Τρίτη 12 Απριλίου 2016

"Μαμά ζω κι ας μη το ξέρεις"


Εκτρώσεις


Πρώτη εβδομάδα: Η πρώτη μου κατοικία!!!
Γειά σας !  

 

                                      Είμαι ένα παιδάκι στο ξεκίνημα της ζωής !                                       
     
Στο μέσο του κύκλου της μητέρας μου, δύο εβδομάδες μετά την τελευταία της περίοδο, το ωάριό της με 23 χρωμοσώματα περίμενε στην ωοθήκη. Τότε ήρθε το σπερματοζωάριο του πατέρα μου με άλλα 23 χρωμοσώματα κι αγκαλιάστηκαν σφιχτά, δημιουργώντας εμένα! Έξι (6) ώρες μετά άρχισα να πολλαπλασιάζομαι ιλιγγιωδώς και να διαφοροποιούμαι από τους γονείς μου. Μαζί με τα 6.000.000 γονίδιά μου, πέρασα μέσα απ' τις σάλπιγγες κι' εγκαταστάθηκα στη μήτρα. Εδώ θα φωλιάσω, ώσπου να γεννηθώ.



Δεύτερη εβδομάδα:


Αποτελούμαι από μόλις 8.000 κύτταρα!!!

     Ήδη έχω πολλαπλασιαστεί σε πάνω από 8.000 κύτταρα, διαφοροποιημένα σε τρία βλαστικά φύλλα. Σε 9 μήνες τα κύτταρά μου θα είναι πάνω από 6 τρισεκατομμύρια!
     Πρώτα σχηματίζονται ο ομφάλιος λώρος και ο πλακούντας, που με τροφοδοτούν με θρεπτικές ουσίες και οξυγόνο. Παρότι τρέφομαι και θερμαίνομαι από τη μητέρα μου, δεν έχουμε το ίδιο αίμα ούτε και ξέρει ακόμα ότι υπάρχω. Μάλιστα, περιμένει την κανονική έμμηνο ροή στο τέλος της εβδομάδας.



Τρίτη εβδομάδα:


Η καρδιά μου αρχίζει να κτυπά!

     Σχηματίζονται η σπονδυλική μου στήλη, το κεφάλι μου, οι πνεύμονες, το στομάχι, το έντερο και τα νεφρά μου. Το συκώτι μου παράγει το αίμα μου. Από την 18η ημέρα η μικρή καρδιά μου αρχίζει να χτυπά ακανόνιστα. Αυτή η ίδια καρδιά θα χτυπά μέχρι να πεθάνω.

18η ημέρα:
Η καρδιά αρχίζει να χτυπά !!!,



Τέταρτη εβδομάδα:


Τα χέρια μου σχηματίστηκαν.

     ΕΓΩ, ΤΟ ΑΓΕΝΝΗΤΟ ΠΑΙΔΙ, συμπληρώνω τον πρώτο μήνα της ζωής μου!
Έχω ύψος ½ εκατοστό και ζυγίζω ½ γραμμάριο.
     Οι κτύποι της καρδιά μου συγχρονίστηκαν με αυτούς της μητέρας μου. Οι γάμπες μου είναι σαν μικρές φτερούγες και τα χέρια μου έχουν σχηματιστεί.
     Αν και ζω ήδη ένα μήνα, η μητέρα μου αρχίζει μόλις τώρα να το υποψιάζεται, καθώς η περίοδός της καθυστερεί εδώ και δυο εβδομάδες.



Πέμπτη εβδομάδα:

 

Είμαι πλέον ένα γραμμάριο και το κεφάλι μου ξεχωρίζει.

     Σε μια εβδομάδα το ύψος και το βάρος μου έχουν διπλασιασθεί! Ζυγίζω 1 γραμμάριο και είμαι 1 εκατοστό ψηλό.
     Ξεχωρίζουν το κεφάλι, ο θώρακας και η κοιλιά μου. Σχηματίζονται τα μάτια μου με τον αμφιβληστροειδή, το φακό και τα βλέφαρα. Ξεπροβάλλουν τα αυτιά και η μύτη μου. Στον εγκέφαλό μου πρωτοεμφανίζεται η καταβολή του κέντρου του λόγου.
     Μπορεί να καταγραφεί και το Ηλεκτροκαρδιογράφημά μου ακόμη!



Έκτη εβδομάδα:  
                                 
    
                                                                                                                                   
Ο εγκέφαλός μου λειτουργεί αισθητά. 

     Έχουν διαφοροποιηθεί οι γονάδες μου και διακρίνονται τα δάκτυλα στα χέρια και στα πόδια μου.
     Στο τέλος της εβδομάδας είναι δυνατόν να καταγραφούν τα εγκεφαλικά μου κύματα σ' ένα κανονικό Ηλεκτροεγκεφαλογράφο. Κι' ωστόσο κάποιοι λένε πως ακόμα δεν έχω ψυχή...



Έβδομη εβδομάδα:


Σχηματίζονται τα αποτυπώματά μου.

     Ο εγκέφαλος είναι τέλειος. Μπορώ να αισθανθώ και αντιδρώ σύμφωνα με τα ερεθίσματα.
     Ανοίγουν τα χείλη μου, μπορώ να θηλάζω και να καταπίνω.
     Τα δάκτυλά μου μακραίνουν και τα δακτυλικά μου αποτυπώματα παίρνουν τη μορφή που θα έχουν σ' όλη μου τη ζωή.



Όγδοη εβδομάδα (ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ):


Έχω ύψος 3 εκατοστά και όλα τα όργανα...

     Οι 60 πιο σπουδαίες ημέρες της ζωής μου: Όλα τα όργανά μου έχουν σχηματιστεί. Τώρα πιά δεν θα δημιουργηθούν άλλα. Συνεχώς θα μεγαλώνω και οι λειτουργίες μου θα τελειοποιούνται.
     Έχω ύψος 3 εκατοστά και ζυγίζω 3 γραμμάρια.
     Στους 7 μήνες που έχω μπροστά μου ώσπου να γεννηθώ, θα πολλαπλασιάσω το ύψος μου στο 20πλάσιο (μέχρις 60εκ.) και το βάρος μου στο χιλιαπλάσιο (3 κιλά και περισσότερο).



Ένατη - δέκατη εβδομάδα:


  


Αν με τρυπήσουν, θα πονέσω.

     Τώρα πια λειτουργούν όλα μου τα όργανα:μύες και νεύρα συγχρονίζονται, κινώ χέρια και πόδια, πιπιλίζω το δάκτυλο.

     Αναπηδώ και κολυμπάω στο ζεστό αμνιακό υγρό. Μπορώ να πιάνω ένα μικρό αντικείμενο. Αν με τρυπούν, αισθάνομαι πόνο, ακούω τους ήχους και θυμάμαι τους χτύπους της καρδιάς της μητέρας μου. Όταν γεννηθώ, θα τους αποζητώ.

Μπορώ εύκολα να πιάσω ένα μικρό αντικείμενο




Ενδέκατη - δωδέκατη εβδομάδα:


Ακολουθώ το βιολογικό ρολόι της μαμάς. Τρεις μήνες = 90 ημέρες.

     Ήδη είμαι 8 εκ. και ζυγίζω 25 γραμ. Μέσα σε ένα μήνα το ύψος μου τριπλασιάστηκε και το βάρος μου οκταπλασιάστηκε! Η ομοιότητα που έχω με τους γονείς μου στα χαρακτηριστικά και στα φερσίματα είναι πια φανερή.
     Μου φυτρώνουν τα μαλλιά και τα νύχια.
     Ξυπνάω, όταν η μαμά μου ξυπνάει, κοιμάμαι, όταν αυτή κοιμάται, είμαι ήρεμο, όταν αυτή είναι ήρεμη. Όλες οι ψυχικές κι' εγκεφαλικές της μεταβολές και κάθε ουσία που χρησιμοποιεί, επηρεάζουν κι' εμένα.
Όταν η μητέρα μου ανησυχεί για μένα, εγώ το αισθάνομαι. Το ίδιο κι όταν καταλαμβάνεται από το αίσθημα της αγωνίας, που είναι ΣΥΝΗΘΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ τους δυο πρώτους μήνες της κυήσεως, και δημιουργείται από το φόβο για το μέλλον, για το «νέο», για το άγνωστο. Καταλαβαίνω όταν πάσχει καμιά φορά από ιλίγγους, πονοκέφαλο, εμέτους, ναυτίες...

     Αλλά όλα αυτά θα περάσουν, καθώς η εγκυμοσύνη εξελίσσεται. Κι' όταν η μαμά μου με κρατήσει στα χέρια της, θα της φανούν ασήμαντα πια...



Αν όμως η μητέρα μου δεν με ήθελε πιά;

Αν οι γονείς της τής λένε ότι είναι μικρή για γάμο;

Ή ότι δεν μπορεί να θρέψει πάνω από δυό παιδιά;

Αν εκτιμά περισσότερο την καριέρα της από μένα;

Ή αν σκέφτεται «τι θα πει ο κόσμος;» γιατί είναι ανύπαντρη;

Αν ο γιατρός της λέει ότι μπορεί να είμαι μογγολικό; (Σύνδρομο Down),

Αν μαζί με το γιατρό της μελετά τον τρόπο να απαλλαγεί από μένα;
Αν συμβαίνει κάτι από αυτά, τι με περιμένει άραγε;



Μήπως θα με απορροφήσουν με ένα σωλήνα, όπως η ηλεκτρική σκούπα τα σκουπίδια;

 

Έκτρωση με αναρρόφηση

     
Μήπως θα κάνουν στη μητέρα μου έκτρωση προσταλανδίνης για να αποβάλλει αυτόματα;

     Ή μήπως της δώσουν ένα χάπι (RU-486) που με σκοτώνει με πείνα και ασφυξία, ώστε να αποβληθώ νεκρό; 

     Μήπως θα με κομματιάσουν ζωντανό, μέσα στην κοιλιά της μητέρας μου, μ' ένα τροχισμένο γυριστό μαχαίρι;




(Έκτρωση με Διαστολή και Απόξεση - αλλιώς Εμβρυοτομή)

     Μήπως ο «γιατρός» ανοίξει την κοιλιά της μητέρας μου, με βγάλει και με σκοτώσει αμέσως, ή με πετάξει σ' ένα κουβά μέχρι να πεθάνω;



(Έκτρωση με μικρή Καισαρική τομή δηλ. Χειρουργική Επέμβαση)

    
Τι θα γίνει τότε με το κορμάκι μου; 

     Μήπως ύλη για σαπούνια ή για καλλυντικά; Ή θα με κρατήσουν στη ζωή για πειραματόζωο; 

     Μήπως ο γιατρός με μια σύριγγα αναρροφήσει λίγο αμνιακό υγρό, για να εκχύσει αλάτι που θα κάψει ζωντανό;



(Έκτρωση με Δηλητηρίαση)


         
      
Τότε θα πονάω φρικτά, ώρες και ώρες, ώσπου να ξεψυχήσω! 

Οι εκτρώσεις στη Ελλάδα στέλνουν κάθε χρόνο, περίπου 150.000 παιδιά στα σκουπίδια!

     Αυτό που οι γιατροί λένε «διακοπή της εγκυμοσύνης» είναι η δολοφονία μου!

     Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣαγωνίζομαι για 2 ή 3 ώρες να κρατηθώ στη ζωή, η καρδιά μου πάλλεται με πείσμα. 



     Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ, όπως και τα επόμενα αδέλφια μου, από τον άδικο θάνατό μου!

     Ίσως κάποιοι γιατροί με κίνητρο τα έσοδά τους ή με τη σκέψη ότι θα βγάλουν τη μητέρα μου από μια δύσκολη θέση, της πουν ότι η έκτρωση είναι απλή, κι´ ότι δεν είναι κάτι κακό ειδικά όταν είμαι πολύ μικρό...

     «Ου δώσω δε ουδενί φάρμακον θανάσιμον, ουδέ ξυμβουλήν τοιήνδε, ούδε γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω» (Δεν θα δώσω σε κανένα φάρμακο θανάσιμο, ούτε τέτοια συμβουλή ούτε σε γυναίκα θα δώσω εκτρωτικό φάρμακο). Όρκος Ιπποκράτη (460-337 π.Χ.)

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ:  
  •      Γυναίκες που υποβάλλονται σε έκτρωση αντιμετωπίζουν κινδύνους όπως: διάτρηση της μήτρας, ρήξη τραχήλου σε επόμενες κυήσεις, ενδομητρίτιδα και πυελική φλεγμονή
  •      Οι εκτρώσεις μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες βλάβες ώστε επόμενες επιθυμητές κυήσεις να είναι προβληματικές και επικίνδυνες, ή ακόμη να καταλήξουν σε στειρότητα.
          
«Αν το κοιλιακό τοίχωμα της εγκύου γυναίκας ήταν διάφανο, τι είδους νόμους θα είχαμε για την έκτρωση;»Dr R. Nathanson (από την ταινία «Σιωπηλή κραυγή»)

 

Ο 32ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ….


Του Γιώργου Θεοχάρη
Κατάθεση ψυχής από τον 32χρονο Ελληνοαμερικανό Γιώργο Αθανασίου στο agioritikovima.



«Ήμουν σε τέτοια κατάθλιψη που πέταξα το κινητό μου στη θάλασσα από το καράβι, καθώς ερχόμουνα στο Άγιο Όρος», υπογραμμίζει ο Ελληνοαμερικανός Γιώργος Αθανασίου, οικονομικός επιστήμονας και γιος επιχειρηματία στο Λος Άντζελες. Μιλώντας στοagioritikovima.gr ξετυλίγει ολόκληρη τη ζωή του. Μιλά για τον γέροντα Εφραίμ απο την Αριζόνα που του άνοιξε τον δρόμο της προσωπικής σωτηρίας του και τον οδήγησε στο Άγιο Όρος, όπως λέει.

«Μετά το βάφτισμα μου στο Άγιο Όρος νιώθω σαν πουλάκι» εξηγεί.
«Όταν κάνεις προσπάθεια ο ίδιος ο Θεός αρχίζει να σε βοηθάει», συμπληρώνει. Παράλληλα κάνει έκκληση προς τους νέους, που δεν πάνε στην Εκκλησία, δεν προσεύχονται και δεν εξομολογούνται, να τα κάνουν για μία με δύο μήνες και να δούνε αν αυτά που λένε οι παπάδες είναι παραμύθια… Προσωπικά αναγεννήθηκα και αυτό οφείλω να σας το μεταφέρω»

Η συνάντηση μας με τον Γιώργο


Τον συνάντησα τυχαία στη Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους και μόνος του άρχισε να μου μιλά για την πολυτάραχη ζωή του.

Γνώριζε το agioritikovima.gr και ήθελε να γνωστοποιήσει την προσωπική του περιπέτεια στους αναγνώστες μας προκειμένου να βοηθηθούν πνευματικά.

«Λέγομαι Γιώργος Αθανασίου, είμαι Ελληνοαμερικανός από το Λος Άντζελες 
και ήρθα στο Άγιο Όρος με σκοπό να βαπτιστώ. Aυτή την απόφαση την πήρα τα τελευταία χρόνια και επειδή γενικά ζω στην Αμερική εκεί είχα την ευκαιρία να συναντήσω το γέροντα Εφραίμ στην Αριζόνα, ο πρώην ηγούμενος του Φιλοθέου, που έχει κάνει στην Αμερική 20 μοναστήρια περίπου και σιγά σιγά ήρθα, δηλαδή άρχισα να ζω θρησκευτικά, να εξομολογούμαι….»  μου είπε και άρχισε να μου διηγείται τη ζωή του...


Ο γέροντας Εφραίμ από την Αριζόνα της Αμερικής και ο Γιώργος Αθανασίου.




Ο Γιώργος Αθανασίου μιλά στον δημοσιογράφο και γενικό διαχειριστή του agioritikovima.gr Γιώργο Θεοχάρη στη Μονή Φιλοθέου του Αγ.όρους.


Ο Γιώργος Αθανασίου στον προάυλειο χώρο της Μονής Φιλοθέου.


- Ενώ πριν η ζωή σας πώς ήταν;

Πριν, παρόλο που η οικογένειά μου είναι βαπτισμένη ορθόδοξη δεν είναι πιστοί, δεν πάνε στην εκκλησία, εκτός από το Πάσχα, Χριστούγεννα και τις μεγάλες γιορτές και τα πολλά χρόνια που ζω στην Αμερική είχα χάσει την επαφή μου με την Ελλάδα. Για πρώτη φορά ήρθα στην Ελλάδα πριν από 10 χρόνια, στην Θεσσαλονίκη, και από τότε πηγαίνω συχνά αλλά δεν βαπτίστηκα. Αυτή τη μεγάλη ανάγκη μου τη δημιούργησε ο χαρισματούχος γέροντας Εφραίμ θα έλεγα….


- Με ποιο τρόπο;

Διότι πήγαινα στο μοναστήρι του στην Αριζόνα πολλές φορές και με τις κουβέντες, με τα βιβλία που μου έδωσε σιγά-σιγά έγινε η μεγάλη αλλαγή στην καρδιά μου αλλά αποφάσισα να βαπτιστώ στην Ελλάδα, δηλαδή όχι στην Αμερική….


- Δεν είχες βαπτιστεί αρχικά Ορθόδοξος;

Όχι..



- Είσαι αβάπτιστος;

Ακριβώς. Αποφάσισα να βαπτιστώ στην Ελλάδα και ο γέροντας μου έδωσε ευλογία να πάω στο Άγιο Όρος. Επισκέφτηκα σχεδόν όλα τα μοναστήρια, δεν ήξερα πού ακριβώς να το κάνω, τελικά η Παναγία με θαυμαστό τρόπο με έφερε στο Βατοπαίδι όπου ο πατέρας Ειρηναίος, ένας πολύ καλός πατέρας με δέχθηκε με τόση πολύ αγάπη, με συγκλόνισε…

- Σας συγκλόνισε….


Ναι, χωρίς υπερβολή, και τελικά αυτός προσωπικά με βάφτισε, στο Βατοπαίδι στη θάλασσα, κάναμε Αγιορείτικο βάπτισμα και ήταν καταπληκτικό, ξαναγεννήθηκα τώρα, νομίζω θα προσπαθήσω και να μείνω στην Ελλάδα δεν ξέρω αν θα το καταφέρω.


- Τι σηματοδότησε πρακτικά για σένα το βάπτισμα, επέφερε κάποια αλλαγή στον εσωτερικό σου κόσμο, στο είναι σου;


Ναι, ναι…. σα να έφυγε ένα μεγάλο βάρος, νιώθω σαν πουλάκι από τη θάλασσα. Την ημέρα που βαφτίστηκα ήταν ακριβώς δύο μέρες μετά τα Θεοφάνια, αυτό ήταν μεγάλη ευλογία νομίζω, να βαπτιστώ αυτές τις μέρες που βαπτίστηκε ο Κύριος και δεν έχω λόγια να νιώθω ευγνωμοσύνη για την Παναγία που με έφερε στο Βατοπαίδι στον πατέρα Ειρηναίο, στον πατέρα Εφραίμ που στην Αμερική κάνει καταπληκτική δουλειά και επίσης σημαντικό είναι να πω για τον πατέρα Εφραίμ στην Αμερική για την ιεραποστολή που κάνει, στα μοναστήρια του χρησιμοποιούν ελληνική γλώσσα για τις Ακολουθίες, κάτι πολύ σημαντικό για μένα και για τους Έλληνες νομίζω, έτσι σα να φέρνει ας πούμε την Ελλάδα εκεί, το Άγιο Όρος ακριβέστερα εκεί, που βγήκε από το Βυζάντιο, είναι θα έλεγα η καρδιά της Ελλάδας.


- Στην Αμερική πού ακριβώς ζούσες;


Στο Λος Άντζελες. Και είναι πολύ δύσκολο να μείνω….


- Οι γονείς σου με τι ασχολούνται εκεί ακριβώς;


Έχουν ιδιωτική εταιρία κατασκευές, δηλαδή κατασκευαστική εταιρία.


- Κατασκευαστική οικοδομών εννοείτε;

Ναι, ναι.

- Και εδώ στην Ελλάδα έχετε σκοπό να ασχοληθείτε μ’ αυτό, με κάτι άλλο, τι ακριβώς, ποια είναι τα σχέδια από εδώ και πέρα;

Από εδώ και πέρα κάνω προσευχή στην Παναγία να με φωτίσει τι ακριβώς να κάνω, δεν έχω ιδέα καν, μου αρέσει γενικά η Θεσσαλονίκη και θα προσπαθήσω να μείνω εκεί, να είμαι κοντά στο Άγιο Όρος, ελπίζω η οικογένειά μου να με βοηθήσει να έχουμε επαφή και να μείνω στην πατρίδα μου, στην Ελλάδα θέλω να μείνω.

- Για ποιο λόγο θέλεις να μείνεις εδώ;

Τώρα αυτό… Πώς να σας το πω; Έτσι το νιώθω, δηλαδή ειδικά μετά το βάπτισμα έχω, δεν μπορώ να το εξηγήσω, δηλαδή….

- Είναι κάτι το ανεξήγητο δηλαδή που σε τραβάει να μείνεις εδώ στην Ελλάδα, να είσαι κοντά στο Άγιο Όρος;

Ναι, τουλάχιστον για ένα διάστημα ίσως θα προσπαθήσω να το κάνω, δηλαδή έτσι νιώθω ότι πρέπει να μείνω εδώ, προς το παρόν τουλάχιστον και μετά θα δείξει. Τώρα και οι καιροί είναι δύσκολοι στην Αμερική, παντού θα έλεγα, στην Αμερική η οικονομία καταρρέει, ειδικά στο Λος Άντζελες.

- Δεν έχει πάτο η κατάρρευση…

Ναι, παρόλο που εκεί έχω περισσότερες ευκαιρίες ίσως, προτιμώ να είμαι εδώ και να κάνω και οικογένεια εδώ εάν είναι θέλημα του Θεού.

- Έχεις σπουδάσει κάτι; Με τι ασχολήθηκες μέχρι τώρα; Τι έχεις κάνει στη ζωή σου;

Έχω σπουδάσει σε Κολέγιο στην Αμερική, Οικονομική Επιστήμη, κάτι το οποίο δεν ξέρει εάν θα έχω επιτυχία εδώ, τέλος πάντων…
Το τελευταίο πράγμα που θέλω να πω είναι για το διαδίκτυο, δηλαδή στο διαδίκτυο έχουμε τη δυνατότητα να διαβάσουμε, έχει πολλά ορθόδοξα sites και γενικά πληροφορίες για την Ορθοδοξία και την πίστη αλλά και για την Ελλάδα, την ιστορία, το διαδίκτυο προσφέρει πολύ σημαντικά πράγματα και σας συνιστώ να ψάξετε εκεί. Εμένα προσωπικά με βοήθησε πάρα πολύ να μάθω πράγματα για την πατρίδα μου, για την Ορθοδοξία όπως είπα, επίσης με βοήθησε και τοsite agioritikovima.gr που μου δίδαξε πολλά, γνώρισα τον Περιβόλι της Παναγιάς και τους στρατιώτες της. Στην Αμερική πολύς κόσμος διαβάζει το Αγιορείτικο Βήμα.

- Αυτά πριν φτάσετε στο γέροντα Εφραίμ;

Ναι, ναι πριν, δηλαδή…

- Όταν ήσασταν στην κοσμική ζωή δηλαδή για τα καλά που λέμε δεν είχατε επαφές με την πνευματική ζωή σχέση ιδιαίτερη.

Θα έλεγα ότι το διαδίκτυο έκανε τη μεγαλύτερη δουλειά, προπαρασκευαστική για μένα να έρθω στην Ορθοδοξία τελικά και να βαπτιστώ στη συνέχεια και τα άλλα, γι’ αυτό είναι κάτι πολύ χρήσιμο. Επίσης τώρα που ζούμε στην εποχή της παραπληροφόρησης θα έλεγα από τα μεγάλα κανάλια είναι καλό και για να παρακολουθεί κανείς τις πολιτικές εξελίξεις, να έχει κάποια άποψη αλλά να μην υιοθετεί ότι προβάλλεται.

- Εννοείτε ότι το διαδίκτυο είναι μια άλλη λύση στην παραπληροφόρηση που υπάρχει από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης.

Ναι είναι κάτι απαραίτητο θα έλεγα γιατί….

- Κρύβει και κινδύνους το διαδίκτυο, δηλαδή υπάρχουν και παγίδες, πρέπει να προσέχει ο κόσμος…

Βεβαίως, βεβαίως, εγώ μιλάω για τη θετική πλευρά του διαδικτύου, την οποία οποιοσδήποτε μεγάλος, ειδικά ηλικιωμένος άνθρωπος, μπορεί να το χρησιμοποιήσει και να εμπλουτίσει τον εαυτό του. Θέλει όμως και προσοχή.

Έκκληση προς τους νέους

«Θα συνιστούσα στη νεολαία να πάει στην εκκλησία επειδή οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι κι αυτό είναι η μόνη λύση στα σύγχρονα προβλήματα, κατάθλιψη, ναρκωτικά και άλλα. Η μόνη λύση είναι αυτοί οι δύο πυλώνες, η εξομολόγηση και το άλλο επίσης μακριά από ηλεκτρονικές ταυτότητες, κάρτες, κάρτα του πολίτη εδώ στην Ελλάδα που ακούω. Μόνο η Εκκλησία είναι ο δρόμος για να μας βγάλει από την κρίση, ηθική, οικονομική και από όλα τα σύγχρονα προβλήματα που πάσχει η νεολαία, ειδικά, σημαντικό όπως είπα και πριν, είναι η εξομολόγηση και να εκκλησιάζονται όσο μπορούν, τουλάχιστον 1-2 φορές την εβδομάδα ο καθένας να το κανονίσει. Δεν υπάρχει άλλη λύση….»

Το άλλο που θέλω να πω είναι προσπαθήστε, τουλάχιστον για 1-2 βδομάδες, για 1-2 μήνες πηγαίνετε στην εκκλησία, εξομολογηθείτε, να δείτε εάν αυτά τα πράγματα που λένε οι παπάδες είναι αλήθεια, είναι παραμύθια, δηλαδή όχι μόνο από το διάβασμα, να κάνετε κάτι, αρχίστε να κάνετε κάτι πρακτικό, τουλάχιστον μια εξομολόγηση, κάντε προσευχή, ο καθένας κατά τη δύναμή του, δηλαδή και στη συνέχεια….. Αυτό δηλαδή εγώ προσωπικά στην αρχή κι εγώ νόμιζα ότι αυτά είναι παραμύθια, και βεβαίως δεν έκανα τίποτα, συνέχισα να κάνω αμαρτίες, να μη δίνω σημασία γενικά στη ζωή μου…

«Έπασχα από κατάθλιψη»

«Πριν έρθω στο Άγιο Όρος για το βάπτισμά μου, είχα κατάθλιψη και επειδή είχα κάποια προβλήματα οικογενειακά και άλλα το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν είχα το Θεό. Τώρα προσπαθώ να ζω όσο μπορώ, να πλησιάζω το Θεό, είναι άλλο πράγμα εάν θα το καταφέρω ή όχι. Ήμουν σε τέτοια κατάθλιψη που πέταξα το κινητό μου στη θάλασσα από το καράβι, καθώς ερχόμουνα στο Άγιον   Όρος».

- Είχες έντονη κοσμική ζωή;

Είχα, αλλά δεν έπαιρνα ναρκωτικά και τέτοια….

- Εννοώ γενικότερα, αυτά που κάνει όλος ο κόσμος…

Ναι, ναι γενικότερα βεβαίως, βεβαίως, όπως όλος ο κόσμος μέχρι μια στιγμή που άρχισα σιγά-σιγά, πολύ δύσκολα, σιγά-σιγά έκανα προσπάθεια, άρχισα να διαβάζω, να κάνω προσευχή, πήγα στην εκκλησία συχνά απ’ ότι συνήθιζα, μετά ο Θεός αρχίζει να σε βοηθάει. Δηλαδή εμένα με βοήθησε και συνάντησα τον πατέρα Εφραίμ. Όταν κάνεις προσπάθεια ο ίδιος ο Θεός αρχίζει να σε βοηθάει.

- Πώς σε βοήθησε ο πατέρας Εφραίμ από την Αριζόνα; Τι σου είπε ακριβώς;

Αυτός σε βοηθάει μόνο με το να τον κοιτάζεις. Στην αρχή δεν το πήρα καν στα σοβαρά αλλά η μορφή του, η εκκλησία που έχει κάνει, το μοναστήρι, η Ακολουθία, η Βυζαντινή ψαλμωδία, η γενική ατμόσφαιρα σε φέρνει σε άλλο κόσμο.



Για κείμενα του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου 

εδω:http://elderephraimarizona.blogspot.gr/




ΠΗΓΗ: agioritikovima.gr

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης - Αριζονας: Το τελειωτικό κτύπημα‏


Αγαπητά μου παιδιά, 

Σήμερα η γη μας ποτίζεται συνεχώς από πολύ αίμα, από τους πολέμους και τόσα άλλα που συμβαίνουν. Ποτίζεται όμως και με αθωότερο αίμα από του Άβελ, και το αίμα αυτό είναι της βρεφοκτονίας. Είναι το αίμα των αθώων βρεφών, των απροστάτευτων υπάρξεων, το οποίον χύνεται από τις ίδιες τις μητέρες των.

Όλα τα ιατρεία κι όλα τα μαιευτήρια έχουν γίνει σφαγεία του Ήρώδου. Εκατομμύρια, εκατομμύρια βρέφη σ’ όλον τον κόσμο έχουν πεταχθή στους ντενεκέδες των σκουπιδιών και στους υπονόμους. Μήτε τα γατάκια δεν πετούν έτσι. 

Όπως γνωρίζουμε αυτός ο φονιάς, ο γιατρός, ο μαιευτήρ με το νυστέρι του σκοτώνει το βρέφος μέσα στην μήτρα -όπως έχουμε δή σε ταινία- και μετά με το εργαλείο του σπάζει, θραύει το κεφαλάκι του παιδιού και το βγάζει. Και η μητέρα δεν βλέπει τίποτε και πολύ ήσυχη αναχωρεί για το σπίτι της….

…Βλέπετε πόσο τραγική είναι η έκτρωσις, πόσο μεγάλο έγκλημα είναι! Θα πρέπει λοιπόν να σταματήση. Οι αθώες αυτές υπάρξεις δεν πρέπει να σκοτώνωνται τόσο τραγικά και χωρίς έλεγχο συνειδήσεως, Έτσι με τον απλό λογισμό, ότι δεν μπορείς να θρέψης άλλο παιδί. 

Κανονίζουμε δηλαδή εμείς, πως θα μας φερθή ο Θεός; Κανονίζουμε εμείς, αν θα μπορέσουμε η όχι να φέρουμε εις πέρας όσα παιδιά μας δώση ο Θεός μέσα στην οικογένεια; Εμείς οι ίδιοι κανοναρχούμε τον Θεό πως θα μας φερθή;

Το έγκλημα αυτό παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, επικίνδυνες και πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες πόσο φοβερό είναι και να κάνουν έναν αγώνα να το σταματήσουν ή να εμποδίσουν άλλες γυναίκες που πρόκειται κατά διαβολική ενέργεια να το διαπράξουν. 

Γιατί συνήθως φθάνουν στο έγκλημα αυτό είτε από άγνοια είτε από πίεσι είτε από πάλη εσωτερική. Κυρίως συμβάλλει η συνεργεία του διαβόλου με αιτίες και αστήρικτες δικαιολογίες και προφάσεις και αδυναμίες, όπως π.χ. δεν φθάνουν τα οικονομικά, με πιέζει ο άντρας μου, μου ήλθε η ασθένεια κλπ. Από την άλλη πλευρά είναι και η άγνοια και όλα αυτά τα εκμεταλλεύεται ο διάβολος και κατορθώνει να παρασύρη τις μητέρες σ’ αυτό το τραγικό αμάρτημα.

Δεν ξέρω, αν γνωρίζετε ότι αυτά τα παιδάκια, αυτά τα έμβρυα, αυτές οι υπάρξεις δεν καταλήγουν στην ανυπαρξία με την έκτρωσι, αλλά το κάθε έμβρυο είναι κι ένας τέλειος άνθρωπος, και μάλιστα στην ψυχή. Αυτά τα παιδάκια ζουν στον άλλο κόσμο, κι όπως καταλαβαίνετε τόσα εκατομμύρια παιδιά έχουν αποτελέσει έναν ολόκληρο στρατό στον ουρανό. 

Όλα αυτά διαμαρτύρονται˙ το αθώο αίμα τους βοά προς τον Θεό ότι αδικοσκοτώθηκαν και ότι δεν έλαβαν το Άγιον Βάπτισμα, ότι δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Και η ευθύνη σε ποιους πηγαίνει; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται˙ δίπλα στο αίμα αυτό που χύνεται, στο «κομπιούτερ» του Θεού, γράφεται «έγκλημα». Και αυτό το αίμα πως θα ξεπλυθή; 

Όταν λερώνεται κάποιος με τι καθαρίζεται; Με το ύδωρ, με το νεράκι το καθαρό. Κι εδώ χρειάζεται ύδωρ να βγαίνη συνεχώς από δύο βρύσες, που είναι τα δύο μάτια. Η μετάνοια η εσωτερική να εξωτερικεύεται με μία ακένωτη πηγή δακρύων εφ’ όρου ζωής!

Βέβαια το αμάρτημα συγχωρείται, αφ’ ης στιγμής κατατεθή στην Ιερά, στην παντοδύναμη Εξομολόγησι, όπου δεν μένει τίποτε ασυγχώρητο. Ο Θεός είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αύτω» (Α’ Ίωαν. 4, 17). Είναι όμως και δικαιοσύνη. 

Γι’ αυτό οι γυναίκες που έχουν κάνει αυτό το αμάρτημα, ας μην επαναπαύωνται ότι εξομολογήθηκαν τις εκτρώσεις, που έχουν ήδη κάνει. Θα πρέπει σε όλη τους την ζωή να χύνουν δάκρυα μετανοίας. Πολλές απ’ αυτές νοιώθουν ανικανοποίητες καίτοι εξομολογήθηκαν. 

Γιατί; Διότι ακόμη δεν μετενόησαν εσωτερικά, δεν έχυσαν το αναλογούν δάκρυον, το οποίον θα ξεπλύνη το αίμα της εκτρώσεως ή των εκτρώσεων. Η μετάνοια είναι πολύ μεγάλη, απέραντη. Απόδειξις της αγάπης και της ευσπλαχνίας του Θεού είναι αυτό το «ζην», το ότι ζει ο άνθρωπος και μετά το έγκλημα. Ζει και αυτό σημαίνει ότι τον περιμένει ο Θεός, κι αφού τον περιμένει δεν πρέπει να χάση την ευκαιρία, πρέπει να την εκμεταλλευθή.

Και ο κανόνας του πνευματικού συγκριτικά με το πολύ σοβαρό αυτό αμάρτημα και ειδικό έγκλημα, χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής. Ο κανόνας βοηθάει στην θεραπεία της ψυχής, αλλά, όπως είπαμε, θα πρέπει να ανοίξουν και οι βρύσες των δακρύων, που θα ξεπλύνουν τα αίματα της εκτρώσεως, για να μπόρεση κατόπιν ο άνθρωπος να αισθανθή κοινωνία με τον Θεό. 

Δεν φθάνει, λοιπόν, μόνον η εξομολόγησις. Αυτό που μετρά, αυτό που θα αλλάξη, που θα αλλοίωση την καρδιά του Θεού, την πικραμένη και φαρμακωμένη, που θα την επαναφέρη, όπως ήταν πριν αμαρτήση ο άνθρωπος, είναι οι δύο βρύσες των ματιών του, που θα ρέουν δάκρυα μετανοίας. Θα πρέπει, πριν φύγουμε απ’ αυτήν την ζωή, να έχουμε αλλάξει την καρδιά του Θεού.

Θα σας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί λύπησε την μητέρα του με μια παρακοή, μια ασέβεια. Όταν επιστρέψη αυτό το παιδί, και της πη: «Συγγνώμη, μητέρα, γι’ αυτό που έκανα˙ δεν θα το ξανακάνω», η μητέρα θα απάντηση: «Συγχωρεμένο να είσαι και μην το ξανακάνης». 

Την συγχώρεσι την πήρε. Αν όμως πέση στην αγκαλιά της κι αρχίση να κλαίη, να οδύρεται, να την παρακαλή και να την ικετεύη να του δώση από καρδιάς την συγγνώμη, τότε δεν θα μείνη η ελάχιστη λύπη και πικρία μέσα της για το σφάλμα του παιδιού. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον άνθρωπο, που μετανοεί και επιστρέφει στον Θεό μετά από οποιοδήποτε αμάρτημα…

Όσον περισσότερον μετανοεί ο άνθρωπος, κι όσον περισσότερον χύνει δάκρυα μετανοίας, τόσον περισσότερον η καρδιά του Θεού αλλοιώνεται. Εις βάθος γίνεται η καταλλαγή του Θεού μετά του αμαρτωλού ανθρώπου, και ιδιαίτερα στην περίπτωσι αυτού του εγκλήματος της εκτρώσεως, όπου επιβάλλεται η ροή των δακρύων˙ να μη σταματήση το δάκρυ μέχρι τελευταίας αναπνοής.

Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό με σχετική περίπτωσι:
Επάνω στην Μακεδονία, σε κάποιον προσκυνηματικό ναό, με θαυματουργό Άγιο, θα εγίνετο η πανήγυρις του ναού. Εκεί ήταν μία ενάρετη «καντηλανάφτισσα» -καλογριά, όπως λέει ο λαός. Αυτή εργάσθηκε πολύ, για να καθαρίση, να περιποιηθή τον ναό και το απογευματάκι ξάπλωσε λίγο να κλείση τα μάτια της, για να μπόρεση κατόπιν να συνέχιση τα υπόλοιπα.

Έπεσε να κοιμηθή, αλλά που να ξυπνήση; Κοιμόταν για μέρες. Φώναξαν τον γιατρό, για να δουν τι συμβαίνει, και τους λέει:

«Μη την ξυπνάτε˙ κάτι της συμβαίνει, που δεν μπορούμε να το ερμηνεύσουμε ιατρικώς. Πάντως κάποια στιγμή θα ξυπνήση».

Μετά από ημέρες -δεν θυμάμαι πόσες- ήρθε στον εαυτό της, ξύπνησε και ρώτησε:

—Μήπως άρχισε η αγρυπνία; Αυτή νόμιζε ότι κοιμήθηκε λίγες ώρες. Της απαντούν:

—Όχι, δεν άρχισε˙ σε λίγο θα αρχίση!

Αυτή το πίστεψε.

Όταν συνήλθε καλά, είπε στους προϊσταμένους εκεί του ναού:

—Σας παρακαλώ, φωνάξτε όλες τις γυναίκες του χωρίου να ‘ρθουν εδώ.

Πράγματι μαζεύτηκαν όσες ήταν δυνατόν να πάνε, και τους είπε:

—Άκουσε τι είδα: Εμένα με ωδήγησε ένας λαμπρός άνθρωπος προς τα κάτω. Κατέβαινα, κατέβαινα στο βάθος της καρδιάς της γης. Είδα εκεί φύλακες, είδα σκοτάδι, είδα φυλακισμένους, είδα πολλά πράγματα. Και ανάμεσα σ’ αυτούς που μου έδειχνε, είδα και τις γυναίκες που είχαν κάνει έκτρωσι να τρώνε από τα αίματα των εκτρώσεων τους! 

Έφριξα από την θέα αυτή και άκουσα τον άγγελο να μου λέη: «Τώρα που θα σε επιστρέψω επάνω στην γη, να καλέσης όλες τις γυναίκες και να διηγηθής τι είδες να τις αποτρέψης, από αυτό το έγκλημα. Γιατί αν δεν μετανοήσουν ανάλογα, σ’ αυτήν την κατάστασι θα έλθουν εδώ κάτω!».

Κι εμείς όλοι να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι πρέπει να βοηθήσουμε στην αποφυγή αυτού του εγκλήματος. Όταν πέση στην αντίληψί μας κάποια τέτοια περίπτωσις, αμέσως να πάρουμε θέσι αυστηρή και νουθετική. Συνήθως η γυναίκα που κάνει την έκτρωσι, δεν βλέπει και δεν ξέρει τι έχει γίνει από πλευράς ιατρικής μέσα της. 

Με την παραμικρή δυσκολία -είναι και της μόδας- πηγαίνει στον γιατρό και κάνει την έκτρωσι, σαν να πρόκειται να πετάξη ένα σκυλάκι η ένα γατάκι. Να την αποτρέψουμε, λοιπόν, ώστε να μην οδηγηθή σ’ αυτή, λέγοντας της ότι είναι το πιο μεγάλο έγκλημα.

Σαν πνευματικός σας συνιστώ, όποιες έχετε διαπράξει αυτό το αμάρτημα, είτε μία είτε πολλές φορές, προσπαθήστε διά των δακρύων να θεραπευθήτε ψυχικά, και χρησιμοποιώντας μία ανθρωπομορφική έκφρασι, θα έλεγα να απαλείψετε από την καρδιά του Θεού την λύπη και την πικρία. 

Βέβαια μετανοών ο άνθρωπος και κλαίων και αγωνιζόμενος και κοπιάζων σε πολλά πράγματα σαν άσκησι, κάνει ευμενέστερη την καρδιά του Θεού απέναντι του. 

Αποφαίνονται οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ότι η μετάνοια μπορεί να κατάκτηση τόσα πολλά, ώστε να φθάση στο σημείο να απαλείψη εντελώς από την καρδιά του Θεού την μνήμη της αμαρτίας, δηλαδή να αποσβήση εντελώς την ύπαρξι αμαρτημάτων στον άνθρωπο.

Βλέπετε της μετανοίας το μεγαλείο! Τι χρειάζεται σε όλους και πρώτον σ’ εμένα; Να μετανοούμε. Οσάκις πη ο άνθρωπος «ήμαρτον», ο Θεός απαντά «συγχωρημένος να είσαι». Πηγαίνουμε όμως να πάρουμε και την υπογραφή της συγγνώμης, η οποία παρέχεται από το πετραχήλι, δυνάμει του νόμου του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως. 

Και με το θάρρος αυτό που μας παρέχει το μυστήριο της Εξομολογήσεως και η επίγνωσις της απεριορίστου και αδιάλειπτου και αενάου δυνάμεως της μετανοίας, θα προσερχώμεθα στον Θρόνο της Χάριτος του Θεού.

Να μη δειλιούμε, να μη δίνουμε αυτί στην απελπισία, να τρέχουμε στο μυστήριο. Απελπισία ποτέ! Εδώ παίζεται το μεγάλο παιχνίδι. Όσο και να νοιώθης εγκληματίας, ποτέ μη δέχεσαι την απελπισία. Να κράτησης γερά την ελπίδα. Όχι να σε ρίξη στον βυθό της απελπισίας και να χαθής. 

Όχι από τον ένα γκρεμό να πέσης στον άλλο. Προσβάλλεις την δόξα του Θεού, κατεβάζεις τον Θεό χαμηλά. Στήσε τον Θεό υψηλά στην καρδιά σου, εκεί στην αξία και στην μεγαλοπρέπεια Του, διότι είναι εις θέσιν Αυτός ο Θεός να σβήση παν αμάρτημα. Εάν ο Θεός εσταυρώθη κι έσβησε τα αμαρτήματα όλης της ανθρωπότητος, τι είναι μπροστά σ’ αυτά, τα δικά σου αμαρτήματα, αμαρτωλέ άνθρωπε;

Γι’ αυτό κι εμείς δεχόμεθα τους πάντες σ’ αυτό το σωτήριο λουτρό, σ’ αυτό το λιμάνι που λέγεται εξομολόγησις. Κι εκεί αράζει το κάθε τσακισμένο καράβι από τις φουρτούνες του ωκεανού. Είτε το έχουν δείρει άνεμοι η φουρτούνες η ληστές, ο,τιδήποτε κι αν είναι αυτό, έρχεται και γωνιάζει σιγά – σιγά. 

Του έχουν φύγει τα κατάρτια, τα πανιά και το μόνο που περισώζεται είναι το σκάφος, ο σκελετός. Και μπαίνει μέσα στα συνεργεία τα διορθωτικά, διορθώνονται όλα αυτά τα πράγματα και γίνεται πάλι καινούριο το καράβι αυτό.

Έτσι μία ημέρα ήλθε ένα τέτοιο καραβοτσακισμένο πλάσμα˙ ήλθε μία γυναίκα στο μυστήριο -εγώ βέβαια τη λυπήθηκα τρομερά- και μου παρουσιάζει η καημένη πενήντα εκτρώσεις! Βάλε τώρα το γεγονός αυτό να τίθεται στην κρίσι του πνευματικού˙ πενήντα φόνοι παιδιών! 

Φυσικά εφ’ όσον ο Θεός την έχει στην ζωή ακόμη, είναι εγγύησις του Θεού ότι την ανέχεται και την περιμένει, οπότε ποιος πνευματικός είναι εκείνος, ο οποίος θα της φερθή κατ’ άλλον τρόπον; Την πήρα βέβαια με πολλή στοργή, με πολλή αγάπη, προσπάθησα να την βολέψω και της έδωσα εκείνο το φάρμακο που της χρειαζότανε.

Σκεφθήτε πόσα χρόνια περάσανε˙ την βασάνιζε το αμάρτημα αυτό και δεν είχε την τόλμη να το πή! Και γύρισε πίσω με την ελπίδα της σωτηρίας. Πόσο τρομερή είναι η αγάπη του Θεού! Αλλά και η χαρά των Αγγέλων! «Επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι μεγάλη χαρά γίνεται εν τω ουρανώ» (Λουκ. 15, 7). 

Δεν είναι μόνον το ότι μετανοεί ο άνθρωπος και κλαίει και οδύρεται την κατάντια του και ο Θεός τον σώζει, αλλά και ότι παραχρήμα γίνεται και στον ουρανό χαρά. Ολόκληρος ο ουρανός πανηγυρίζει και οι Άγγελοι υμνούν και αινούν τον Θεό για την σωτηρία μιας αθανάτου ψυχής!

«Μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι» (Ψαλμ. 31, 32)˙ δηλαδή είναι ευτυχής ο άνθρωπος, ο οποίος αξιώθηκε να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του. Τι ευχαριστία να αποδώση κανείς στον Θεό! Σκέψου˙ εγώ να έχω ζήσει χίλια χρόνια, να έχω κάνει όλα τα εγκλήματα του μεγαλύτερου εγκληματία και τελικά να με φωτίση το έλεος του Θεού, να επιστρέψω, για μια στιγμή να τα καταθέσω όλα και μέσα σε δύο λεπτά, σε λίγη ώρα να βρεθώ δίκαιος, να βρεθώ λουσμένος, να βρεθώ στους ουρανούς! 

Μα εκείνα τα χίλια χρόνια τι γίνονται; Πάνε εκείνα˙ μην τα λογαριάζεις, δεν υπάρχουν τώρα, έχουν σβήσει, δεν ζητουνται αυτά πλέον, βγήκαν από τα κατάστιχα των δαιμόνων αμέσως, πάραυτα! Είναι διαταγή του Θεού! Με το κάθε αμάρτημα που καταθέτεις, πατάει το κουμπάκι του «κομπιούτερ», τακ, άφεσις! Τακ, άφεσις! Άφεσις! Με άθροισμα από κάτω «μηδέν». Λευκό μητρώο! Ύστερα, είναι να μην προσκυνής αυτόν τον Θεό, να μην πέσης κάτω και να κλαις από αγάπη και έρωτα και πόθον Θεού;… 


Εύχομαι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος να μας επισκιάζη όλους και να μας διατηρή εν Χριστώ. Αμήν.


Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης, 
Η τέχνη της Σωτηρίας, 
Το τελειωτικό κτύπημα-ομιλία που έγινε στην Αμερική, 
εκδ. Ιεράς Μ. Φιλοθέου Αγ. Όρους

ΠΗΓΗ / Περισσότερα κείμενα και βίντεο του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου εδω:http://elderephraimarizona.blogspot.gr/