Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Σοκαριστική Εξομολόγηση: Για 15 χρόνια έθαβε μωρά από εκτρώσεις μέχρι που…


Επί 15 χρόνια έθαβε μώρα. Τα μωρά από το μαιευτήριο των εκτρώσεων. Αλλά όταν οι μητέρες ήρθαν σ ‘αυτόν, έκανε κάτι απίστευτο …
Ήταν το έτος 2001 όταν ο Tong Phuoc Phuc από το Βιετνάμ πήγε με την έγκυο γυναίκα του στο νοσοκομείο, περιμένοντας την να γέννησει. Ενώ περίμεναν, παρατήρησε ότι άλλες έγκυες γυναίκες πήγαιναν σε ένα δωμάτιο και αργότερα έβγαιναν με δάκρυα στα μάτια τους από εκεί.
Ο Tong χρειάστηκε λίγο καιρό για να καταλάβει τι συνέβαινε. Όταν συνειδητοποίησε ο ίδιος τι έκαναν οι γυναίκες σε εκείνο το δωμάτιο, σοκαρίστηκε και η καρδιά του ράγισε καθώς κατάλαβε ότι αυτά τα παιδιά καταδικαστήκαν να μην έρθουν στον κόσμο και το χειρότερο, δεν τους έδιναν καν το δικαίωμα για μια απλή κηδεία. Ετσι αποφάσισε να πάρει τα παιδιά και τουλάχιστον να τα θάψει όπως τους άξιζε και όπως άξιζει σε κάθε άνθρωπο επάνω στην Γή.

Ο Tong κλαίει την ώρα που θάβει τα μώρα.


«Το κάνω αυτό γιατί σκέφτομαι ότι όλα τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να ζήσουν, να διασκεδάσουν, να πάνε στο σχολείο, να τρώνε γλυκά, απλά να αγαπηθούν. Αυτά τα παιδιά (εδώ) έχουν χάσει αυτά τα προνόμια. Το μόνο που μπορώ τουλάχιστον εγώ να τους δώσω είναι μια ταφή», δήλωσε ο Tong.


 Ο Tong θάβει κάθε έμβρυο.
Αυτός ο πρώην εργάτης στις οικοδομές αγόρασε με τις αποταμιεύσεις του, ένα κομμάτι γης και άρχισε να θάβει εκεί τα νεκρά μωρά. Στην αρχή, η γυναίκα του νόμιζε ότι είχε χάσει το μυαλό του αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα κατανοήσε πόσο σημαντικό ήταν το νεκροταφείο για αυτά τα αγέννητα μώρα.


Η ημερομηνία που δείχνει πότε ο Tong πήρε τα έμβρυα από την κλινική.


Ο Tong στο «νεκροταφείο αγέννητων».


Το «νεκροταφείο αγέννητων».

Περίπου 10.000 έμβρυα είναι στο νεκροταφείο.
Σε αυτό το ειδικό νεκροταφείο έχουν ταφεί πάνω από 10.000 μωρά, αλλά η ίδια η κηδεία δεν ήταν ο στόχος του: «Επιδιώκω με τις εικόνες που θα βλέπουν οι επίδοξες μητέρες μήπως αλλάξουν τις αντιλήψεις τους για το έγκλημα των εκτρώσεων».


Πολλές «ταφόπετρες» χρηματοδοτήθηκαν από τους γονείς των μωρών. Παίρνουν ένα δοχείο, γράφουν το όνομα και τοποθετούν μαζί με μια μικρή ταφόπετρα.
«Πιστεύω ότι αυτά τα έμβρυα έχουν ψυχή. Δεν θέλω να είναι περιπλανώμενες ψυχές», λέει ο Tong.


Ο Tong θέλει οι γυναίκες να έρχονται εδω στο νεκροταφείο και με την εικόνα αυτήν που θα αντικρίζουν να σταματήσουν να κάνουν εκτρώσεις.
Πιστεύει ότι πολλές νέες γυναίκες είναι απελπισμένες και εκτός από την λύση των αμβλώσεων δεν γνωρίζουν άλλο τρόπο. Μια μέρα μια νεαρή γυναίκα ήρθε σ ‘αυτόν. Έκλαιγε και του είπε ότι οι γονείς της θα την ανάγκαζαν να κάνει έκτρωση και εκείνος τη συμβούλεψε να το κρατήσει και θα τη βοηθούσε.


Ο Tong προσεύχεται εδώ για τα μώρα.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ο Tong δεν ήθελε να είναι μόνο νεκροθάφτης. Συζητούσε με γυναίκες που ήθελαν να τερματίσουν την εγκυμοσύνη τους, και προσπαθούσε να τις πείσει και να τις συμβουλεύσει να μην το κάνουν.


Κάποιες γυναίκες αποφάσισαν τελικά με την επιμονή του Tong να κρατήσουν τα παιδιά παρόλο που στην συνεχεία έχαναν τους συντρόφους τους, ενώ άλλες που φοβούνταν να το πουν στους γονεις τους βρήκαν πραγματικό καταφύγιο στον Tong.


Ο Tong άρχισε αργότερα να υιοθετεί παιδιά.


Από το 2004 ο Tong υιοθέτησε πάνω από 100 μώρα. Ο αρχές δεν αναγνωρίζουν το ίδρυμα του σαν ορφανοτροφείο και για αυτόν τον λόγο δεν έχει την δυνατότητα να δώσει παιδιά για υιοθεσία. Ο μεγάλος στόχος του και οι προσπάθειες του παρέμεναν να φροντίζει στο να ενώνει τα παιδιά με τις μητέρες τους και αν ήταν δυνατό ακόμη καλύτερα να γυρίσουν στις φυσικές τους μητέρες.


Πολλές επίδοξες μητέρες είναι απελπισμένες και δεν ξέρουν που να πάνε. Έτσι ο Tong τους προτείνει να μείνουν μέχρι τη γέννηση του μωρού με τον ίδιο και την σύζυγό του. Πολλές γυναίκες ήταν σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση και δεν μπορούσαν να φροντίσουν τα μωρά τους. Τοτε ο Tong έκανε κάτι εντελώς ανιδιοτελές: Υιοθέτησε ο ίδιος τα παιδιά και υποσχέθηκε να αναλάβει τη φροντίδα τους μέχρι που οι μητέρες θα ήταν αργότερα σε θέση να τα φροντίσουν οι ίδιες.


Καθαρές πάνες, που στεγνώνουν στον κήπο του Tong.


Ο Tong και τα παιδιά του.


Χωρίς αυτόν αυτά τα παιδιά δεν θα έβλεπαν ποτέ το φώς.
Ο Tong και η σύζυγός του φροντίζουν με πολύ αγάπη σαν να τα είχαν γέννησει οι ίδιοι, περισσότερο από 100 υιοθετημένα παιδιά.. Ο Tong δυσκολευόνταν με τα ονόματα και σκέφτηκε ένα πρακτικό σύστημα. Όλα τα αγόρια θα έπαιρναν την ονομασία “Vinh” και όλα τα κορίτσια “Ταμ” (καρδιά), (αξιοπρέπεια)και φυσικά με το επίθετο της μητέρας τους η σε άλλες περίπτωσεις και με το δικό του επίθετο.


Πολλά από τα παιδιά κατάφερε και σήμερα ζουν με τις φυσικές μητέρες τους. Άλλα τα πήραν τα κρατικά ορφανοτροφεία για να μπορούν νομικά να υιοθετηθούν. Και πολλά μένουν ακόμα και σήμερα με τον Tong.
Η φροντίδα τόσων πολλών παιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά ο Tong αγαπά το ρόλο του ως πατέρας: «Θα συνεχίσω το έργο αυτό μέχρι την τελευταία μου πνοή. Ελπίζω ότι τα παιδιά μου θα συνεχίσουν το έργο μου, και δεν θα αφήσουν αυτές τις ψυχές να χαθούν άδικα».


Πολλοί εθελοντές έρχονται και βοηθούνε στο έργο του Tong, ακόμα διδάσκουν μαθήματα στα παιδιά ενώ τα μεγαλύτερα πηγαίνουν σχολείο.
Είναι αξιοθαύμαστο να βλέπει κανείς τόσα πολλά βλέμματα ευτυχισμένων παιδιών αλλά και δύσκολο να γνωρίζει ότι όλα αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να είχαν καταλήξει στο νεκροταφείο αν αυτός ο ευλογημένος άνθρωπος δεν τα έσωζε.
Όταν ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα είπε «ας δημιουργήσωμεν τώρα τον άνθρωπον». Μόνο στην πλάση του ανθρώπου  ο Θεός μίλησε με αυτόν τον τρόπο όταν δημιούργησε τον φυσικό κόσμο.

Αυτό έγινε για να δωθεί έμφαση στον Θεό και στη σχέση του με την ανθρώπινη οικογένεια. Η αγάπη μεταξύ των δύο συζύγων μαζί με την αγάπη του Θεού εκχύνονται και δημιουργούν μια παιδική ψυχή. Ο Ιησούς Χριστός, ο Μονογενης Υιος του Θεου, η σωτηρία μας, ανήκει στην Αγία Οικογένεια του Ιωσήφ και της Μαρίας.
Η θεϊκή αγάπη απορρέει από τον αιώνιο Τριαδικό Θεό, τα παιδιά δημιουργούνται από την αγάπη του αντρός και της γυναίκας και η σωτηρία της ανθρωπότητας ξεκινάει από την Αγία Οικογένεια. Ενώ εμείς οι χριστιανοί καλούμαστε να μιμηθούμε τον Χριστό, ο Θεός επίσης όρισε οι γυναίκες να μιμούνται το παράδειγμα της Παναγίας.




ΘΕΙΑ ΑΝΑΒΑΣΙΣ - ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ


Αντί Επιλόγου

Αναγκαιότατον Υπόμνημα


Ω  κατησχυμένε άνθρωπε, καί πάσης κολάσεως άξιε, εδαπάνησας πάσας τάς ημέρας τής ζωής σου είς ανοησίας, αλλά παραφυλάττου τουλάχιστον κατά ταύτην τήν ημέραν, ήτις υπάρχει η τελευταία τών ημερών σου, τάς οποίας διήλθες ματαίως, χωρίς νά πράξης καλόν τι έργον, καί αί οποίαι επλούτισαν από κακίας.


Ο διάβολος είναι κουτός - Άγιος Παΐσιος


- Γνωρίζει, Γέροντα, το ταγκαλάκι τί έχουμε στην καρδιά μας; Ακόμη αυτό έλειψε, να γνωρίζη και καρδιές! Μόνον ο Θεός είναι καρδιογνώστης και μόνο σε ανθρώπους του Θεού αποκαλύπτει ορισμένες φορές ο Θεός – για το καλό μας – τί έχουμε στις καρδιές μας. 

Το ταγκαλάκι γνωρίζει τις πονηριές και τις κακίες που φυτεύει στα δικά του όργανα δεν ξέρει τους καλούς λογισμούς μας. Μόνον εκ πείρας αντιλαμβάνεται μερικά, αλλά και σ’ αυτά πέφτει έξω τις περισσότερες φορές. 

Και εάν δεν επιτρέψη ο Θεός να τα καταλάβη αυτά, πέφτει συνέχεια έξω σε όλα, γιατί είναι σκοτεινός ο διάβολος, ορατότης μηδέν!!! Δεν ξέρει, ας υποθέσουμε, έναν καλό λογισμό δικό μου. Αν έχω κανέναν κακό λογισμό, εκείνον τον ξέρει, γιατί ο ίδιος τον φυτεύει. Αν εγώ τώρα θέλω να πάω να κάνω κάπου μια καλωσύνη, να σώσω λ.χ. έναν άνθρωπο, ο διάβολος αυτό δεν το ξέρει. 

Όταν όμως εκείνος βάλη σε κάποιον έναν λογισμό και του πη: «Πήγαινε να σώσης τον τάδε άνθρωπο», θα τον κεντήση συγχρόνως και στην υπερηφάνεια και γι’ αυτό τον ξέρει αυτόν τον λογισμό. Αλλά και με το ότι το δέχεται ο άνθρωπος την υπερηφάνεια, δίνει δικαίωμα στον πειρασμό. Είναι πολύ λεπτά αυτά τα πράγματα! 

Θυμάστε το περιστατικό με τον Αββά Μακάριο; Είχε συναντήσει μια φορά τον διάβολο που επέστρεφε από την πιο κοντινή Έρημο, όπου είχε πάει, για να πειράξη τους αδελφούς, ο οποίος του είπε: 

«Όλοι οι αδελφοί είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου, εκτός από ένα που είναι φίλος μου και μου κάνει υπακοή και, όταν με βλέπη, στρέφεται σαν ανέμη». «Ποιος αδελφός είναι αυτός;» τον ρώτησε ο Αββάς Μακάριος. «Θεόπεμπτος είναι το όνομά του», του απάντησε εκείνος. 

Πηγαίνει ο Όσιος και βρίσκει τον αδελφό. Με τρόπο τον κατάφερε να του αποκαλύψη τους λογισμούς του και τον βοήθησε. Όταν ξανασυνάντησε τον διάβολο, τον ρώτησε για τους αδελφούς και εκείνος του είπε: «Όλοι είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου. 

Και το χειρότερο, και αυτός που ήταν φίλος μου, δεν ξέρω πώς έγινε και άλλαξε και τώρα είναι ο πιο αγριεμένος από όλους». Δεν ήξερε ότι πήγε ο Αββάς Μακάριος και τον έφερε σε λογαριασμό, γιατί ο Αββάς Μακάριος είχε κινηθή ταπεινά, από αγάπη , και δεν είχε το δικαίωμα ο διάβολος στον λογισμό εκείνον. Αν υπερηφανευόταν ο Αββάς Μακάριος, θα έδιωχνε την Χάρη του Θεού, οπότε θα είχε δικαίωμα ο διάβολος. Τότε θα το ήξερε, γιατί αυτός θα του είχε κεντήση την υπερηφάνεια.

- Αν πη έναν καλό λογισμό του ο άνθρωπος κάπου, μπορεί ο διάβολος να τον ακούση και να τον πειράξη μετά;

- Πώς να τον ακούση, αφού δεν έχει «διάβολο»; Άμα όμως τον πη, για να υπερηφανευθή, θα μπη στη μέση ο πειρασμός. Αν δηλαδή υπάρχη μια προδιάθεση υπερηφανείας και λέη υπερήφανα κανείς: «Θα πάω να τον σώσω αυτόν», μπαίνει ο διάβολος ενδιάμεσος και τότε αυτό το ξέρει. Ενώ, αν κινήται ταπεινά, από αγάπη, δεν το ξέρει. Χρειάζεται προσοχή. Είναι πολύ λεπτά τα πράγματα. Γι’ αυτό λένε οι Πατέρες ότι η πνευματική ζωή είναι «επιστήμη επιστημών».

- Πως συμβαίνει, όμως, Γέροντα, ένας μάγος να πη για τρεις κοπέλες ότι η μία θα αποκατασταθή, η άλλη θα ατυχήση και η άλλη θα μείνη ανύπανδρη, και να γίνη έτσι;

- Ο διάβολος έχει πείρα. Όπως, π.χ. ένας μηχανικός , όταν δη ένα σπίτι που κινδυνεύει να πέση, είναι σε θέση να πη πόσο θα κρατήση κ.λπ., έτσι και αυτός βλέπει κάποιον πώς βαδίζει και με την πείρα που έχει, λέει πώς θα καταλήξη.

Ο διάβολος δεν έχει εξυπνάδα είναι πολύ κουτός. Είναι όλος ένα μπέρδεμα, άκρη δεν του βρίσκεις. Κάνει και εξυπνάδες και χαζομάρες. Τα τερτίπια του είναι χονδρά. Ο Θεός οικονόμησε έτσι, για να τον καταλαβαίνουμε. Πρέπει να είναι κανείς πολύ σκοτισμένος από υπερηφάνεια, για να μην το καταλαβαίνη. 

Όταν έχουμε ταπείνωση, μπορούμε να καταλάβουμε τις παγίδες του διαβόλου, γιατί με την ταπείνωση φωτίζεται ο άνθρωπος και συγγενεύει με τον Θεό. Η ταπείνωση είναι που σακατεύει τον διάβολο.


Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α΄

ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΩΠΟ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η Αγία Γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς Βόλου (1921-1995)




«Οπως αναφέραμε, (διηγείται ο πατήρ Εφραίμ Φιλοθεϊτης), ό (πρώτος) πνευματικός μου στον κόσμο, ό πατήρ Έφραίμ (τού Βόλου), είχε αποκτήσει μεγάλο ποίμνιο στον Βόλο κι’ έκανε ένα πολύ όμορφο πνευματικό έργο. Αλλά το 1952 αναγκάσθηκε νά φύγει αφήνοντας τά πνευματικοπαίδια του ορφανά…

«Θάνατος» σημαίνει «αιωνιότητα» - Άγιος Πορφύριος


«Στενοχωρήθηκες πολύ. Το βλέπω. Όμως, εμείς οι Χριστιανοί δεν πρέπει να στενοχωρούμεθα, ούτε πρέπει να μας τρομάζει ο θάνατος. Γιατί, τι νομίζεις ότι είναι ο θάνατος; Θάνατος είναι το μέσον, είναι η πόρτα που περνάμε στην αιωνιότητα! Αυτός είναι ο θάνατος… 

Και από την πόρτα αυτή θα περάσουμε όλοι. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Αρκεί να είμαστε προετοιμασμένοι. Οπότε, κατά την ημέρα της Κρίσεως, θα βρεθούμε στα δεξιά του Χριστού μας. Εκεί θα ανταμώσουμε όλοι και θα απολαύσουμε τα αγαθά του Παραδείσου.