Ο Θεός θέλει την προσευχή της καρδιάς μας και όχι των χειλέων μας

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
«Ὅλες οἱ ἀρετὲς βοηθοῦν τὸν νοῦ στὸν ἔρωτα πρὸς τὸν Θεό, περισσότερο ὅμως ἀπὸ ὅλες ἡ καθαρὴ προσευχή. Διότι, πετώντας κανεὶς μὲ αὐτὴν πρὸς τὸν Θεό, μεταφέρεται ἔξω ἀπὸ ὅλα τὰ πράγματα τοῦ κόσμου».

Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής

Ν ο η μ α τ ι κ ή   π ρ ο σ έ γ γ ι σ η

Νηστεία χωρίς καθαρή προσευχή είναι άνθος που δεν δίνει καρπό. Είναι προσάναμμα που δεν ανάβει φλόγα.

Η αληθινή προσευχή δεν είναι επίτευγμα δικό μας. Δωρίζεται από τον Θεό. Κι όταν ενεργείται ταπεινά στην καρδιά μας, η ψυχή και το σώμα αγιάζονται και σμιλεύονται στο θείο εργαστήρι της.

Το κλειδί για να ανοίξει η πόρτα της επικοινωνίας μας με τον Θεό, αν Εκείνος το επιτρέψει, σύμφωνα με όλους τους νηπτικούς Πατέρες, είναι η παραδοχή της αναξιότητάς μας. Η ομολογία της μηδαμινότητάς μας είναι το καλύτερο εφαλτήριο για να ανυψωθεί ψηλά η προσευχή μας.

«Στώμεν καλώς». Το ταπεινό και σεμνό πλησίασμά μας στον Κύριο με την ειλικρινή προσευχή είναι το θεμέλιο και η προϋπόθεση για να έχει η προσευχή μας παρρησία στον Ύψιστο.

Το μυστικό για να εισακουστεί η προσευχή μας είναι η αυτοκατηγορία. Αυτομεμψία την ονομάζουν οι Πατέρες. «Μέμφομαι» σημαίνει επιτιμώ, ονειδίζω, ψέγω, κατηγορώ κατακρίνω. Και αυτομεμψία είναι η αυτοκατάκριση. Το να κατηγορεί κανείς τον εαυτό του μυστικά στην προσευχή του.

Αν το επιχειρήσουμε αυτό με ειλικρίνεια και ταπείνωση έρχoνται δάκρυα κατάνυξης, θεία παρηγοριά, καύσις καρδίας, αλλοίωση, χαρά και χάρη, καθήλωση μελών, θείος έρως και άλλα πνευματικά μεγαλεία που τα γεύτηκαν οι Άγιοι Πατέρες και τα φανερώνουν για τον παραδειγματισμό και ημών των αδαών και αναξίων.

Ο Θεός θέλει την προσευχή της καρδιάς μας και όχι των χειλέων μας. «Υιέ μου, δός μοι σήν καρδίαν» (Παρ. κγ’ 26).

Ο Άγιος Πορφύριος συνιστούσε σε όσους έλεγαν την ευχή μηχανικά, ενώ ο νους τους περιπλανιόταν στα βιοτικά, πώς θα ήταν καλύτερα να μην την λένε. Διότι κάτι τέτοιο δίνει δικαιώματα στον πονηρό, ώστε να επιτίθεται με πλεκτάνες και πειρασμούς προκαλώντας αμαρτωλές πτώσεις, λύπη και πλάνες.

«Γέροντα κάνε να έχουμε καθαρή προσευχή» παρακαλούσαν οι μοναχές τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Παράκληση που παραξενεύει τους αδαείς.

Σημαίνει: «Κύριε δος μας την αίσθηση και την καρποφορία της καρδιακής προσευχής. Την αίσθηση πως κινείται η καρδιά μας προς τον Θεό.

Δος μας τη γλυκύτητα της  θείας αγάπης που δεν είναι νεκρό γράμμα ξύλινων λόγων αλλά βίωμα καρδιάς, πνοή Πνεύματος Αγίου,  ευλογία Θείας Χάρης, φωτισμός και αγιασμός.

Κάνε να φύγει η ξηρασία από την καρδιά και τα βλέφαρά μας. Να μαλακώσει η σκληροκαρδία και η τραχύτητα. Να βιώσουμε τη θεία επίσκεψη στην ταλαιπωρημένη από τις δοκιμασίες ψυχή μας».

Τα γνώριζαν αυτά οι μαθήτριες του οσίου γέροντος και σύγχρονου διδασκάλου της νοεράς προσευχής.

Και πότε ενεργείται η καθαρή προσευχή; Όταν με τη συνεχή επίκληση του ονόματος του Χριστού μας, καταφέρει ο νους να κατέβει στην καρδιά σταματώντας τις άσκοπες περιπλανήσεις. Κι αφού αγκιστρωθεί εκεί  να ενωθεί μυστικά, απλά και απαλά, κατά τον Άγιο Πορφύριο, με τη Θεία παρουσία μέσα μας.

Και νους δεν είναι το μυαλό ή η διάνοια αλλά το μάτι της ψυχής, η γέφυρά μας με τον Θεό Πατέρα.

Μόνοι μας δεν μαζεύουμε εύκολα τον νου από τις περιπλανήσεις του στους περισπασμούς του βίου. Γι΄αυτό και δεν είναι εύκολο να έχουμε καθαρή προσευχή. Αν μας ελεήσει ο Κύριος,  μόνο τότε αξιωνόμαστε να δεχτούμε τη θεία μεταμόρφωση στις ψυχές μας.

Για να ανθίσει η προσευχή του Ιησού στο περιβόλι της καρδιάς μας και να μην την πνίγουν τα αγριόχορτα των παθών μας χρειάζεται υγιής ζήλος,  καθαρότητα βίου και λογισμών καθώς και συνεπής μυστηριακή ζωή μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Είθε ο Πανάγαθος Θεός να δωρίσει το χάρισμα της καθαρής προσευχής σε όσους προσευχόμενους το ζητούν με θέρμη, ταπεινό φρόνημα και καθαρή καρδιά.

Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής

Περί αγάπης, Εκατοντάς πρώτη (11)

πηγη: http://agiopneymatika.blogspot.com