Ποῖον περιμένουν οἱ σύγχρονοι Χριστιανοί: τόν Χριστόν ἤ τόν Ἀντίχριστον;*

Τοῦ κ. Alexei Osipov, Καθηγητοῦ

Ὀρθοδόξου Θεολογικῆς Ἀκαδημίας Μόσχας

  Ποιὸν περιμένουν περισσότερο οἱ σύγχρονοι Χριστιανοί: Τὸν Χριστὸ μὲ τὶς πνευματικές Του εὐλογίες, ἀλλὰ ποὺ δὲν βελτίωσε καθόλου τὴν ἐπίγεια ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, δὲν ἔχει λύσει τὰ καθημερινά τους προβλήματα—πολιτικα, οἰκονομικά, κοινωνικὰ ἢ πολιτιστικά· ἢ τὸν ἀντίχριστο, ποὺ ὑπόσχεται νὰ τὰ δώσει ὅλα αὐτά;

Ὅσοι Χριστιανοὶ ὅλων τῶν ὁμολογιῶν βλέπουν τὸ νόημα τῆς ζωῆς τους καὶ τὴν ἴδια τὴν πίστη τους στὸ νὰ λάβουν τὸ μέγιστο τῶν ἐπίγειων εὐλογιῶν, θὰ λάβουν, φυσικά, αὐτὸν τὸν ἐπίγειο βασιλιὰ ὡς σωτῆρα τους. Δὲν τὸ πιστεύεις; Λοιπόν, ἁπλὰ κοιτάξτε τί ἀναζητοῦν περισσότερο ἀπὸ ὅλα οἱ σύγχρονοι Χριστιανοὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο—φυσικὰ ἀναζητοῦν ἀφθονία ἐπίγειων εὐλογιῶν· καὶ ποὺ δὲν εἶναι λίγοι οἱ χριστιανοί, ἀκόμα καὶ στὴ Ρωσία ποὺ περιμένουν ἕνα ὀρθόδοξο τσάρο, ποὺ θὰ βάλει τάξη στὴ χώρα μας καὶ θὰ μᾶς τὰ δώσει ὅλα!

  Ἀλλὰ πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἄν εἴχατε τὴν εὐκαιρία νὰ θέσετε τὸ ἐρώτημα στοὺς ὀπαδοὺς ἄλλων θρησκειῶν: Ποιὰ ἐπιχειρήματα προσφέρουν οἱ θρησκεῖες τους, γιὰ νὰ ὑποστηρίξουν τὴ θεϊκότητα τῆς προέλευσής τους, καὶ ἑπομένως, τὴν ἀλήθειά τους; Ρωτῆστε τους—αὐτὸ δὲν εἶναι μόνο πολὺ ἐνδιαφέρον, εἶναι ἐπίσης καὶ πολὺ σημαντικό.

Καὶ γιατί ὁ Χριστιανισμὸς ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι ἀληθινός; Ἀπαντᾶμε: Γιατί ἔχει μία ὁλόκληρη σειρὰ ἀπὸ ἀντικειμενικὰ ἐπιχειρήματα ποὺ μαρτυροῦν τὴ θεϊκή του προέλευση — ἱστορικά, δογματικά, πνευματικὰ καὶ ἠθικά, προφητικὰ καὶ θαυματουργικά.

Σήμερα θὰ δοῦμε ἕνα ἀπὸ αὐτά—τὸ προφητικό, στὸ ὁποῖο θὰ δοῦμε πῶς πραγματοποιοῦνται οἱ προφητεῖες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν μαθητῶν Του. Θὰ προσπαθήσω ἐδῶ νὰ ἀναφέρω ἐν συντομίᾳ τὰ πιὸ ἐντυπωσιακὰ ἀπὸ αὐτά.

• Στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ (Κεφ. 1), μία νεαρὴ κοπέλα, ὀνόματι Μαρία, ἀμέσως μετὰ τὴν ἐνημέρωση ὅτι θὰ γεννοῦσε ἕνα γιό, ὁ ὁποῖος θὰ ὀνομαζόταν Υἱὸς τοῦ Ὑψίστου , λέει στὴ συγγενῆ της, Ἐλισάβετ, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ὅλα τὰ ἔθνη θὰ μὲ ἀποκαλοῦν εὐλογημένη. Σκεφτεῖτε, πῶς θὰ ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι τέτοιες λέξεις ποὺ προέρχονται ἀπὸ ὁποιοδήποτε νεαρὸ κορίτσι σήμερα; Ἁπλῶς θὰ γελοῦσαν. Ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι ἀπροσδόκητα γράφουν αὐτὰ τὰ λόγια τῆς Μαρίας ὡς ἀναμφισβήτητη προφητεία. Καὶ τί βλέπουμε; Πραγματικὰ μεταφέρονται λέξη πρὸς λέξη, γράφονται στὸ κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ξεκινώντας ἀπὸ τὸν πρῶτο αἰῶνα μ.Χ. μεταφράζονται σὲ πολλὲς γλῶσσες καὶ περιλαμβάνονται στὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀκολουθίες. Καὶ μετά, κατὰ τὴ διάρκεια δύο αἰώνων, σὲ ὅλα τὰ ἔθνη, ὅπου κηρύσσεται ὁ Χριστιανισμός, ἡ Παναγία δοξάζεται πάνω ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους καὶ ὅλους τοὺς ἁγίους. Καὶ τώρα, στὸν εἰκοστὸ πρῶτο αἰῶνα, τὸ ὄνομά της εἶναι τὸ πιὸ δοξασμένο στὸν κόσμο. Κάτι τέτοιο δύσκολα θὰ μποροῦσε νὰ βρεθεῖ στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας!

• Ἄλλο ἕνα παράδειγμα. Θυμηθεῖτε στὸ Εὐαγγέλιο τί γράφει γιὰ τὴ γυναίκα ποὺ μὲ δάκρυα μετανοίας γιὰ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή της φίλησε τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ ἄλειψε μὲ μύρο (Λκ. 7:46). Τότε ὁ Χριστὸς εἶπε στοὺς γύρω Του: Ἀλήθεια σᾶς λέω, ὅπου κι ἂν κηρυχθεῖ αὐτὸ τὸ εὐαγγέλιο σὲ ὅλο τὸν κόσμο, θὰ εἰπωθεῖ καὶ αὐτὸ ποὺ ἔκανε αὐτὴ ἡ γυναίκα σὲ ἀνάμνησή της (Ματθ. 26:13)… Καὶ ἀλήθεια, ὁλόκληρος ὁ χριστιανικὸς κόσμος ἐξακολουθεῖ νὰ θυμᾶται μὲ εὐλάβεια αὐτὴ τὴ γυναίκα.

• Ἢ ὅταν οἱ ἀπόστολοι μὲ μεγάλη συγκίνηση δείχνουν στὸν Χριστὸ τὸν ὑπέροχο Ναὸ τῆς Ἱερουσαλήμ. Καὶ ξαφνικὰ ἄκουσαν ἀπὸ τὸν Δάσκαλό τους αὐτὰ τὰ φοβερὰ λόγια: Δὲν θὰ μείνει ἐδῶ πέτρα πάνω στὴν ἄλλη, ποὺ δὲν θὰ πέσει (Ματθ. 24:2, Λουκ. 21:6). Καὶ μάλιστα, τρεῖς δεκαετίες ἀργότερα αὐτὴ ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε μὲ ἀκρίβεια. Ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἐξέγερσης τῶν Ἑβραίων ἐναντίον τῆς Ρώμης, ἡ Ἱερουσαλὴμ καὶ ὁ ναὸς καταστράφηκαν μέχρι τὰ θεμέλιά τους τὸ ἔτος 70.

• Ὁ Χριστὸς λέει στοὺς μαθητές Του γιὰ τὴ φοβερὴ ἐκδίκηση ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων γιὰ τὴν ἀπόρριψή Του καὶ τοὺς προειδοποιεῖ ἀκόμη καὶ νὰ σωθοῦν ἀπὸ αὐτὴ τὴν καταστροφή: Καὶ ὅταν δεῖτε τὴν Ἱερουσαλὴμ νὰ περιβάλεται ἀπὸ στρατεύματα, τότε νὰ ξέρετε ὅτι ἡ ἐρήμωσή της εἶναι κοντά. Τότε αὐτοὶ ποὺ εἶναι στὴν Ἰουδαία ἂς φύγουν στὰ βουνά. Καὶ ἂς φύγουν αὐτοὶ ποὺ βρίσκονται μέσα στὴν πόλη. καὶ ἂς μὴν εἰσέλθουν ἐκεῖ ὅσοι εἶναι στὰ χωράφια. Διότι αὐτὲς εἶναι οἱ ἡμέρες τῆς ἐκδίκησης, γιὰ νὰ ἐκπληρωθοῦν ὅλα τὰ γραμμένα. Ἀλλὰ ἀλίμονο σὲ ὅσες εἶναι ἔγκυες καὶ σὲ αὐτὲς ποὺ θηλάζουν ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες! γιατί θὰ ὑπάρξει μεγάλη θλίψη στὴ γῆ, καὶ ὀργὴ πάνω σὲ αὐτὸν τὸν λαό. Καὶ θὰ πέσουν σφαγμένοι ἀπὸ τὴν κόψη τοῦ σπαθιοῦ, καὶ ἄλλοι θὰ ὁδηγηθοῦν αἰχμάλωτοι σὲ ὅλα τὰ ἔθνη· καὶ ἡ Ἱερουσαλὴμ θὰ καταπατηθεῖ ἀπὸ τὰ ἔθνη, ἕως ὅτου συμπληρωθοῦν οἱ καιροὶ τῶν ἐθνῶν (Λκ. 21:20–24). (Πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι τὰ σχετικὰ Εὐαγγέλια γράφτηκαν τὴ δεκαετία τοῦ ’60—δηλαδή νωρίτερα ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν τραγῳδία ποὺ συνέβη τὸ ἔτος 70.) Οἱ Ἑβραῖοι ποὺ προσπάθησαν νὰ διαφύγουν σταυρώθηκαν ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους, ἔτσι ὥστε ἕνας ὁλόκληρο δάσος ἀπὸ σταυροὺς σηκώθηκε γύρω ἀπὸ τὴν πόλη. Ἕνας Ἑβραῖος ἱστορικὸς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ὁ Ἰωσὴφ Φλάβιος, περιγράφει αὐτὰ τὰ φρικτὰ γεγονότα. Ἀλλὰ οἱ Χριστιανοί, ποὺ τὸ γνώριζαν ἀπὸ πρὶν ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀποστόλους, ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ ὅταν εἶδαν τὸν ρωμαϊκὸ στρατὸ νὰ πλησιάζει καὶ ἔτσι γλύτωσαν ἀπὸ ὅλα αὐτά.

• Ἢ ἄλλη μία προφητεία τοῦ Χριστοῦ: Καὶ αὐτὸ τὸ εὐαγγέλιο τῆς βασιλείας θὰ κηρυχθεῖ σὲ ὅλο τὸν κόσμο γιὰ μαρτυρία σὲ ὅλα τὰ ἔθνη. καὶ τότε θὰ ἔλθει τὸ τέλος (Ματθ. 24:14). Καὶ τώρα δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα ἔθνος στὸν κόσμο, ὅπου νὰ μὴ ὑπάρχει τουλάχιστον μία μικρὴ κοινότητα Χριστιανῶν. Εἶναι παντοῦ. Ἀκόμη καὶ στὴν Κίνα μὲ τοὺς αὐστηροὺς νόμους της, στὴν Ἰνδία καὶ στὶς ἀραβικές, μουσουλμανικὲς χῶρες. Ὑπάρχουν πολλὲς ρωσικὲς ἢ ἄλλες ὀρθόδοξες ἐκκλησίες. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, οἱ Καθολικοί (οἱ ὁποῖοι ὑπάρχουν πάνω ἀπὸ ἕνα δισεκατομμύριο σὲ διάφορες χῶρες) κηρύττουν ἐπίσης γιὰ τὸν Χριστό, ὅπως καὶ οἱ Προτεστάντες ὅλων τῶν δογμάτων.

• Ἡ προφητεία γιὰ τὸ μέλλον τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐκπληρώνεται ἐπίσης. Ὁ Χριστὸς εἶπε: Τότε θὰ σᾶς παραδώσουν σὲ θλίψη καὶ θὰ σᾶς σκοτώσουν· καὶ θὰ εἶστε μισητοὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη γιὰ χάρη τοῦ ὀνόματός μου (Ματθ. 24:9). Τρομερὰ λόγια. Ὡστόσο, αὐτὴ ἡ προφητεία ἔχει ἐκπληρωθεῖ καθ’ ὅλη τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε τοὺς τρεῖς πρώτους αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἢ τὶς λεγόμενες «Μεγάλες» Γαλλικὴ καὶ Ὀκτωβριανὴ ἐπαναστάσεις μὲ ὅλη τὴν τερατώδη βία τους κατὰ τῶν Χριστιανῶν.

Ἡ προφητεία γιὰ τοὺς διωγμοὺς κατὰ τῶν Χριστιανῶν κατὰ τὴ γνώμη μου δὲν χρειάζεται σχολιασμό. Αὐτὸ ποὺ μόνο δὲν συνέβη στὴν ἱστορία – ἀλλὰ ἡ Ρωσία τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, ξεκινώντας ἀπὸ τὸ 1917, ξεπέρασε τὰ πάντα. Ἡ ἱστορία δὲν γνώρισε τέτοια κλίμακα διωγμῶν ἄλλη φορά. Οἱ διώξεις αὐτὲς ἔγιναν μὲ τρομακτικὴ σκληρότητα. Οἱ χριστιανοὶ δὲν πυροβολήθηκαν ἁπλῶς, ὄχι ἡ βία ποὺ διαπράχθηκε στοὺς ἀνθρώπους, ἰδιαίτερα στοὺς πιστούς, ξεπερνᾶ τὴ φαντασία. Τί δὲν ἔκαναν στὸν κλῆρο, στοὺς μοναχούς, στοὺς ἀγρότες καὶ στοὺς λογίους —δηλαδὴ στοὺς καλύτερους ἀνθρώπους; Ἦταν ἄγριος, σατανικὸς σαδισμός. Ἕνας ἱερέας μοῦ εἶπε τόσα πολλά: «Εἶχε τὴν ἐντύπωση ὅτι ἡ ἴδια ἡ κόλαση εἶχε πιτσιλίσει τὴ γῆ».

Καὶ σύμφωνα μὲ ἐπίσημες στατιστικές, αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἕνας Χριστιανὸς σκοτώνεται κάθε πέντε λεπτά, μόνο ἐπειδὴ πιστεύει στὸν Χριστό.

Ἀλλὰ σκεφθεῖτε τί συμβαίνει τώρα μὲ τὸν Χριστιανισμὸ στὴν «ἐλεύθερη» Δύση. Ὑπάρχει, ἂν θέλετε, μία πραγματικὴ δίωξη κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές—ἀπαγορεύουν τοὺς σταυροὺς καὶ τὰ Εὐαγγέλια σὲ σχολεῖα καὶ δημόσια κτίρια ἢ νὰ μιλοῦν δημόσια γιὰ τὸν Χριστό. Ἐκκλησίες βεβηλώνονται, χριστιανικὰ ἱερὰ λείψανα βλασφημοῦνται, βανδαλισμοὶ λαμβάνουν χώρα — καὶ ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν ἀτιμώρητα στὴν «ἐλεύθερη» Δύση! Γιὰ παράδειγμα, σὲ ὁρισμένες πολιτεῖες τῶν ΗΠΑ δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἔχουν μία Βίβλο, τὴν Καινὴ Διαθήκη στὸ γραφεῖο [στὴ δουλειὰ ἢ στὸ σχολεῖο], ὥστε νὰ μὴ προσβάλονται τὰ συναισθήματα τῶν ἀνθρώπων ποὺ πιστεύουν διαφορετικά. Παντοῦ κυριαρχεῖ ἡ πρωτοφανὴς «δημοκρατία». Ξέρεις τί εἶναι δημοκρατία; Λοιπόν, ἂν θέλετε—στὸ Κοινοβούλιο τὸ πενῆντα ἕνα τοῖς ἑκατὸ ψήφισε ὑπὲρ κάποιου νόμου καὶ σαράντα ἐννέα ἐναντίον του. Ὁ νόμος ψηφίζεται. Καὶ ἡ μειοψηφία σαράντα ἐννέα τοῖς ἑκατὸ εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ ὑποταχθῆ. Ἀληθές; Ναί. Ἀλλὰ στὴ Δύση συμβαίνει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο: Ἡ πλειοψηφία ὑποτάσσεται στὴ μειοψηφία. Ἡ πλειοψηφία δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει σημάδια, σύμβολα τῆς πίστης της, τὰ παραδοσιακὰ ἤθη της καὶ νὰ διακηρύσσει τὸ φυσικό της φῦλο. Τί κοροϊδία γιὰ τὴν ἴδια τὴν ἔννοια τῆς «δημοκρατίας»! Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ σημερινὴ ζωὴ στὴ Δύση.

• Ἡ προφητεία τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν ἐπερχόμενη μοῖρα τῆς χριστιανικῆς πίστης: Ὅταν ἔλθει ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου, θὰ βρεῖ πίστη στὴ γῆ; (Λουκ. 18:8).

Τώρα βλέπουμε πῶς ἀλλάζει ἡ χριστιανικὴ συνείδηση, ὅτι ὑπάρχει μία καταστροφικὴ ἐκκοσμίκευσή της. Ὁ Χριστιανὸς βρίσκεται ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα ἀντιμέτωπος μὲ τὴν ἐπιλογή—τί εἴδους σωτῆρα χρειάζεται; Τὸν Χριστὸ Ἰησοῦ τῶν Εὐαγγελίων μὲ τὶς πνευματικές Του εὐλογίες, ποὺ ποτὲ δὲν ἔκανε τίποτα μὲ τὴν ὑλικὴ ἔννοια, ἢ τὸν ἀντίχριστο, ποὺ στὸ πρόσωπο τῶν ἰδεολόγων του ὑπόσχεται μὲ τὴ βοήθεια τῆς ἐπιστημονικῆς-τεχνολογικῆς ἀνάπτυξης νὰ τοῦ τὰ δώσει ὅλα; Καὶ ὁ «λογικὸς ἀνθρωπος» (homo sapiens) φυσικὰ ἐπιλέγει, κατὰ κανόνα, τὴ σαπουνόφουσκα τῶν κούφιων στιγμιαίων χαρῶν αὐτῆς τῆς ζωῆς, ἀντὶ γιὰ τὶς ἀτελείωτες εὐλογίες τῆς αἰωνιότητας – ἂν καὶ οὔτε ὁ Χριστιανισμὸς ἀφαιρεῖ τίποτα ὑλικὸ ἀπὸ τὴ γῆ.

Τί ἐπιδιώκει ὁ Ὀρθόδοξος πληθυσμός μας, γιὰ παράδειγμα, τὴν ζωὴ σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο; Ὄχι, θέλουν ἕνα ὀρθόδοξο τσάρο, ποὺ θὰ κάνει τὴ Ρωσία ἕνα ὀρθόδοξο, ἀνίκητο κυρίαρχο ἔθνος. Ἀλλὰ οἱ σύγχρονοι ἡγέτες μας δὲν στέκονται ἤδη στὴν ἐκκλησία μὲ τὰ κεριὰ στὸ χέρι; Δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν ἤδη νὰ κάνουμε ἐκκλησιαστικὲς λειτουργίες; Δὲν μποροῦμε νὰ λάβουμε τὰ μυστήρια; Μᾶς ἀπαγορεύουν νὰ προσευχόμαστε; Μποροῦμε νὰ τὰ κάνουμε ὅλα αὐτά. Τότε τί μᾶς λείπει, γιὰ νὰ ζοῦμε ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί; Χρειαζόμαστε τὸν ἐπίγειο παράδεισο —ὅλα αὐτὰ ποὺ ὑπόσχονται καὶ μὲ τὰ ὁποῖα ὁλόκληρη ἡ ἀνθρώπινη φυλὴ παρασύρεται καὶ ἐξαπατᾶται σκληρὰ ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο.

Γι’ αὐτὸ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος τῆς Ὀπτίνας, ὅταν ρωτήθηκε ἂν θὰ ὑπάρχη, ὀρθόδοξος τσάρος στὴ Ρωσία, ἀπάντησε: «Ἀντίχριστος, ἀντίχριστος, ἀντίχριστος». Καὶ ἀκόμη καὶ πρὶν ἀπὸ αὐτόν, ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος (Μπριαντσάνινοφ) σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του προφήτευσε εὐθέως καὶ μὲ βαθιὰ λύπη: «Ὁ λαός μας μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ γίνει τὸ ὅπλο τῆς μεγαλοφυΐας τῶν μεγαλοφυιῶν, ποὺ θὰ φέρει ἐπιτέλους τὴν ἰδέα τῆς καθολικῆς μοναρχίας. Μεγαλοφυΐα εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀποκαλεῖ τὸν ἀντίχριστο, στὸν ὁποῖο μισοὶ ἄνθρωποι-μισοὶ πίθηκοι-μισοὶ ρομπὸτ θὰ στραφοῦν μὲ κάποια χαρά. Ὅσο γιὰ τὸν κύριο λόγο, γιὰ τὸν ὁποῖο οἱ Χριστιανοὶ θὰ δεχτοῦν ἐπίσης αὐτὸν τὸν παγκόσμιο μονάρχη/ἀρχιερέα, ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἔγραψε: «Ὅποιος δὲν ἔχει λάβει τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα του, δὲν θὰ ἀναγνωρίσει τὸν ἀντίχριστο, ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος σίγουρα, μὲ τρόπο ποὺ ὁ ἴδιος δὲν καταλαβαίνει, θὰ γίνει ὀπαδός του…».

Ὅποιος δὲν ἔχει λάβει τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα του, ἐννοεῖται ὁ πλήρης πνευματικὸς ἐκφυλισμὸς τῶν πιστῶν, ἡ πλήρης λήθη τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀντικατάστασή τους ἀπὸ ἐξωτερικὴ λατρεία, τελετουργίες καὶ ἔθιμα καὶ ἡ βύθιση τῆς ψυχῆς τους ἀποκλειστικὰ σὲ γήινες ὑποθέσεις καὶ συμφέροντα. Ὡς συνέπεια αὐτοῦ θὰ γίνουν ἀκόλουθοι τοῦ ἀντίχριστου καὶ θὰ λάβουν ἕνα σημάδι στὸ δεξί τους χέρι, ἢ στὸ μέτωπό τους… τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του (Ἀποκ. 13:16,17). Αὐτὸ τὸ σημάδι, ὅποιο κι ἂν εἶναι, θὰ εἶναι ἕνα εἶδος διαβολικοῦ χρίσματος, τὸ σημάδι τοῦ σατανικοῦ πνεύματος στὸ μυαλὸ καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὅ,τι κάνει.

Στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου, τὸ ὄνομα τοῦ ἀντίχριστου δηλώνεται μὲ τὸν ἀριθμὸ 666. Αὐτὸς ὁ ἀριθμὸς εἶναι ἕνα εἶδος Βιβλικοῦ συμβόλου τῆς ἀπόλυτης πληρότητας τῆς γήινης ἀφθονίας, δόξας καὶ δύναμης, ποὺ ἔγινε ὁ στόχος τῆς ἑβραϊκῆς θρησκείας. Αὐτὸς ὁ ἀριθμὸς προῆλθε ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς βασιλείας τοῦ Σολομώντα, κατὰ τὴν ὁποία τὸ ἑβραϊκὸ ἔθνος εἶχε φτάσει σὲ ἐκπληκτικὴ εὐημερία. Μόνο ὁ χρυσὸς ποὺ ἐρχόταν στὸν Σολομῶντα κάθε χρόνο ἰσοδυναμοῦσε μὲ 666 τάλαντα (Γ’ Βασιλέων 10:14· Β΄ Χρόν. 9:13)—δηλαδὴ 32.707,26 κιλά.

Τώρα κατανοῆστε τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ: Ὅταν ἔλθει ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου, θὰ βρεῖ πίστη στὴ γῆ; Πιστεύετε ὅτι ὁ ἀντίχριστος θὰ καταστρέψει ἐκκλησίες, θὰ γκρεμίσει ναοὺς ἀπὸ προσώπου γῆς, θὰ γκρεμίσει χρυσοὺς θόλους καὶ καμπάνες, ὅπως ἔκαναν τὸ 1917; Ὄχι, μπορεῖς νὰ τὰ ἔχεις ὅλα αὐτά. Μόνο ποὺ δὲν θὰ γίνονται ὀρθόδοξες ἀκολουθίες στὶς ἐκκλησίες, ἀλλὰ μία παρῳδία τους—παραστάσεις μὲ σατανικὴ μουσικὴ καὶ «παπάδες»-ἠθοποιούς, μὲ πανάκριβα κεντητὰ ἄμφια σὰν παπαγάλοι μὲ ὅλα τὰ χρώματα τοῦ οὐράνιου τόξου. Αὐτὰ τὰ ἐξωτερικὰ στοιχεῖα μποροῦν νὰ διατηρηθοῦν ἐπίσημα. Τὸ πνεῦμα, τὸ νόημα καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς θρησκείας θὰ διαστρεβλωθοῦν. Τὸ ἴδιο πρᾶγμα ποὺ συνέβη μὲ τὸν θεϊκὰ ἀποκαλυφθέντα Ἰουδαϊσμὸ πρὶν ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια, θὰ συμβεῖ καὶ στὸν Χριστιανισμό. Καθὼς ὁ Ἰουδαϊσμὸς ἐκφυλίστηκε στὴ σχολαστικὴ ἐκπλήρωση τῶν θρησκευτικῶν μορφῶν -νομικισμοῦ- καὶ στὴν πίστη σὲ ἕνα ἐπίγειο βασίλειο, σὲ ἕνα ἐπίγειο μεσσία, ἔτσι καὶ ὁ Χριστιανισμός, ἔχοντας ἐγκαταλείψει τὴν ἀναζήτησή του γιὰ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὰ πάθη, καὶ ἀναζητώντας ἀντ’ αὐτοῦ τὴ βασιλεία τῆς ἐπίγειας εὐημερίας καὶ ἑνὸς ἐπίγειου βασιλιᾶ, θὰ ἐπαναλάβει τὴν ἴδια καταστροφικὴ πορεία.

Ἡ χριστιανικὴ Δύση ἔχει ἤδη ἀκολουθήσει αὐτὸν τὸν δρόμο ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό. Ὅλη ἡ θρησκευτικὴ πίστη ἐκεῖ συνοψίζεται ἀποκλειστικὰ σὲ ἐνδιαφέροντα τῆς ἐπίγειας ζωῆς: κοινωνικὴ ἐργασία, πολιτική, πολιτισμός, ψυχαγωγία, ἀθλητισμός. Ἡ ἴδια ἡ πνευματικότητα κατανοεῖται μόνο μὲ τὴν πολιτιστικὴ ἔννοια. Δὲν γίνεται πλέον κἄν λόγος γιὰ πνευματικότητα ὡς ἐλευθερία ἀπὸ τὰ πάθη καὶ ἀπόκτηση ἁγιότητας, ποὺ ἐπιτυγχάνεται μόνο μὲ μία ζωὴ σύμφωνα μὲ τὶς εὐαγγελικὲς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.

Πρόσφατα διάβασα τὸ καταληκτικὸ ἔγγραφο τῆς καθολικῆς ἐπισκοπικῆς διάσκεψης γιὰ τὴν Amazonica (τὴν περιοχὴ τοῦ ποταμοῦ Ἀμαζονίου), ποὺ πραγματοποιήθηκε στὸ Βατικανὸ μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Πάπα. Ἔχετε τὴν ἐντύπωση ὅτι γράφτηκε ἀπὸ ἀνθρώπους γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Χριστός,  εἶπε, Ζητῆστε πρῶτα τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δὲν ὑπάρχει τίποτα ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πολιτική, τὰ δικαιώματα, τὶς ἐλευθερίες, τὰ ἴσα δικαιώματα, τὴν οἰκονομία, τὴν ἐκπαίδευση — μόνο ὅσοι τὰ ἀπολαμβᾶνουν, μποροῦν νὰ φτάσουν στὸν Παράδεισο. Καὶ οἱ λέξεις «Χριστός», «Ἐκκλησία» ἢ «Θεὸς» ἀπορρίπτονται στὸ ἔγγραφο, ἀναφέρονται μόνο ἀπὸ ἀνάγκη. Εἶναι ἡ πλήρης ἐκκοσμίκευση τῆς συνείδησης, καθαρὸς ὑλισμός.

Καὶ κοιτάξτε μόνο μὲ τί γεμίζουν οἱ παπικὲς ἐγκύκλιοι. Εἶναι συνήθως γεμᾶτες μὲ γενικὲς φράσεις γιὰ τὴν ἠθική, καὶ γιὰ ἕνα κατανοητὸ λόγο – γιὰ νὰ ζοῦμε καλὰ ἐδῶ, στὴ γῆ. Δὲν ὑπάρχουν χριστιανικὲς πνευματικὲς ἰδέες, ποὺ ἀπὸ μόνες τους μποροῦν νὰ προσδώσουν τὴ σωτήρια σημασία τῆς ἠθικῆς. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι ὑπὸ τὸν ἀντίχριστο στὴν παγκόσμια διακυβέρνησή του θὰ ὑπάρχει ἀπόλυτη ἠθική. Ὅλοι θὰ ἔχουν μικροτσίπ, καὶ κανεὶς δὲν θὰ μπορεῖ νὰ κλέψει τίποτα, γιὰ παράδειγμα, γιατί θὰ τιμωρηθεῖ ἀμέσως. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ὑποτάσσονται θὰ εἶναι «ἠθικοί», τὸ ἔγκλημα θὰ ἐξαφανιστεῖ, ἕνας φωτεινὸς «παράδεισος» θὰ ἔλθει γιὰ τρεισήμισυ χρόνια (Ἀποκ. 13:5). Ἔτσι θὰ εἶναι τὸ παγκόσμιο βασίλειο τοῦ ἀντιχρίστου, πρὶν ἀπὸ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ.

Καὶ βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη μία ἐντατικὴ προετοιμασία γιὰ αὐτό. Ἐδῶ εἶναι ἕνα ξεκάθαρο παράδειγμα. Σὲ ὁρισμένες καθολικὲς ἐκκλησίες στὴ Γερμανία ἔχει φτάσει στὸ σημεῖο νὰ διεξάγονται οἱ λεγόμενες μᾶζες τῶν ἀνόητων , ὅπου τόσο οἱ ἱερεῖς ὅσο καὶ οἱ ἐνορίτες καταβάλλουν ὅλη τους τὴν προσπάθεια σὲ ἄσεμνα ἀστεῖα, ἀνέκδοτα καὶ κωμικὲς γελοιότητες. Αὐτὴ εἶναι βλασφημία, αὐτὴ ἡ λεγόμενη χριστιανικὴ συνείδηση.

Πρόσφατα ἕνας γνωστός μου μοῦ εἶπε πὼς ἐπισκέφτηκε κάποτε τὸ τμῆμα παιδικῶν βιβλίων ἑνὸς καταστήματος στὴν Ἀγγλία καὶ σοκαρίστηκε μὲ τὰ ὀνόματα τῶν παιδικῶν βιβλίων: γιὰ βρυκόλακες, διάβολο, διαφθορά, σκοτεινὲς δυνάμεις, σκληρότητα, σαδισμὸ κ.λπ. τὸ ἴδιο συμβαίνει στὴ Μόσχα στὸ μεγάλο βιβλιοπωλεῖο στὸ Arbat! Ὅπως ἀποδεικνύεται, ὁ σκηνοθέτης καὶ ὁ κύριος εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτό. Ρίχνει τεράστια χρηματικὰ ποσά, γιὰ νὰ διαφθείρει ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν παιδική τους ἡλικία! Παντοῦ συνειδητά, ἐσκεμμένα ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ διαφθείρει τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴ βρεφικὴ ἡλικία! Θὰ μποροῦ­σαν πραγματικὰ οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴ καταλάβουν ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κάνει αὐτό; Θὰ μποροῦσε πραγματικὰ νὰ ἐπιβεβαιώνεται, βλέποντας δὲν βλέπουμε καὶ ἀκούγοντας δὲν ἀκοῦμε τὴν κυριαρχία τῶν σατανιστῶν στὸν λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο μας;! Ὑπάρχει μία ἀνοικτὴ δαιμονοποίηση τῆς συν­είδησης τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἐπιβεβαιώνουν τόσο οἱ ψυχολογικοὶ ὅσο καὶ οἱ πνευματικοὶ νόμοι: Ὅλα ὅσα λαμβάνουμε μέσῳ τῶν αἰσθήσεων, τῶν σκέψεων καὶ τοῦ μυαλοῦ μας εἶναι γιὰ πάντα ἀποτυπωμένα στὴν ψυχή μας, στὸ ὑποσυνείδητό μας, σὰν ἕνας ὑπολογιστὴς μὲ ἀτελείωτη μνήμη. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ φυσικὴ συνέπεια: Ἕνα οὐρλιαχτὸ προκαλεῖ ἕνα οὐρλιαχτό.

Θυμάστε τὸ βιβλίο τοῦ Alexandrov, ἑνὸς Ρώσου ποὺ ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴ Γαλλία, Ἀπὸ ἐμπειρίες σὲ ξένες χῶρες; Σὲ αὐτὸ ὑπάρχει ἕνα κεφάλαιο μὲ τίτλο, «Ἐλευθεροτέκτονες», στὸ ὁποῖο γράφει, «Ὁ Τεκτονισμὸς ἔχει ὡς μυστικὸ στόχο τὴν καταστροφὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ ὄχι ἄλλων θρησκειῶν». Εἶναι ἐνδιαφέρον ὅτι αὐτός, ἕνας κοσμικός, ἕνας ἄθεος, καταλήγει σὲ τέτοια συμπεράσματα. Γράφει τὸ ἴδιο πρᾶγμα γιὰ τὸν οἰκουμενισμὸ – τὸ κίνημα γιὰ τὴν ἑνότητα ὅλων τῶν χριστιανῶν σὲ μία ἐκκλησία. Πιστεύετε ὅμως ὅτι ἀναζητοῦν τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία μέσῳ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, γιὰ νὰ ἑνωθοῦν σὲ αὐτήν;  Ὅλες οἱ χριστιανικὲς κοινότητες καὶ σύλλογοι, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ διδασκαλία τους γιὰ τὴν πίστη, τὴν ἠθικὴ καὶ τὴν πνευματικὴ ζωή, ὑποτίθεται ὅτι ἁπλῶς ἀναγνωρίζουν ἡ μία τὴν ἄλλη ὡς Ἐκκλησία καὶ ἑνώνονται, δηλαδὴ δημιουργοῦν ἕνα εἶδος τρελῆς ἀνάμεικτης σαλάτας. Ξέρετε, ὑπάρχει τὸ φυσικὸ ἁμάρτημα τῆς πορνείας, ἀλλὰ ἐδῶ ἔχουμε τὸ ἴδιο εἶδος ἁμαρτίας, μόνο τῆς μυστικιστικῆς πορνείας, ὅταν οἱ ἄνθρωποι συγκεντρώνονται σὲ μία Ἐκκλησία, ὅπως στὴν κιβωτὸ τοῦ Νῶε. Ὑπῆρχαν καθαροὶ καὶ ἀκάθαρτοι (Γέν. 7:8). Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος προειδοποίησε: Καὶ τί συμφωνία μπορεῖ νὰ γίνη μεταξὺ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Βελίαλ; ἢ ποιὸ μερίδιο μπορεῖ νὰ ἔχει αὐτὸς ποὺ πιστεύει μὲ ἕνα ἄπιστο; (2 Κορ. 6:15). Πραγματικά, αὐτὴ ἡ λεγόμενη «εὐχαριστιακὴ κοινωνία» δὲν εἶναι ἑνότητα ἐν Χριστῷ ὡς Ἀλήθεια, ἀλλὰ βλασφημία. Αὐτὸ ἔχει πετύχει ἡ μασονικὴ ἰδεολογία καὶ ὁ οἰκουμενισμός.

Στὴν πραγματικότητα ὁ Οἰκουμενισμὸς καταδικάστηκε στὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ποὺ πραγματοποιήθηκε τὸ 1948 στὴ Μόσχα (βλ. τὸ βιβλίο, Acts of the Meeting of Heads and Representatives of Orthodox Churches in Connection With the 500 Anniversary of the Russian Orthodox Church’, Μόσχα, 1948).

Στὴν παροῦσα ἐποχὴ γίνεται ὁλοένα καὶ πιὸ προφανὲς ὅτι στὸν κόσμο, πρῶτα ἀπ’ ὅλα στὸν λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο, ἡ ἀνάπτυξη μὲ μεγάλη ταχύτητα δὲν εἶναι μόνο ἠθικὴ ἐξαθλίωση, ἀλλὰ καὶ δαιμονοποίηση τῆς ἀνθρωπότητας, ἡ ὁποία θὰ ἀποκαλυφθεῖ πλήρως καὶ θὰ ἐκπληρωθεῖ ὑπὸ τοῦ ἀντιχρίστου. Φυσικὰ θὰ ὀνομαστεῖ Μεσσίας, Ἀνώτατος Ἀρχιερέας, Βασιλιὰς τοῦ Κόσμου, κ.λπ. θὰ ὑψωθεῖ καὶ θὰ χριστεῖ σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς θέσεις ὡς ἐπικεφαλῆς ὅλων τῶν παγκόσμιων θρησκειῶν — ἢ ἀκριβέστερα, μίας ἑνοποιημένης παγκόσμιας θρησκείας. Ναί, ἐκεῖ θὰ εἶναι παρόντες καὶ οἱ ἐπικεφαλῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Θὰ ὁλοκληρώσει αὐτό, γιὰ τὸ ὁποῖο ἡ ἔκπτωτη ἀνθρωπότητα ἔχει προσπαθήσει νὰ πραγματοποιήσει σὲ ὅλη τὴν ἱστορία της: Θὰ δώσει σὲ ὅλους τοὺς σκλάβους (τὸ ὑπόλοιπο μέρος τῆς ἀνθρωπότητας) «ἄρτο καὶ θεάματα», καὶ στοὺς ἐκλεκτούς, ἀφάνταστο πλοῦτο. Καὶ τί ἄλλο χρειάζεται γιὰ ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἤδη ὑποκλίνονται στὸν Μπαφομὲτ γιὰ τὴ στέψη του καὶ ποὺ θὰ μετατραποῦν σὲ ἀνόητα βοοειδῆ καὶ θὰ γίνουν σὰν αὐτούς» (Ψαλμ. 48:13); Φίλοι μου, πρέπει νὰ προειδοποιήσουμε τοὺς ἄλλους, γιατί πολλοὶ δὲν τὸ ξέρουν, δὲν τὸ καταλαβαίνουν καὶ πρὸς μεγάλη τους κακοτυχία θὰ δεχθοῦν αὐτὸν τὸν ἀπατεῶ­να καὶ τὸν ἀπατεῶνα ὡς Χριστό.

• Ἀλλὰ ἡ πιὸ ἐνδιαφέρουσα προφητεία τοῦ ἀντιχρίστου, τὴν ὁποία περιμένουν πολλοί—ἄλλοι μὲ φόβο, ἄλλοι μὲ ἀνυπομονησία: Ὁ Χριστὸς εἶπε, ἦλθα ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατέρα μου καὶ δὲν μὲ δέχεσθε· ἂν ἔλθει ἄλλος ποὺ θὰ ἐπιδιώκει τὴν δόξα τοῦ ὀνόματός του, ἐκεῖ­νον θὰ τὸν ὑποδεχθεῖτε (Ἰω. 5:43). Αὐτὸν τὸν ἄλλον ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἀποκάλεσε ἀντίχριστο (Α΄ Ἰω. 2:18) καὶ γράφει γι’ αὐτόν: Ποιὸς εἶναι ψεύτης παρὰ αὐτὸς ποὺ ἀρνεῖται ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός; Εἶναι ὁ ἀντίχριστος, ποὺ ἀρνεῖται τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸ (Α΄ Ἰω. 2:18).

Αὐτὸ εἶναι μία καθολικὴ ὑποθήκη, θὰ εἶναι ὁ βασιλιὰς ὅλης τῆς γῆς, καὶ ὄχι μόνο κάποιας Ἀμερικῆς ἢ Ρωσίας γιὰ παράδειγμα.

Ἡ προφητεία τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου (Brianchaninov) γιὰ τὸ πῶς ὁ λαός μας μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ γίνει τὸ ὅπλο τῆς ἰδιοφυΐας τῶν μεγαλοφυιῶν, ποὺ τελικὰ θὰ φέρει σὲ ἐφαρμογὴ τὴν ἰδέα τῆς καθολικῆς μοναρχίας, δὲν εἶναι κούφια λόγια. Αὐτὸ δυστυχῶς εἶναι ἀρκετὰ πιθανό.

Ἂν θυμᾶστε τί συνέβαινε μὲ τοὺς ἀνθρώπους πρὶν ἀπὸ τὴν ἁγιοποίηση τοῦ Τσάρου Νικολάου Β΄, τότε θὰ καταλάβετε ὅτι ἀκόμη καὶ τότε, πρὶν τὴν ἁγιοποίησή του τὸν ἀποκαλοῦσαν «λυτρωτή», «πρῶτο δίκαιο», τὸν μεγαλύτερο ἀπὸ ὅλους τοὺς Ρώσους ἁγίους. Ἀκόμη καὶ οἱ Ἅγ. Σέργιος τοῦ Ραντόνεζ, Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ ὑποβιβάστηκαν στὴ δεύτερη θέση. Κοιτάξτε τὴν εἰκόνα καὶ μπορεῖτε νὰ δεῖτε ποιὸς στέκεται στὴν πρώτη θέση — ὁ μεγαλύτερος ἅγιος, καὶ αὐτὸς εἶναι! Γιατί; Γιατί εἶναι ἐπίγειος τσάρος. Ἄνθρωποι χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν στοιχειωδῶς τὸν περιμένουν, ἐκφράζοντας τὰ κρυφά τους ὄνειρα καὶ ἐπιθυμίες. Περιμένουν ἀκριβῶς ἕνα ἐπίγειο τσάρο—ὅπως ἀκριβῶς οἱ Ἑβραῖοι περίμεναν τὸν Μεσσία τους! Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀποτελεῖ μία ἀξιοσημείωτη ἐπιβεβαίωση τῶν προαναφερθέντων λόγων τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου (Brianchaninov). Παρεμπιπτόντως, ὁ Κωνσταντῖνος Λεόντεφ [ὁ Ρῶσος φιλόσοφος τοῦ τέλους τοῦ δέκατου ἐνάτου αἰώνα] ἔγραψε τὸ ἴδιο πρᾶγμα.

Ἔτσι, τώρα στεκόμαστε μπροστὰ σὲ αὐτὸ ποὺ θὰ ἔλεγα ὅτι εἶναι ὁ ἐνεργὸς σχηματισμὸς τοῦ μητρικοῦ διαλύματος, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι γεννιέται ὁ προαναγγελθείς, τρομερός, μαῦρος κρύσταλλος. Αὐτὸ εἶναι προφανὲς καὶ δὲν προκαλεῖ πλέον καμία ἀμφιβολία γιὰ πολλοὺς λόγους:

Οἱ ἐξαθλιώσεις τῆς ἀνθρώπινης φύσης ποὺ ἐμφυτεύονται μὲ τὴ βία στὸν λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο.

Διωγμοὶ κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ποὺ ἀποκτοῦν παγκόσμιο χαρακτῆρα (κάθε πέντε λεπτὰ ἕνας χριστιανὸς πεθαίνει, μόνο λόγῳ τῆς πίστης του).

Ἡ συσσώρευση διαφόρων τρομακτικῶν ὅπλων, ἱκανῶν νὰ καταστρέψουν ὁ,τιδήποτε ζεῖ στὴ γῆ, καὶ πιθανῶς τὸν ἴδιο τὸν πλανήτη.

Ἡ ἀκραία παγκόσμια πολιτικὴ ἔνταση στὸν κόσμο.

Ἡ ἴδια ἡ παγκοσμιοποίηση προχωρᾶ, ὅπως λένε τώρα, μὲ τὸν ἀμερικανικὸ τρόπο—δηλαδη μέσῳ τῆς ὑποκρισίας, τῆς βίας, τῶν πολέμων καὶ τῆς σκληρότητας. Ἁπλῶς δεῖτε τί κάνουν οἱ ΗΠΑ στὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο  δικό μας μέρος τοῦ κόσμου: Σερβία, Ἰράκ, Λιβύη, Συρία καὶ Οὐκρανία. Γενικά, εἶναι πραγματικὰ μία διαβολικὴ παγκοσμιοποίηση μὲ τὸν ἀμερικανικὸ τρόπο, ποὺ κάνει τὴ θέλησή της. Καὶ δὲν ὑπάρχει κανεὶς νὰ τὸ σταματήσει, γιατί βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη μία τρομερὴ συλλογικὴ ἐξασθένηση τοῦ ἀνθρώπινου πνεύματος. Καὶ ὅπου πεθαίνει τὸ πνεῦ­μα, ἐκεῖ ὅλο τὸ σῶμα ὑποφέρει καὶ ἀποσυντίθεται. Καὶ ἔτσι, τὸ σῶμα τοῦ κόσμου εἶναι ἤδη βυθισμένο σὲ σπασμούς. Αὐτοὶ οἱ σπασμοὶ γίνονται ὅλο καὶ πιὸ δυνατοί.

Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ βάλει τέλος στὴν τραγῳδία τῆς γῆς; Τί δυνατὰ λόγια λέει γιὰ αὐτὸν ὁ ἀπόστολος Παῦλος! Ἐὰν οἱ Χριστιανοὶ τουλάχιστον θὰ τὰ διάβαζαν: νὰ ἀποκαλυφθεῖ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ γιὸς τῆς ἀπώλειας. ποὺ ἐναντιώνεται καὶ ἐξυψώνει τὸν ἑαυτό του πάνω ἀπὸ ὅλα ὅσα λέγονται Θεὸς ἢ ποὺ λατρεύονται. ὥστε αὐτὸς ὡς Θεὸς νὰ κάθεται στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, δείχνοντας ὅτι εἶναι Θεός… Ἀκόμη καὶ αὐτός, τοῦ ὁποίου ἡ ἔλευση εἶναι μετὰ τὸ ἔργο τοῦ Σατανᾶ μὲ κάθε δύναμη καὶ σημεῖα καὶ ψεύτικα θαύματα (Β΄ Θεσ. 2:23–4, 9). Σὲ αὐτὲς τὶς δυνάμεις, τὰ σημάδια καὶ τὰ θαύματα ὑποκλίνεται ὁ Ὀρθόδοξος λαός μας. Κοιτάξτε τί συμβαίνει ὅταν φέρνουν ἐδῶ κάποιο ἱερὸ προσκύνημα, τί οὐρὲς σχηματίζονται. Καὶ ὁ κύριος λόγος γιὰ αὐτοὺς εἶναι, δυστυχῶς, καθόλου ἡ ἀναζήτηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς δικαιοσύνης Του (πρβλ. Ματθ. 6:33). Ὅλοι ἀναζητοῦν θαύματα. Πηγαίνετε στὴν σειρὰ τῶν ἀνθρώπων πρὶν ἀπὸ κάποιο ἱερὸ ναὸ καὶ ρωτῆστε ὁποιονδήποτε: «Γιὰ τί προσεύχεσαι;» Δὲν ἔχω καμία ἀμφιβολία ὅτι δὲν θὰ ἀκούσετε κανένα νὰ λέει κάτι σάν, «Προσεύχομαι νὰ ἐλευθερωθῶ ἀπὸ τὴ ματαιοδοξία, ἢ τὸ φθόνο, ἢ τὸ ψέμα», ἢ ἄλλα πάθη. Δὲν θὰ τὸ βρεῖτε. Θὰ ἀκούσετε: «Προσεύχομαι νὰ βρεῖ ἡ κόρη μου ἕνα καλὸ σύζυγο, νὰ γίνει δεκτὸς ὁ γιός μου στὸ ἰνστιτοῦτο, νὰ μὴ πίνει ὁ ἄντρας μου» καὶ οὕτω καθεξῆς. Μὲ μία λέξη, ἐνδιαφέρον μόνο γιὰ τὴν γήινη πλευρὰ τῆς ζωῆς.

Μᾶς ἐνδιαφέρει κυρίως ὄχι ἡ ψυχή, ἀλλὰ τὸ σῶμα. Δὲν χρειαζόμαστε τὸν Θεό, ἀλλὰ τὴ γῆ, τὴ φευγαλέα εὐημερία—αὐτὸ ποὺ ὑπόσχεται ὁ ἀντίχριστος.

Μία φορὰ σὲ μία διάλεξη σὲ μία ἐνορία ρώτησα τὸ κοινό: «Σὲ ποιὸν πρέπει νὰ προσ­ευχηθοῦμε ἐνάντια στὴ μέθη;» Ὅλοι μαζὶ ἀπάντησαν «στὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ Ἀνεξάντλητου Κυπέλλου». Εἶπα, «Σωστά, καὶ μὴ σκέφτεσαι κἄν νὰ προσευχηθεῖς ἐνώπιον τοῦ Βλαντιμίρ, τοῦ Καζάν, τοῦ Ἰβερὸν ἢ ἄλλων εἰκόνων τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Δὲν θὰ βοηθήσει.” Σὲ αὐτὸ φτάσαμε! Δὲν χρειαζόμαστε τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἕνα θαῦ­μα ἀπὸ μία εἰκόνα.

Ἔτσι ἀποδεικνύεται τὸ τί εἴδους Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ εἴμαστε, σὲ τί τρομερὴ τύφλωση ἔχουμε κολλήσει. Τρομερό, γιατί μὲ αὐτὴ τὴν κατανόηση τῆς πίστης μπορεῖ κανεὶς εὔκολα νὰ δεχθεῖ ὁποιονδήποτε μάγο, ἀπατεῶνα ἢ ὑποκριτὴ ὡς ἅγιο καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήσει, ἐγκαταλείποντας τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶπε: Αὐτὸς ποὺ ἔχει τὶς ἐντολές μου καὶ τὶς τηρεῖ, αὐτὸς εἶναι ποὺ μὲ ἀγαπᾶ. (Ἰω. 14:21). Ὁ ἀντίχριστος θὰ εἶναι ἀκριβῶς ἕνας τέτοιος ψεύτικος Χριστὸς καὶ ψευδοπροφήτης. Γιὰ τοὺς Ἑβραίους θὰ εἶναι ὁ ὑποσχεμένος Μεσσίας, ἀλλὰ γιὰ ἐκείνους τοὺς Χριστιανοὺς ποὺ περιμένουν ἕνα ἐπίγειο βασιλιὰ καὶ τὶς ἐπίγειες εὐλογίες, θὰ εἶναι ὁ Χριστὸς στὴ Δευτέρα Παρουσία Του. Και ὅλοι ὅσοι κατοικοῦν στὴ γῆ θὰ τὸν προσκυνήσουν, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα δὲν εἶναι γραμμένα στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς (Ἀποκ. 13:8).

Γιατί θὰ συμβεῖ αὐτό; Ὁ Ἀπόστολος Παῦ­λος ἐξηγεῖ: ἐπειδὴ δὲν δέχθηκαν νὰ ἀγαπήσουν τὴν ἀλήθεια, γιὰ νὰ σωθοῦν (Β΄ Θεσ. 2:10). Καὶ ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος (Μπριαντσάνινοφ) ἔγραψε: «Βρισκόμαστε σταδιακὰ κοντὰ στὸν καιρὸ ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτεται ἕνα εὐρὺ θέαμα ἀπὸ πολυάριθμα καὶ ἐκπληκτικὰ ψεύτικα θαύματα, ποὺ θὰ παρασύρουν στὴν καταστροφὴ ἐκεῖνα τὰ ἄθλια βρέφη τῆς σαρκικῆς νοημοσύνης, τὰ ὁποῖα θὰ μαγευτοῦν καὶ θὰ ἐξαπατηθοῦν ἀπὸ αὐτὰ τὰ θαύματα».

* Διάλεξις εἰς φοιτητὰς τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας.

Πηγή: orthochristian.com , orthodoxostypos.gr