«Άναρχε Θεέ, Συ που δημιούργησες τον ουρανό, και θεμελίωσες την γη επάνω στα νερά.
Συ έδωσες τον ήλιο να φωτίζει τον κόσμο όλο και τα σύννεφα να βρέχουν.
Συ χαρίζεις άφθονα τα αγαθά σου επί δικαίους και αδίκους.
Συ ευεργετείς καλούς και κακούς, σαν ανεξίκακος και Πανάγαθος.
Άκουσε τώρα πλουσιόδωρε Βασιλεύ, την δούλη σου που σε παρακαλεί και όποιος μνημονεύει το μαρτύριο μου, προς δόξα του Αγίου Σου ονόματος, αξίωσε Τον να μην του αγγίξει ποτέ την οικογένειαν του ασθένεια κολλητική, ούτε το σπιτικό του αρρώστια θανατηφόρα.»
Κι ενώ η Αγία Βαρβάρα έλεγε την προσευχή αυτή άκουσε μια απόκοσμη γαλήνια, ουράνια φωνή να προσκαλεί κι αυτήν και την μάρτυς Ιουλιανή στην δόξα του ουρανού και να της υπόσχεται συγχρόνως ότι θα γινόταν πραγματικότης εκείνο που ζήτησε στην προσευχή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου