση. Δοκίμασέ το.
Αν δεν μπορείς ούτε να συγχωρείς, προσπάθησε τουλάχιστον να ανέχεσαι. Να ανέχεσαι τα μικρά εκείνα «ενοχλητικά» αλλά άκακα για σένα παράξενα του διπλανού σου. Το πώς μιλάει, το τι πιστεύει, το πώς κάθεται… Άστον να εκφράζεται όπως εκείνος θέλει…
Αν δεν μπορείς ούτε να ανέχεσαι τουλάχιστον μην κρίνεις… Μην κρίνεις κανέναν και για τίποτα. Άστο. Δεν είναι δουλειά σου να βάζεις τους άλλους ανθρώπους «στη θέση τους». Μυαλό άλλωστε δεν μπορείς να βάλεις σε κανέναν…
Αν τώρα δεν μπορείς ούτε να αγαπάς, ούτε να συγχωρείς, ούτε να ανέχεσαι ούτε να μην κρίνεις, τότε δεν ξέρω αλήθεια τι να σου πω...
Λυπάμαι.
Είναι μεγάλο το κακό που έχεις επιλέξει να κάνεις στον εαυτό σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου