Ήταν το καλοκαίρι του 1995. Ο Μάριος και εγώ ζούσαμε στην Αθήνα. Μας απασχολούσε και τους δύο μια μεγάλη εταιρεία της Θεσσαλονίκης στον τομέα των ζαχαρωδών προϊόντων και είχαμε αναλάβει το στήσιμο των καταστημάτων και την προώθηση των προϊόντων της σε Πανελλήνια βάση.O Μάριος και εγώ είχαμε γνωριστεί στη Θεσσαλονίκη κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Οικονομικός μετανάστης από τη Αλβανία είχε έλθει το 1993 στην Ελλάδα για αναζήτηση μιας καλλίτερης τύχης αφού περπάτησε 11 μέρες μέσα από τα βουνά.Τότε ήταν που γνωρίσαμε με την βοήθεια ενός καλού μας φίλου τον ΄Άγιο της Μάκρης.Καλή του ώρα του Περικλή όπου και αν βρίσκεται του χρωστάω πολλά που μου έκανε αυτή την μεγάλη πνευματική γνωριμία. Ένα τεράστιο δώρο ζωής. Πήγαμε στο μοναστήρι για να προσευχηθούμε για τον φίλο μου τον Περικλή που αντιμετώπιζε και αυτός ένα μεγάλο πρόβλημα και εκεί έγινε η δική μου πνευματική Ανάσταση. Παρ' όλο που η δουλεία μας ήταν καλή και κερδίζαμε αρκετά χρήματα τα χρέη μου από την παλιά μου επιχείρηση δεν φαινόταν να τελειώνουν.
Ο Μάριος όταν συγκεντρώνονταν ένα σοβαρό ποσό ερχόταν στη Θεσσαλονίκη πλήρωνε κάποια από αυτά και μετά ερχόταν ξανά στην Αθήνα και συνεχίζαμε πάλι.Αγαπιόμασταν με πολύ και με ειλικρινή αγάπη και παρ όλη την μεγάλη διαφορά ηλικίας που μας χώριζε είχαμε τεράστιο δέσιμο και τεράστιο ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο. Μια αγάπη που δύσκολα μπορεί να βιώσει κανείς στις μέρες μας και που όλοι θα ήθελαν να ζήσουν. Μια αγάπη με αυτοθυσία ειλικρίνεια και καλοσύνη . Μια σπάνια αγάπη.Ώσπου μια μέρα σε κάποιο από τα ταξίδια του Μάριου στη Θεσσαλονίκη για να πληρώσει κάποιο χρέος ο Μάριος δεν ξαναγύρισε στην Αθήνα. Aφού πλήρωσε το χρέος έφυγε στην συνέχεια στην Αλβανία και από εκεί ξαφνικά και χωρίς να μου έχει πει τίποτε βρέθηκε στην Ελβετία με έναν εξάδελφο του, από όπου μου τηλεφώνησε για να μου ανακοινώσει ότι θα ξαναγύριζε πίσω μόνο όταν θα συμπλήρωνε όλο το ποσό που εγώ χρωστούσα στο Δημόσιο για να με βοηθήσει να πληρώσω τα χρέη μου. Η δουλεία που είχε βρει για να το κάνει αυτό ήταν και επικίνδυνη και παράνομη.
Όταν μου τηλεφώνησε και μου είπε τι είχε σκοπό να κάνει και που είχε μπλέξει άρχισα να ουρλιάζω στο τηλέφωνο και να τον παρακαλώ με δάκρια να γυρίσει πίσω. Τίποτε δεν άξιζε τόσο μεγάλη θυσία ούτε καν η ζωή μου. Του είπα πως θα πέθαινα αν έκανε κάτι τέτοιο και πως τίποτε στον κόσμο δεν άξιζε περισσότερο από την ζωή του που εκείνη τη στιγμή θυσίαζε για να βοηθήσει εμένα. Του είπα πως η απόφαση του αυτή να κάνει μια τόσο επικίνδυνη και παράνομη δουλειά, που ούτε στο χαρακτήρα ούτε στο ήθος του ταίριαζε και βέβαια ούτε και στο δικό μου, θα με σκότωνε. Όμως ότι και να του έλεγα δεν τον έπειθα με τίποτε. Σε κάποια στιγμή μου τηλεφώνησε πάλι και μου είπε πώς στο σπίτι που τον φιλοξενούσε στην Ελβετία άνοιξε ένα ντουλάπι και βρήκε μέσα όπλα κάθε είδους. Με έπιασε πανικός και τρόμος. Αν ήξερα που ήταν θα έφευγα αμέσως για Ελβετία για να τον σταματήσω και να τον φέρω πίσω. Ήξερα πλέον ότι είχε μπλέξει πολύ άσχημα. Ήξερα πως εκεί που είχε πάει ήταν με ανθρώπους αδίστακτους, με ανθρώπους που δεν αστειεύονταν.
Μέναμε στην Γλυφάδα. Το αεροδρόμιο ήταν 10 λεπτά από το σπίτι μας όμως και να τα κατάφερνα να βρω εισιτήριο και να πάω στην Ελβετία δεν μου έλεγε που ήταν. Δεν ήξερα που να πάω . Έπρεπε ο ίδιος να πειστεί να γυρίσει πίσω αν βέβαια μπορούσε να γυρίσει πίσω μετά από όσα είχε δει και είχε μάθει. Τα παρακάλια μου και οι απειλές μου πώς ποτέ δεν θα δεχόμουν αυτά χρήματα που ήθελε να βγάλει με κίνδυνο της ζωής του δεν φαινόταν αρκετά για να σταματήσουν την απόφαση του. Τόσο πολύ με αγαπούσε που φαινόταν διατεθειμένος να θυσιαστεί για μένα. Τι λέω διατεθειμένος, ήταν αποφασισμένος!
Απελπίστηκα και τότε σκέφτηκα τον Άγιο της Νέας Μάκρης, τον Άγιο Έφραίμ. Πήρα το αυτοκίνητο μου και έτρεξα με αγωνία να τον παρακαλέσω να με λυπηθεί και να γυρίσει πίσω τον αγαπημένο μου. Ήξερα πως θα το κάνει το πίστευα με όλο μου το είναι, ήταν η τελευταία μου ελπίδα. Πήγα στο μοναστήρι απόγευμα λίγο πριν κλείσει, έσκυψα στο Άγιο του λείψανο και έκλαψα με σπαραγμό. Τα δάκρια μου πλημμύρισαν το πρόσωπο μου και την Αγια λειψανοθήκη ολόγυρα. Τον ικέτεψα με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Κατέθεσα εκεί όλη μου την πίστη και την αγάπη μου σε Αυτόν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνες τις στιγμές. Έκλαιγα σαν μωρό παιδί και τον παρακαλούσα όπως ένα παιδί τον πατέρα του. Και Εκείνος με άκουσε . Το ήξερε και ο Άγιος μου ότι ο Μάριος κινδύνευε κα τον γύρισε πίσω σε τρεις μέρες!!!! Όσο και αν φαίνεται απίστευτο Τον γύρισε πίσω σε τρεις μέρες. Αυτό είναι το μεγαλείο της προσευχής και του Γοργοϋπήκου 'Αγίου Εφραίμ. Τόσο Γρήγορος και Θαυματουργός είναι.
Το θαύμα το έκανε και ο Μάριος είχε ξεκινήσει ήδη το ταξίδι της επιστροφής. Μια περιπετειώδης και επικίνδυνη επιστροφή που θα την θυμόμαστε μια ζωή. Όμως γύρισε πίσω και αυτό έχει σημασία. Μέχρι εδώ η ιστορία μοιάζει απλή και συνηθισμένη. Έτσι θα ήταν αν δεν υπήρχε η εξής συνέχεια: Μία εβδομάδα αφ ότου έφυγε ο Μάριος από το σπίτι στην Ελβετία και από τους ανθρώπους που είχε μπλέξει κάποιοι άλλοι Αλβανοί, αντίπαλων συμφερόντων, σκότωσαν μέχρις ενός όλους τους παρ' ολίγον συντρόφους του Μάριου. Ξεκαθάρισμα συμμοριών είπαν. Ο Μάριος θα ήταν μέσα σε αυτούς που σκοτώθηκαν αν δεν είχε μιλήσει ο Άγιος Εφραίμ στην καρδία του και δεν τον γύριζε πίσω. Ο Μάριος θα είχε σκοτωθεί από το καλοκαίρι του 1995 αν ο Άγιος δεν με είχε λυπηθεί και δεν του είχε σώσει την ζωή. Δεν υπάρχουν λόγια για να Τον ευχαριστήσω για το καλό που μας έκανε.
Ποτέ δεν θα υπάρξουν λόγια η και πράξεις αρκετές για να Τον ευχαριστήσω. Όμως από τότε ζω για να Τον δοξάζω, να Τον πιστεύω και να Τον αγαπώ. Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ! Μόλις γύρισε ο Μάριος πήγαμε μαζί στο μοναστήρι για να Τον ευχαριστήσουμε για την σωτηρία της ζωής του. Εδώ ο Άγιος ξανάβαλε το χέρι Του για να μας δείξει, να μας επιβεβαιώσει πως ήταν κοντά μας και μας προστάτευε. Ο Μάριος λίγες μέρες μετά την σωτηρία της ζωής του κέρδισε στο λόττο 1 εκατομμύριο δραχμές. Ήταν η επιβεβαίωση πως ο Άγιος ήταν κοντά μας και πώς όλα μας τα παρείχε και για όλα φρόντιζε για μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό το μέγα θαύμα ως το τέλος της ζωής μου. Έχω διαβάσει πολλά από τα θαύματα του και έχω συγκλονιστεί.
Όμως άλλο να διαβάζεις και άλλο να έχεις ο ίδιος βιώσει κάτι σαν και αυτό που ζήσαμε εγώ και ο αγαπημένος μου. Δοξασμένος να είσαι Άγιε μου στους αιώνες και να βοηθάς εμάς τους ανάξιους δούλους σου. Έχεις την Αγάπη και το θείο χάρισμα από τον Χριστό μας να κάνεις μεγάλα θαύματα εκεί που όλα μοιάζουν πως έχουν χαθεί. Ευτυχισμένος ο κάθε άνθρωπος που έχει την τύχη να πιστέψει στην χάρη Σου. Αληθινά πλούσια τα ελέη του Μεγαλοδύναμου Θεού στον κάθε πιστό Χριστιανό και στις ανάγκες της καθημερινότητας του. Ευλογημένο το Άγιο όρος των Αμμώμων, αληθινά τόπος ιερός και ευλογημένος. Καταφύγιο και προστασία για τον κάθε Χριστιανό που δοκιμάζεται στην ζωή. Ο Μάριος και εγώ, ειδικά εγώ, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτή την μεγάλη βοήθεια που μας έδωσες Άγιε μου. Σε κάθε μεγάλο μας πρόβλημα και δυσκολία τον επικαλούμαστε για να μας βοηθήσει.
Έχουμε δοκιμαστεί πολύ αλλά η αγάπη μας δεν έσβησε ποτέ και ούτε ποτέ θα σβήσει. Ζήσαμε μαζί 14 περίπου χρόνια μακάρι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο αυτό να γνωρίσουν μια αγάπη σαν την δική μας. Με πόνο ψυχής και πραγματική αλληλεγγύη και συντροφικότητα. Προστάτευε ο ένας τον άλλο, βοηθούσε ο ένας τον άλλο σεβόταν ο ένας τον άλλο και οι δυο αγαπούμε και τιμούμε τον Άγιο της Μάκρης γιατί με το θέλημα Του ζήσαμε 14 χρόνια μαζί. Γιατί ήταν η δική Του βοήθεια που του έσωσε την ζωή και τον γύρισε πίσω κοντά μου. Προσεύχομαι στην χάρη Του να μας έχει πάντα καλά και πάντα κάτω από την προστασία Του. Πιστεύω ακλόνητα στην Δύναμη Του πως θα μας έχει πάντα μαζί και πάντα ευτυχισμένους. Μας το έχει αποδείξει άλλωστε με το Μεγάλο Του θαύμα πως μας θέλει μαζί. Ακόμη και τώρα που η ζωή μας έφερε μια μεγάλη δοκιμασία δεν έχουμε παύσει να αγαπιόμαστε και να πονάμε ο ένας για τον άλλο. Τον πιστεύει Το σέβεται και Τον αγαπά όσο και εγώ.
Άγιε και προστάτη μας σκέπε φρούρει επίβλεψον τους ταπεινούς σου δούλους ίνα κατά χρέος και πίστη αιώνια Σε δοξολογούμε. ΑΜΗΝ.
Με ευγνωμοσύνη
Μάριος και Άσπα
πηγη:http://artoklasia.blogspot.ca
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου