Μπροστά σε νέο 1974;

Για χώρες όπως η Ελλάδα ο γεωπολιτικός αυτοπροσδιορισμός τους στην περιοχή που ζουν δεν αρκεί. Αναγκαστικά ετεροπροσδιορίζονται. Και στον ελληνικό ετεροπροσδιορισμό υπεισέρχεται, ως παράμετρος, και η Τουρκία.

Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή εκεί που περιθωριοποιούσαν την Τουρκία στα μέτωπα Παλαιστίνης και Λιβάνου, την ξαναβάζουν στο παιχνίδι με τη Συρία.

Ήταν μια υπολογισμένη κίνηση η ξαφνική, όπως φάνηκε, αλλά οργανωμένη, επίθεση των τζιχαντιστικών ομάδων που η Τουρκία υποστηρίζει η οποία όχι, μόνο, έχει αποτελέσματα στο πεδίο αλλά και γίνεται αποδεκτή από ισχυρά κέντρα της διεθνούς κοινότητας.

Η ενασχόληση της Ρωσίας με την Ουκρανία, η αποδυνάμωση του Ιράν και η αδυναμία της Χεζμπολάχ να διαδραματίσει τον ρόλο που έπαιζε μέχρι τις ημέρες αυτές έκανε εύκολη την επίθεση η οποία δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα. Οι συριακές δυνάμεις του Άσαντ υποχωρούν αμαχητί. Η παγωμένη, εδώ και χρόνια, κατάσταση στη Συρία δεν έφερε αποτελέσματα.

Η νέα πραγματικότητα θα πρέπει να έχει την έγκριση Ισραήλ και ΗΠΑ. Αλλά ποια θα είναι η νέα πραγματικότητα;

Η κουρδική υπόσταση δεν θα αμφισβητηθεί. Οι σουνίτες που επηρεάζονται από την Τουρκία αναζητούν σήμερα τα γεωγραφικά τους όρια στο πεδίο με τις επιχειρήσεις που διεξάγουν. Και οι αλαουίτες του Άσαντ αγωνιούν για τη δική τους περιοχή που θα καταφέρουν να περισώσουν από την επίθεση που δέχονται. Τα παλιά μεγαλεία της μειοψηφίας αποτελούν παρελθόν. Η Ρωσία θα σώσει τις βάσεις της.

Στη νέα κατάσταση η Τουρκία θα έχει και παρουσία και επιρροή με τις τζιχαντιστικές σουνιτικές δυνάμεις που υποστηρίζει αλλά, δεν θα μπορέσει να πετύχει τη μείζονα επιδίωξή της. Την ακύρωση της κουρδικής υπόστασης βορειοανατολικά.

Μια νέα Μέση Ανατολή γεννιέται με νέες ισορροπίες, ίσως και νέα κράτη.

Από αυτές τις εξελίξεις η Ελλάδα ήταν παντελώς απούσα. Χωρίς τη δυνατότητα διαμόρφωσης αλλά, κυρίως, χωρίς τη δυνατότητα υποστήριξης δικής της πολιτικής με την οποία θα υπεράσπιζε τα συμφέροντά της.

Οι αδυναμίες της Αθήνας είναι επικίνδυνα εμφανείς. Όταν δεν κάνει τίποτε κινδυνεύει να υποστεί τις συνέπειες εξελίξεων από τις οποίες είναι απούσα. Όταν επιχειρεί να κάνει κάτι, όπως η επίσκεψη που επρόκειτο να πραγματοποιήσει στο Λίβανο ο κ. Μητσοτάκης, «χαλάει το αεροπλάνο», και γελοιοποιείται η χώρα. Το αεροπλάνο, μάλλον, είναι το πρόσχημα της ακύρωσης (ή αναβολής;) της επίσκεψης αλλά η δικαιολογία δείχνει με πόση ελαφρότητα ο κ. Μητσοτάκης εκθέτει τις Ένοπλες Δυνάμεις. Το αεροπλάνο συντηρείται από την 352 Μοίρα Μεταφοράς Υψηλών Προσώπων η οποία διαθέτει και εφεδρικά.

Είναι τόση η προχειρότητα και η άγνοια των ανθρώπων που περιβάλλουν τον πρωθυπουργό ώστε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοινώνει περιχαρής την προηγούμενη, της επίσκεψης, ημέρα την πρωθυπουργική αναχώρηση σε μια εμπόλεμη περιοχή. Η ρευστότητα που προκαλεί ο πόλεμος εύκολα αναιρεί τον προγραμματισμό. Στις περιπτώσεις αυτές πρώτα επισκέπτεται ο επίσημος την περιοχή και όσο βρίσκεται εκεί ανακοινώνεται η παρουσία του και ο σκοπός της επίσκεψής του.

Δεν ήταν, όμως, μόνον αυτό. Η κυβέρνηση διέρρευσε σε ΜΜΕ που διαδραματίζουν τον ρόλο κυβερνητικών οργάνων λεπτομέρειες και για την επίσκεψη και για τον υπερφίαλο σκοπό της. Ο πρωθυπουργός θα συζητούσε πως η Ελλάδα θα ανασυγκροτούσε τον λιβανικό στρατό!

Η εύλογη απορία είναι όταν ετοιμάζεσαι να πας να ανασυγκροτήσεις τον στρατό του άλλου φροντίζεις να λειτουργούν τα δικά σου αεροπλάνα που θα σε μεταφέρουν.

Το κάζο ήταν απόλυτο. Φρόντισαν να το καλύψουν διά της σιωπής. Υπάρχουν και άλλα που προκαλούν τον γέλωτα στην κυβερνητική διαχείριση της υπόθεσης αυτής. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε πως η επίσκεψη του πρωθυπουργού στέλνει μήνυμα σταθερότητας και ειρήνης καθώς και μήνυμα του ισχυρού ρόλου και της παρουσίας της Ελλάδας στην περιοχή. Πώς η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Λίβανο θα σταθεροποιούσε και θα ειρήνευε την περιοχή μόνο στο διανοητικό επίπεδο του κυβερνητικού εκπροσώπου μπορεί να εξηγηθεί. Οι κοινοί θνητοί δεν μπορούν να το φθάσουν. Όσο για τον ισχυρό ρόλο της Ελλάδας, η παντελής απουσία της ήταν εκπληκτική. Αμαύρωσε, μάλιστα, και το όνομά της.

Υπάρχει και κάτι άλλο στις εξελίξεις αυτές που αφορά την Ελλάδα και, ενδεχομένως, να την ευνόησε, ελπίζουμε όχι συγκυριακά.

Η Ρωσία διεξήγαγε ασκήσεις αυτές τις ημέρες στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και ζήτησε άδεια από τις ελληνικές Αρχές.

Η Τουρκία ενοχλήθηκε, διαμαρτυρήθηκε αλλά, μέχρι στιγμής, από όσα γνωρίζουμε, η Μόσχα δεν άλλαξε στάση. Δεν ζήτησε, δηλαδή, άδεια από την Τουρκία. Είναι μια συγκυριακή θέση της ρωσικής πλευράς για να δείξει την ενόχλησή της από την τουρκική δραστηριότητα στη Συρία ή θέση αρχών της Μόσχας; Άγνωστον. Αλλά πρέπει να μας προβληματίσει.

1.-Η Ρωσία φαίνεται να ακολουθεί πολιτική αρχών σε συνδυασμό με την αίσθηση μεγάλης
δύναμης που έχει.

2.-Η υπεράσπιση των συμφερόντων της Ελλάδας είναι μια δύσκολη εξίσωση που απαιτεί λεπτούς και προσεκτικούς χειρισμούς. Δηλώσεις του είδους «είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία» δεν δείχνουν, απλώς, ερασιτεχνισμό. Δείχνουν παντελή άγνοια εξωτερικής πολιτικής ή αδιαφορία για τα μείζονα εκκρεμή ζητήματα της χώρας. Σε πόλεμο με υπερδύναμη δεν υπεισέρχεσαι.

3.-Ρωσία και Τουρκία δεν μπορεί να έχουν, μονίμως, καλές σχέσεις. Οι σχέσεις τους κάποια στιγμή θα γίνουν συγκρουσιακές. Έχουν μελετήσει στο υπουργείο Εξωτερικών πώς θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν την επόμενη ημέρα μιας ρήξης στις ρωσοτουρκικές σχέσεις;

Όταν ο Σίσι εξεδίωξε πραξικοπηματικά τους Αδελφούς Μουσουλμάνους από την κυβέρνηση της Αιγύπτου, την επόμενη ημέρα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Εξωτερικών, επισκέφθηκε την Αίγυπτο και του προσέφερε στήριξη.

Η κυβέρνηση δείχνει καταφανή αδυναμία να διαχειριστεί την εξωτερική πολιτική της χώρας. Δείχνει κουρασμένη, αδύναμη και αλαζονική. Χρειάζεται αλλαγή ρότας.

Κινδυνεύουμε και ας ελπίσουμε πως δεν βρισκόμαστε κοντά σε ένα νέο 1974.

Ευτυχώς, η Κύπρος έχει διαμορφώσει την δική της πολιτική και δεν εξαρτάται από την Ελλάδα. Αλλά το 1974 δεν αφορούσε, μόνο, την Κύπρο. Ανέδειξε όλες τις ελληνικές παθογένειες. Οι οποίες υπάρχουν και σήμερα. Σε περιόδους σταθερότητας οι λαοί συνυπάρχουν με τις παθογένειές τους. Σε περιόδους κρίσης, όμως, οι παθογένειες καθίστανται επικίνδυνες.

Η σημερινή πολιτική κατάσταση είναι προβληματική. Παράγει, μόνο, κρίσεις. Η αντιπολίτευση βρίσκεται στα σπάργανα και η όποια αλλαγή πορείας θα δοθεί από την παράταξη που κυβερνά. Έχει τις δυνάμεις που απαιτούνται η δεξιά παράταξη;

pontosnews.gr ,orthodoxostypos.gr