Περί Ελλήνων, ελευθερίας και άλλων δαιμονίων

 1.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ: ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

  (Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος)

Κ.Σ.

2. Ο Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος (Titus Quinctius Flamininus) ήταν Ρωμαίος στρατηγός και πολιτικός, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδος κατά τον Δεύτερο Μακεδονικό Πόλεμο, που διεξήχθη με αντιπάλους το βασίλειο της Μακεδονίας υπό τον Φίλιππο Ε΄ και την Ρωμαϊκή Δημοκρατία (Res publica Romana)· ο πόλεμος έληξε με την ήττα του Φιλίππου, ο οποίος αναγκάσθηκε να αποσυρθεί από όλες του τις κτήσεις στην νότια Ελλάδα, Θράκη και Μικρά Ασία. Το 196 π.Χ., συμφωνήθηκαν οι όροι και σταμάτησε επίσημα ο πόλεμος (πηγή ιστορικών γεγονότων και 1η-2η φωτ.: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ Η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια). 

             Κατά τους αγώνες των Ισθμίων, ο Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος διεκήρυξε...

Επιβιβαζόμαστε στο πλοίο του παρελθόντος για το έτος 196 π.Χ. ,  με προορισμό την Κόρινθο και την εορτή των Ισθμίων. Όσοι δεν βρείτε θέση στο πλεούμενο, μείνετε στο παρόν· το ίδιο είναι, μην σκάτε!

 3.

  - Φθάσαμε στον προορισμό μας

 -Αποβιβασθείτε ή μείνετε στις θέσεις σας... στο παρόν.

 4.

 ΜΕ ΔΟΛΩΜΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ 

5. <<... Ας ανοίξωμε την σκηνήν... Κόσμος πολύς συνωστίζεται εκεί δια τα Ίσθμια, εορτήν αφιερωμένη εις τον Ποσειδώνα. Ξάφνου, ξεσπούν ιαχές τόσον ισχυρές, που, καθώς φθάνουν εις τον αέρα, ένα κοπάδι  πουλιών, που πετούσαν εις τον καταγάλανον  ουρανόν της Ελλάδος, πέφτει κάτω θανατωμένον από την ένταση των κραυγών. Αλλά γιατί?  Άλλοτε οι πολεμικές ιαχές των Σαλαμινομάχων συνέτριψαν τον στόλον  του Ξέρξου. Τώρα τι να συμβαίνη άραγε? Μήπως οι απόγονοι εκείνων υποδέχονται κανένα νικητήν? Ή μήπως ετοιμάζονται διά καμμίαν νικηφόρον εκστρατείαν?

Όχι. Ενθουσιάστηκαν δια την υπόσχεσιν της ελευθερίας. 

-Ελευθερίας? Από ποιούς? Και ποιός τους την δίνει?

-Από τους Έλληνας!...

Τους την δίνουν οι Ρωμαίοι!...

Ιδού η περίφημος αναγγελία του κήρυκος.

''Η σύγκλητος των Ρωμαίων και Τίτος Κοίντιος, στρατηγός ύπατος, καταπολεμήσαντες βασιλέα Φίλιππον και Μακεδόνας, αφιάσιν ελευθέρους, αφρουρήτους, αφορολογήτους, νόμοις χρωμένοις τοις πατρίοις, Κορινθίους, Φωκέας, Λοκρούς, Ευβοείς, Αχαιούς τους Φθιώτιδας, Μάγνητας, Θετταλούς, Περραιβούς''.

-Μα καλά, δεν είναι Έλλην ο Φίλιππος (Ε') της Μακεδονίας? Πώς οι Ρωμαίοι ελευθερώνουν  τους Έλληνας από τους Έλληνας?

-Δυστυχώς!...Έχομε φθάσει εις τέτοιον εκπεσμόν, ώστε να θεωρούμε τους αδελφούς εχθρούς, και τους εχθρούς μας ελευθερωτάς από τους αδελφούς μας. Παρακολουθήσατε με πόσην συνέπειαν εκφράζουν την ευγνωμοσύνην τους οι Έλληνες προς τους Ρωμαίους ''ελευθερωτάς''.

Η σκηνή εις την ιδίαν πόλιν, το 194 π.Χ., όπου ο ίδιος στρατηγός Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος έχει συγκαλέσει μεγάλην εθνικήν σύνοδον των Ελλήνων. Μιλάει ελληνικά και τονίζει εις τους Έλληνας ότι πρέπει να ομονοούν και να ευγνωμονούν την Ρώμην (!)

Και οι Έλληνες? Οι Έλληνες κλαίνε από αγαλλίασιν(!)

Δάκρυα χαράς, εκεί που ταίριαζαν θρήνοι! Χαίρονται την στιγμήν που έπρεπε τουλάχιστον με την σιωπήν να καλύψουν την οδύνην και το πένθος διά την εθνικήν συμφοράν.

Υπάρχουν στιγμές εις την Ιστορίαν, που ένα γέλοιο ή ένα κλάμα ή η εύγλωττος σιωπή σφυγμομετρούν την ποιότητα ενός λαού και σφραγίζουν μίαν εποχήν.

Ω! εκείνη η αγαλλίασις των Ελλήνων ενώπιον του Ρωμαίου κατακτητού!... Μοιάζει με το παραλήρημα του πυρετού, όταν πλέον η αρρώστεια έχει κυριαρχήσει εις τον οργανισμόν. Το να γελά κανείς, όταν η Πατρίδα καταποντίζεται, αυτό σημαίνει, πως έχει χάσει τον εαυτόν του.

Κλαίει και ο Φλαμινίνος από συγκίνησιν! Επέτυχε να εξαρθρώση την εθνικήν ενότητα των Ελλήνων και εις την ουσίαν να τους υποτάξη εις τους Ρωμαίους.>>.  

[Πηγή: το βιβλίο ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ (φωτο.3) της Ασημίνας Π. Δεδούση, εκδ.1969· παρατίθεται σε << >> απόσπασμα του  σχετ. κεφ. ''ΜΕ ΔΟΛΩΜΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ'' όπου και οι φωτογ. 4,5].  

                                                                                                                            Κ.Σ.