Θαύμασα την πίστη του αγροφύλακα και την Πρόνοια της Παναγίας!

Το διάστημα εκείνο που παρέμεινε ένας Μοναχός [Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης]  σ’ ένα μοναστήρι της Ηπείρου, είχε γνωρίσει έναν πολύτεκνο αγροφύλακα με δώδεκα παιδιά, ο οποίος υπηρετούσε σ’ ένα χωριό 4.30 ώρες ποδαρόδρομο μακρυά από την κωμόπολη που έμενε η οικογένειά του.

Επειδή ο δρόμος για χωριό περνούσε από έξω της Μονής, περνούσε και πηγαίνοντας, αλλά και ερχόμενος. Όποτε έρχονταν από το χωριό για να πάη στο σπίτι του με παρακαλούσε να ανάψη ο ίδιος τα κανδήλια και τον άφηνα.

Αν και έχυνε τα λάδια, αλλά προτιμούσα να καθαρίσω μετά τις πλάκες του Ναού, παρά να τον λυπήσω. Πάντα όμως όταν έφευγε, αφού άναβε τα κανδήλια έξω από το Μοναστήρι περίπου 300 μέτρα έριχνε και μια ντουφεκιά!

Αυτό δεν μπορούσα να το εξηγήσω! Μέχρι που αναγκάσθηκα να τον παρακολουθήσω εξ αρχής. Αφού άναβε λοιπόν τα κανδήλια στο Ναό, έβγαινε και στον Νάρθηκα, άναβε και την κανδήλα που ήτο πάνω από την πόρτα, βουτούσε το δάκτυλο του στην κανδήλα, γονάτιζε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, άπλωνε τα χέρια του και έλεγε:

“Παναγία μου, 12 παιδιά έχω οικονόμησέ τα λίγο κρέας”. Άλοιφε και το στόχαστρο στην κάνη του ντουφεκιού του με λαδάκι που είχε στο δάκτυλο και έφευγε. Έξω από το Μοναστήρι τον περίμενε το αγριοκάτσικο, όπως ανέφερα περίπου 300 μέτρα της Μονής, μια και κάτω.
Το έγδερνε κάτω σε μια σπηλιά και το πήγαινε στα παιδιά του. Αυτό γινόταν συνέχεια και θαύμασα την πίστη του αγροφύλακα και την Πρόνοια της Παναγίας!

Από το βιβλίο του Οσίου Παϊσίου Αγιορείτη, “Ωφέλιμες Διηγήσεις”, έκδοση Ιεράς Μονής Αγίου Ιλαρίωνος, Πρόμαχοι Αριδαίας.


πηγη: http://www.pemptousia.gr/