Περίμενε!

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Α΄ ΜΕΡΟΣ

Τὸ καταλαβαίνω, καλοί μου φίλοι. Εἶναι πολὺ δύσ­κολο τὸ νὰ περιμένει κανεὶς στὴν ἐποχή μας. Τὴν ἐποχὴ  τῆς ταχύτητας, τοῦ αὐτοματισμοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης. Αὐτὸ τὸ «περίμενε» μοιάζει παράταιρο, ἐξωπραγματικό, ἐκνευριστικό! Κι εἶναι σαφῶς μίας… ἄλλης ἐποχῆς! Πέραν τοῦ ὅτι δὲν εἶναι καὶ νεανικό. Δὲν ἀνήκει στὸ «τώρα», ὅπως τὸ θέλουν καὶ ὅπως τὸ ζοῦν οἱ νέοι! Καὶ ὅμως αὐτὸ τὸ «περίμενε» ποὺ θέλει ἡ ἐποχή μας νὰ τὸ ἐξαφανίσει κατὰ τὸ δυνατόν, εἶναι ἡ οὐσία τῶν πραγμάτων, ἡ ἀποκάλυψη τῆς σοφίας, ἡ πηγὴ κάθε ἀγαθοῦ. Καὶ ἡ πηγὴ τῆς σωτηρίας μας! Δηλαδή; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

*   *   *

Ναί, εἶναι παράταιρο καὶ ἀκατανόητο τὸ «περίμενε» σήμερα. Τί παρατηροῦμε στ’ ἀλήθεια; Ὅτι ὅλα μᾶς λένε βιάσου, τρέξε, κάνε τα ὅλα σὲ δευτερόλεπτα! Ἀπ’ τὴν ἑτοιμασία τοῦ φαγητοῦ, ὥς τὶς δίαιτες ποὺ σὲ κάνουν νὰ χάσεις τόσα κιλὰ σὲ λίγες ἡμέρες, τὴν παραγωγὴ τῶν ὁποιωνδήποτε προϊόντων (ἀκόμη καὶ ζώων καὶ φυτῶν) μέχρι τὴν ταχύρυθμη ἐκμάθηση ξένων γλωσσῶν! Καὶ ὅλα αὐτὴ ἡ κατάσταση τῆς βιασύνης καὶ τοῦ «τώρα» μᾶς ἔκανε τρομερὰ ἀνυπόμονους, μᾶς γέμισε μὲ ἄγχος, μᾶς ἔφερε στὰ ψυχολογικά μας ὅρια. Μία κατάσταση τελείως ἔξω ἀπ’ αὐτὰ ποὺ θέλει ὁ Θεός. Ναί!

Καὶ ποιὰ εἶναι αὐτὰ πού θέλει ὁ Θεός; Τὴν ὑπομονή μας! Αὐτὸ τὸ «περίμενε» δηλαδή. Μάλιστα ἀπ’ αὐτὸ τὸ «περίμενε» προέρχονται ὅλες οἱ ἀρετές, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ἀγαθά. Μὴ ξεχνᾶμε πὼς ὁ Χριστὸς, γιὰ νὰ πάει στὰ Ἱεροσόλυμα, ἀνέβηκε σ’ ἕνα γαϊδουράκι. Πού εἶναι ὑπομονετικὸ καὶ βαδίζει ἀργά. Καὶ ὄχι σ’ ἕνα γρήγορο (καὶ πολεμοχαρὲς) ἄλογο! Τυχαῖο;

*   *   *

Ἀλλὰ τί εἶναι ἡ ὑπομονή; Κατὰ τὸ λεξικὸ εἶναι ἡ ἱκανότητα κάποιου νὰ δέχεται κάτι καρτερικὰ ἢ νὰ περιμένει (χωρὶς νὰ δυσανασχετεῖ). Πρότυπο εἶναι ἡ ἰώβειος ὑπομονή, δηλαδὴ ἡ ἀνεξάντλητη ὑπομονὴ καὶ καρτερικότητα.

Κατὰ τὸν ἱ. Χρυσόστομο «ἡ ὑπομονή εἶναι ἡ μητέρα τῶν ἀγαθῶν, τὸ ἀκύμαντο λιμάνι, ἡ γαληνεμένη ζωή, πιὸ ἰσχυρὴ κι ἀπ’ τὸν βράχο καὶ πιὸ στερεὴ κι ἀπὸ διαμάντι, πιὸ δυνατὴ ἀπὸ κάθε ὅπλο καὶ πιὸ ἀσφαλὴς ἀπ’ τὰ τείχη», γι’ αὐτὸ καὶ «κανεὶς δὲν ἔχει ἀντίρρηση ὅτι εἶναι ἡ πιὸ μεγάλη κορυφὴ ὅλων»!

Κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο «ὑπομονετικὸς δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει τὰ ἀναγκαῖα, ἀλλ’ αὐτὸς ποὺ ἔχει ἄφθονα τὰ ἀγαθὰ καὶ ὑπομένει τὰ δεινὰ»

Κατὰ τὸν Ἅγ. Γρηγόριο Θεολόγο «ἡ ὑπομονὴ εἶναι καλύτερη ἀπὸ τὴν ἄνεση».

Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς γέροντας π. Μᾶρκος Μανώλης: «Ἡ ὑπομονὴ εἶναι μία θεϊκὴ ἀρετή. Ὁ Θεὸς εἶναι ὑπομονετικός, διότι βλέπει τὸ βάθος ὅλων τῶν πραγμάτων, πού ἐμεῖς δὲν βλέπουμε. Ὅσο πιὸ κοντὰ ἐρχόμαστε στὸν Θεό, τόσο περισσότερο ὑπομονετικοὶ γινόμαστε καὶ τόσο πιὸ πολὺ ἀντανακλοῦμε αὐτὴ τὴν ἀπέραντη ἐκτίμηση γιὰ ὅλα τὰ ὄντα».

*   *   *

Κατὰ τὸν ἱ. Χρυσόστομο ἡ ὑπομονὴ ἔχει πολὺ μεγάλη δύναμη. Νὰ τί ἀναφέρει: «Αὐτὴ τὴν ἀρετὴ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ τὴν παραβλάψουν οὔτε ὅπλα κινούμενα, οὔτε στρατόπεδα παρατεταγμένα, οὔτε μηχανήματα πολιορκητικά, οὔτε τόξα, οὔτε δόρατα ριπτόμενα, οὔτε τὸ ἴδιο τὸ στρατόπεδο τῶν δαιμόνων, οὔτε οἱ ζοφερὲς φάλαγγες τῶν ἀντιπάλων δυνάμεων, οὔτε ὁ ἴδιος ὁ διάβολος παρατασσόμενος μὲ ὅλη τὴ στρατιὰ καὶ τὴ μηχανή του. Τί φοβᾶσαι λοιπόν;»

Νὰ γιατί εἶπαν: «Ἡ ὑπομονὴ εἶναι δύναμη συγκεντρωμένη». Ἢ «ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ὑπομονή, εἶναι ἱκανὸς νὰ δημιουργεῖ μετάξι ἀπὸ φύλλα καὶ μέλι ἀπὸ τὰ πέταλα τῶν ρόδων»! Ἔλεγε καὶ ὁ Ναπολέων: «Ἡ νίκη ἀνήκει σ’ αὐτὸν ποὺ ἔχει τὴν μεγαλύτερη καρτερία», Βλέπετε «ἡ ὑπομονὴ εἶναι πικρὸ φυτό, ἀλλὰ ἔχει γλυκὸ καρπό», κατὰ τὴν Γερμανικὴ παροιμία.

Ἐπιπλέον κατὰ τὸν ἱ. Χρυσόστομο εἶναι λίαν ἀποτελεσματικὴ γιὰ τὴν σωτηρία μας. Καὶ ὡς παράδειγμα φέρνει τὸν πτωχὸ Λάζαρο τῆς παραβολῆς, ὁ ὁποῖος «ἂν καὶ δὲν ἔπραξε τίποτε σπουδαῖο, ἐπειδὴ ἁπλῶς ὑπέμεινε γενναῖα τὴν ἀπ’ αὐτὰ ἀθυμία, ἐπέτυχε τὸ ἴδιο μερίδιο μὲ τὸν πατριάρχη Ἀβραὰμ ποὺ τόσα πολλὰ ἐκεῖνος κατόρθωσε».

Κατὰ τὸν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας εἶναι γνώρισμα τῶν Ἁγίων, ὡς ἑξῆς: «Τὸ ὅτι πρέπει νὰ πάσχει κανεὶς ὑπομονετικὰ εἶναι κάτι ποὺ ταιριάζει στοὺς Ἁγίους». Καὶ κατὰ τὸν Ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ «ὅποιος ὑποφέρει τὴν ἀσθένειά του μὲ ὑπομονὴ καὶ εὐγνωμοσύνη στὸν Θεό, στεφανώνεται σὰν μάρτυρας».

Κατὰ τὸν Ἅγιο Παΐσιο ἡ ὑπομονὴ εἶναι τὸ ἰσχυρότερο φάρμακο. Ὅταν τὸν ρώτησαν «Γέροντα τί νὰ κάνουμε ὅταν περνᾶμε κάποιον πειρασμό, μία μεγάλη δοκιμασία;», νὰ τί ἀπάντησε: «Τί νὰ κάνετε; Ὑπομονὴ νὰ κάνετε. Ἡ ὑπομονὴ εἶναι τὸ ἰσχυρότερο φάρμακο ποὺ θεραπεύει τὶς μεγάλες καὶ μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οἱ περισσότερες δοκιμασίες μόνο μὲ τὴν ὑπομονὴ περνοῦν. Ἡ μεγάλη ὑπομονὴ ξεδιαλύνει πολλὰ καὶ φέρνει θεϊκὰ ἀποτελέσματα. Ἐκεῖ ποὺ δὲν περιμένεις τὴ λύση, δίνει ὁ Θεὸς τὴν καλύτερη»!

Κατὰ τὸν μακαριστὸ γέροντα Ἀνανία Κουστένη «ἡ ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἀπάθεια. Ὄχι. Οὔτε ἀδιαφορία. Οὔτε ξεγνοιασιά. Ὄχι. Ὄχι. Ὄχι. Ὄχι. Ἡ ὑπομονὴ εἶναι δύναμη Κυρίου. Νὰ μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀντέξει καὶ νὰ σταθεῖ ἀπέναντι στὰ γεγονότα καὶ στὶς δυσκολίες μὲ θάρρος. Μὲ καρτερία. Καὶ μὲ δύναμη θεϊκή. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὑπομονή. Εἶναι δημιουργικὴ καὶ ἐνεργητικὴ κατάσταση. Καὶ εἶναι κι αὐτή, δῶρο τοῦ Θεοῦ. Δῶρο τοῦ Θεοῦ!»

Νὰ γιατί εἶπαν: «Ὅλα κατορθώνονται σ’ ἐκεῖνον ποὺ ξέρει νὰ περιμένει»! Ἢ ὅτι «ἡ ὑπομονὴ εἶναι τὸ κλειδὶ γιὰ ὅλες τὶς κλειδαριές». Ἢ ὅτι «Ἡ προσευχή, ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστη, ποτὲ τους δὲν δοκιμάζουν ἀπογοήτευση» (Νεύτων).

*   *   *

  Ἀξίζει νὰ δοῦμε μερικὰ παραδείγματα, ὅπως αὐτά…

Στὸ θαῦμα τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν παραλυτικὸ στὴ Βηθεσδά, τί παρατηροῦμε; Μὰ τὴν καταπληκτικὴ ὑπομονή του! Περίμενε ἐκεῖ ἐπὶ 38 ὁλόκληρα χρόνια τὸ θαῦμα. Καὶ ὁ Χριστὸς τοῦ τὸ ἔκανε στὸ τέλος, χωρὶς νὰ Τοῦ τὸ ζητήσει καὶ μάλιστα μὲ τὴν αὐτοπρόσωπη παρουσία Του. Ἀναπάντεχα ἐντελῶς! Ἂν ὁ παραλυτικὸς δὲν μποροῦσε νὰ περιμένει ἄλλο καὶ εἶχε φύγει, δὲν θὰ γινόταν ποτὲ του καλά!

Στὴν παραβολὴ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν ἄσωτο γιό, τί βλέπουμε πάλι; Ἕνα πατέρα νὰ περιμένει τὴν ἐπιστροφή του. Ὥσπου ἔγινε κι ἐκεῖ τὸ θαῦμα!

Διαβάζουμε στὸ Γεροντικὸ γιὰ τὸν Ἅγιο Ἀμμωνὰ ποὺ βασανιζόταν ἀπ’ τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ καὶ παρακαλοῦσε κάθε ἡμέρα τὸν Θεὸ νὰ τὸν λυτρώσει. Προσευχόταν καὶ περίμενε κι αὐτὸς τὸ θαῦμα. Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ τὸ ἔκανε μετὰ ἀπὸ 8 χρόνια παρακλήσεων καὶ ὑπομονῆς!

Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλα γεγονότα ἂς τὸ δοῦμε. Οἱ ψαράδες πολλὲς φορὲς ρίχνουν τὰ δίκτυά τους στὴ θάλασσα καὶ συνήθως δὲν ἔχουν ἄμεσα ἀποτελέσματα. Πότε τὰ ἔχουν; Ὅταν δείξουν τὴν ὑπομονή τους καὶ περιμένουν γιὰ πολύ! Κάποτε κι ὅταν κουρασμένοι πιὰ πηγαίνουν νὰ φύγουν!

Τί νὰ πεῖ κανεὶς καὶ μὲ τοὺς γεωργούς; Σπέρνουν καὶ περιμένουν γιὰ κάποιους μῆνες τοὺς καρπούς. Κι ἂν φυτέψουν καὶ δένδρα, τότε περιμένουν ἀκόμη καὶ γιὰ χρόνια!

Ἡ κολοκυθιὰ, γιὰ νὰ γίνει καὶ νὰ καρποφορήσει δὲν θέλει παρὰ 1-2 μῆνες, ὄχι ὅμως καὶ ἡ ἐλιὰ ποὺ θέλει κάποια χρόνια. Ὅμως πόσο διαφέρουν τὰ καλοκύθια ἀπὸ τὶς ἐλιὲς καὶ τὸ λάδι!

Ὅλα τὰ φροῦτα θέλουν τὸν χρόνο τους, γιὰ νὰ ὡριμάσουν. Καὶ ὅσο ὡριμάζουν, τόσο νόστιμα γίνονται! Λένε πὼς εἶναι ἀδύνατο νὰ ξεφλουδίσεις ἕνα ἄγουρο ἀμύγδαλο. Ὅταν ὅμως ὡριμάσει ἀρκεῖ ἕνα φύσημα, γιὰ νὰ φύγει τὸ φλούδι! Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὰ λουλούδια. Ἀνθίζουν πάντα, ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα τους!

Ἔπειτα τὰ μεγάλα ἔργα, τὰ ἔργα πού ὅλοι θαυμάζουμε σήμερα, πῶς ἔγιναν; Μὰ μὲ τὴν μεγάλη ὑπομονὴ τῶν δημιουργῶν τους.

Ὁ Διονύσιος Σολωμὸς χρειάστηκε 25 χρόνια γιὰ τοὺς «Ἐλεύθερους Πολιορκημένους»!

Ὁ Γκαῖτε χρειάστηκε πάνω ἀπὸ 40 χρόνια, γιὰ νὰ γράψει τὸν «Φάουστ»!

Ὁ Λεονάρντο ντὰ Βίντσι δούλεψε μὲ ἐξαιρετικὴ ὑπομονὴ ποὺ κράτησε πολλὰ χρόνια ἐπίσης τὸ ὑπέροχο ἔργο του «Ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος»!

Ἀκόμη καὶ ὁ Δημοσθένης πῶς ξεπέρασε ἐκεῖνες τὶς φυσικὲς ἀδυναμίες ποὺ εἶχε καὶ ἔγινε ὁ μεγαλύτερος ρήτορας τῶν αἰώνων; Μὰ μὲ τὴν ὑπομονή του!

(Θὰ συνεχίσουμε καὶ στὸ ἑπόμενο)

orthodoxostypos.gr